Ιούλιος μήνας, πλήρης γεγονότων της τρέχουσας επικαιρότητας και διακριτός για τι υψηλές θερμοκρασίες των ημερών του… Ωστόσο για πολλούς Έλληνες κάποιας ηλικίας, είναι και σημαδιακός, αφού ξυπνάει «μαύρες μνήμες» από τη νεότερη ιστορία της χώρας. Μιλάω για τα τραγικά γεγονότα του Ιουλίου 1974 και ειδικότερα για την Τουρκική εισβολή στην μαρτυρική Κύπρο, την αυτοκατάργηση της δικτατορίας και για την περίφημη Μεταπολίτευση της 24 ης Ιουλίου 1974 που σε ευθεία σχέση συνδεόμενα με την Κυπριακή τραγωδία την ακολούθησαν..
***
Δεν θα υπεισέλθω στα καθαυτά αίτια των όσων συνέβησαν τον τραγικό εκείνον Ιούλιο, που αναμφίβολα σημάδεψαν τον ελληνισμό και οι συνέπειές τους εξακολουθούν ακόμη και σήμερα να επηρεάζουν την πορεία του. Καθότι, αν και γνώστης κάποιων λεπτομερειών που τα καθόρισαν, παρά ταύτα δεν είμαι και ο καταλληλότερος που θα μπορούσε να διατυπώσω ασφαλή κρίση για το πώς και κυρίως το γιατί η Ελλάδα έφθασε να χάσει το 37% της ελληνικής Κύπρου και στην μητέρα Ελλάδα να αποκατασταθεί η Δημοκρατία.
***
Πολλά ειπώθηκαν και άλλα τόσα γράφτηκαν για αυτά που προηγήθηκαν και ακολούθησαν την εισβολή της Τουρκίας στην Κύπρο(σ. σ, Αττίλας Ι και ΙΙ),και συγκεκριμένα με το προηγηθέν πραξικόπημα του στρατιωτικού καθεστώτος Ιωαννίδη κατά του αρχιεπισκόπου Μακαρίου, τον ρόλο των Αμερικανών και ειδικότερα του παντοδύναμου τότε ΥΠΕΞ Χένρυ Κίσινγκερ στην ελληνοτουρκική κρίση, με το τι μεσολάβησε για να επανέλθει ο Κων/νος Καραμανλής στην διακυβέρνηση της χώρας και οπωσδήποτε με το πώς και το γιατί οι Τούρκοι, από το 4% κατεχόμενου κυπριακού εδάφους, ύστερα από την εισβολή του Αττίλα(Ι) στις 20/7/1974, στο στο 37%.με τον Αττίλα(ΙΙ) της 13 ης Αυγούστου του ιδίου έτους(σ. σ, επί κυβερνήσεως εθνικής ενότητας) που ακολούθησε.
***
Ωστόσο ένα μεγάλο τμήμα του ελληνικού λαού που, προτού φθάσει σε ασφαλή ιστορικά συμπεράσματα περί την κυπριακή τραγωδία και την μεταπολίτευση ακολούθησε, επιμένει να ενημερώνεται σφαιρικά, να σκέφτεται σοβαρά και να αναλύει διαφορικά τα γεγονότα , θεωρεί ότι η σχετική ιστοριογραφία περισσότερο στηρίχτηκε σε μύθους και σε εμφανείς σκοπιμότητες, παρά σε αδέσμευτη, ακηδεμόνευτη και εν τέλει αντικειμενική έρευνα. Όταν όμως, ο ιστορικός-ιστοριογράφος προβαίνει στην σκόπιμη αποσιώπηση είτε στην ηθελημένη στρέβλωση σειράς αδιάσειστων ντοκουμέντων- τα οποία, όμως διασφαλίζουν απόλυτα την ιστορική αλήθεια- δεν ενεργεί κατά την επιστήμη του. Δηλαδή(ενεργεί) με απροκατάληπτη και ελεύθερη έρευνα, αλλά με ιδεολογικά και ωφελιμιστικά κίνητρα, οπότε κάνει πολιτική και ανοσιουργεί εις βάρος της ιστορικής αλήθειας.. Δυστυχώς μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, μια ομάδα, «νέο-ερευνητών»(δημοσιογράφων, ιστοριογράφων, πολιτικών θεραπαινίδων συγκεκριμένων πολιτικών ανδρών, ιδιοκτητών ΜΜΕ κ.ά) θα τους αποκαλούσαμε ευθέως κατ’ επίφαση ερευνητές των όσων προηγήθηκαν και ακολούθησαν την κυπριακή τραγωδία, από πολλού, και συστηματικά, εργάστηκαν και εργάζονται προκειμένου, εντελώς αυθαίρετα, να οριοθετήσουν την ιστορία της προ πενήντα χρόνων μεταπολίτευσης κατά το «ωφέλιμο» κάποιων εκ των πρωταγωνιστών της.
