Οι φιλοξενούμενοι καθηγητές της ιατρικής, που μίλησαν στην εκδήλωση, δεν μάσησαν τα λόγια τους. Περιέγραψαν με σαφήνεια τον χαρακτήρα του ορμώμενου εκ Ροδαυγής Άρτας Γιάννη Λάμπρη και τον τρόπο με τον οποίον πορεύτηκε στην επιστήμη του, παρουσιάζοντάς τον ως σύγχρονο Οδυσσέα, ως τον άνθρωπο, που ξεπερνάει τα προβλήματα και αναζητάει λύσεις και αποτελέσματα.
Το ταξίδι του, είναι επίπονο και απαιτητικό, αλλά πάντοτε είχε μια ηθική πυξίδα να τον κατευθύνει: την σημασία της οικογένειας, την αξία της συνεργασίας, την δυναμική της κοινωνικότητας και πάνω απ’όλα την αισιόδοξη πλευρά των πραγμάτων.
Ο Γιάννης Λάμπρης, δίνει μια μεταφυσική διάσταση της εργασίας του και την συγκρίνει με τον χορό, ως μια αταβιστική δύναμη απελεύθερωσης από τα εσωτερικά και κοινωνικά δεσμά. Ο χορός, που συνδυάζει την πειθαρχία των βημάτων και την ελευθερία των κινήσεων, την φαντασία και την αυτοδιδαχή…
Συγκρίνει την πορεία του με τα χορευτικά βήματα… «Έμαθα» λέει «να χορεύω στα ποτήρια, η κωνσταντίνη για μένα ήταν ο χορός στα ποτήρια, τώρα όμως πρέπει να μάθω να χορεύω στα αναστενάρια, στα αναμένα κάρβουνα, προκειμένου να κάνουμε τα φάρμακα, φθηνά και προσβάσιμα σε όλους τους ασθενείς… Και αυτός είναι ο πιο δύσκολος χορός, που θέλω να μάθω»…
Ο χορός, το μπρος -πίσω της ζωής, αλλά πιασμένος χέρι- χέρι με τους συγχορευτές σου, με τους συνοδοιπόρους στην ζωή, την εργασία, την έρευνα, τις χαρές και τις λύπες, είναι το χαρακτηριστικό του Γιάννη… Και γι’αυτό πάντοτε στις εκατοντάδες εκδηλώσεις και συνέδρια που έχει διοργανώσει, πάντοτε ξεκινάει τον χορό, με την σύντροφο της ζωής του, την σύζυγό του Ροδάνθη!
Ο Δρ. Γιώργος Χατζησενγαλλής, καθηγητής Οδοντιατρικής του Πανεπιστημίου Πενσυλβάνιας, επισημαίνει στον χαιρετισμό του, τον συμβολισμό που έχει αποκτήσει σε όλους τους γιατρούς και τους ερευνητές σε όλον τον κόσμο, όταν βλέπουν τον Γιάννη Λάμπρη και την Ροδάνθη, να ξεκινάνε τον χορό τους, δίνοντας το μήνυμα «ας αρχίσουν οι χοροί», το μήνυμα της συνεργασίας, της κοινωνικότητας, της απελευθέρωσης από τα προσωπικούς και κοινωνικούς περιορισμούς.
Είναι το μικρό μυστικό όπλο του Έλληνα Οδυσσέα, προκειμένου να αλώσει τους δισταγμούς και τις αποστάσεις, που πολλές φορές δημιουργούν οι κοινωνικές νόρμες…
Με τον τρόπο αυτόν, χιλιάδες επιστήμονες από όλον τον κόσμο, έγιναν μέρος του χορού, γνωρίστηκαν και συνεργάστηκαν και εξέλιξαν την επιστήμη με θετικά αποτελέσματα για την υγεία και τον άνθρωπο.
Αυτόν τον πρώτο χορό ξεκίνησε και μετά την εκδήλωση και όλοι περιμέναμε να δούμε και να συμμετέχουμε στην χαρά αυτού του ανθρώπου, «ὃς μάλα πολλὰ πλάγχθη, πολλῶν δ᾿ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω», νοιώθει την Ροδαυγή την δική του προσωπική Ιθάκη, που αγαπά και ποτέ δεν λησμονεί!