***
.Έτσι το είδος του star system που στήθηκε από πρόθυμους… εραστές της μεταπολιτευτικής δημοκρατίας, υπηρέτησε ευδόκιμα τον σκοπό της απόσεισης ευθυνών, μιας σειράς πολιτικών και στρατιωτικών ηγετών της εποχής, εγκαλούμενων για τουλάχιστον ατυχείς χειρισμούς σε κρίσιμα γεγονότα εκείνου του Ιουλίου, που αναμφίβολα έβλαψαν τη χώρα. Και είναι αποκαρδιωτικό το φαινόμενο πως ακόμα σήμερα, ορισμένες φωνές που με βιβλία, άρθρα και εκπομπές επιχειρούν να ρίξουν φως στα τότε γεγονότα, στηρίζονται στην προδιαγεγραμμένη και προκατειλημμένη άποψη ότι έφταιγαν όλοι οι άλλοι εκτός από τους πολιτικούς και τους στυλοβάτες της Μεταπολίτευσης. Πέρασαν έκτοτε 50 χρόνια και κανείς: ούτε το κράτος. Ούτε οι μεταπολιτευτικές κυβερνήσεις, ούτε η Δικαιοσύνη, ούτε οι δημοσιογράφοι, προχώρησαν σε έρευνα εις βάθος αναφορικά με την κυπριακή τραγωδία..
***
Υπό αυτή την έννοια εύλογα αναρωτιέται κανείς:
•Γιατί δεν άνοιξε ο περίφημος φάκελος της Κύπρου και ακόμη αυτός ο Σύριζα τον έστειλε στην κυπριακή Βουλή;
•Γιατί δεν άνοιξαν τα αρχεία του ΕΑΤ-ΕΣΑ;ς.
Υπήρξε άραγε συνάντηση: Κ. Καραμανλή, Ετσεβίτ και Κίσσινγκερ τον Μάιο 1974, όπου συζητήθηκαν θέματα της Κύπρου και εντεύθεν της Μεταπολίτευσης;
•Στις 24 Ιουλίου γιατί δεν σχηματίστηκε κυβέρνηση Π. Κανελλόπουλου-Γεωρ. Μαύρου αλλά κλήθηκε ο Κ. Καραμανλής; Και πως είναι δυνατόν το περιστατικό αυτής της κρίσιμης απόφασης να ιστοριογραφείται αποκλειστικά από την έκθεση του τότε Αρχηγού Ναυτικού Π. Αραπάκη προς τον πρωθυπουργό Κ. Καραμανλή και μάλιστα ο συγγραφέας της να ερίζει με τον Ευάγγελο Αβέρωφ για το ποιος από τους δύο έφερε τον Κααραμανλή;»
•Γιατί οι τότε αρχηγοί των Εν.Δυν: Μπονάνος-Αραπάκης-Ππαγεωργίου παράκουσαν την εντολή της τότε στρατιωτικής κυβέρνησης και απέσυραν τα αεροπλάνα και τα υποβρύχια που αν δεν απέτρεπαν τουλάχιστον θα εμπόδιζαν τον Αττίλα-Ι;
•Γιατί η Ελλάδα ενώ είχε συντριπτική υπεροχή στο Αιγαίο[σ. σ αυτό δήλωσε ανώτατος Τούρκος αξιωματικός στο πολεμικό συμβούλιο της υπό τον Ετσεβίτ τότε Τουρκικής κυβερνήσεως εν όψει της απόφασης εισβολής στην Κύπρο-(ίδετε και βιβλίο: «Απόφαση-Απόβαση» του έγκυρου Τούρκο δημοσιογράφο Αλή Μπιράντ)], δεν κινήθηκε κατά των Τούρκων εισβολέων(σ. σ, Αττίλας-Ι και Αττίλας-ΙΙ);
•Γιατί οι Αμερικανοί δεν επενέβησαν προκειμένου να αποτρέψουν την Τουρκική εισβολή, όπως έκαναν το 1964 επί Τζόνσον;
***
Τα πιο πάνω είναι μερικά από τα αναπάντητα ερωτήματα που θέλουν αληθινές απαντήσεις και όχι κομματικά είτε ιδεολογικής απόχρωσης τσιτάτα. Τα οποία κάθε Ιούλιο, σχεδόν από το σύνολο: των ΜΜΕ, ραδιοφώνων, τηλεοράσεων, όπως και κάποιοι απίθανοι ιστοριογράφοι επαναλαμβάνουν. Πόσω δε μάλλον όταν με στημένες συνεντεύξεις, πλαστά αφιερώματα, απίστευτης στρέβλωσης της ιστορικής αλήθειας βιβλιογραφίες κάθε άλλο παρά εθνική υπηρεσία προσφέρουν. Και ίσως έχουν δίκαιο κάποιοι βαθύτερα σκεπτόμενοι πολίτες που ερμηνεύουν την σημερινή κατάντια του πολιτικού συστήματος στους μύθους που κάποιοι στήριξαν το σπουδαίο γεγονός της Μεταπολίτευσης.
Ο Αποψ(η)νός Εκηβόλος
