Ένας χρόνος μετά τις εκλογές τι έγινε;
Έκλεισε ένας χρόνος από τις εκλογές που ανέδειξαν νέες δημοτικές ή περιφερειακές αρχές στον τόπο μας και τα συμπεράσματα είναι ποικίλλα. Από την μια βλέπουμε ότι ο Δήμος Ζηρού, τελώντας ουσιαστικά υπό άτυπη ακεφαλία από τον δεύτερο μήνα της ανάληψης της νέας δημοτικής αρχής του εκλιπόντος Γιώργου Ζυγούρη, προσπαθεί να βρει τις ισορροπίες του μεταξύ των προσώπων, που θα αποφασίσουν, ποιος θα είναι επικεφαλής της δημοτικής αρχής και δήμαρχος στον Δήμο Ζηρού…
Από την άλλη είδαμε, με πανηγυρικό τρόπο (και όχι με πανηγυρισμούς) ο Δήμος Νικολάου Σκουφά, να δίνει το μήνυμα της λήξης του συναγερμού απέναντι στην οικονομική κρίση που αντιμετωπίζει ο Δήμος, με ένα δημοτικό συμβούλιο, όπου ακούστηκαν πολλά. Ο νέος Δήμαρχος καλείται τώρα να αντιμετωπίσει μια πραγματικότητα, απηλλαγμένη τόσο από τα βάρη του παρελθόντος, όσο και από τις δικαιολογίες των λαθών της προηγούμενης δημοτικής αρχής, η οποία για την πλειοψηφία των δημοτών του Δήμου εκρίθη όπως έπρεπε και ως εκ τούτου κάθε άλλος λόγος περιττεύει!
Δεν μπορούμε να μην αναφερθούμε και στην Περιφέρεια Ηπείρου, όπου ο Αλέξανδρος Καχριμάνης, το τελευταίο διάστημα έχει τύχει στόχος από πολλές πλευρές, αναφορικά με τις επιλογές διαχείρισης των περιφερειακών πραγμάτων και μπορούμε να πούμε ότι σε έναν μεγάλο βαθμό, είναι και αυτός ο αποδιοπομπαίος τράγος, των μεγάλων προβλημάτων, που αντιμετωπίζει τόσο ο εσωκομματικός χώρος της Νέας Δημοκρατίας, που ζητάει πρόσωπα να ξεσπάσει την εσωκομματική της κρίση, αλλά και ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, ο οποίος σε μεγάλο βαθμό βρισκόταν σε μια άτυπη ισορροπία σχέσεων με τον περιφερειάρχη Ηπείρου, τα τελευταία χρόνια, με αποτέλεσμα οι τελευταίες εξελίξεις στο κόμμα της Αξιωματικής αντιπολίτευσης να δημιουργούν αντανακλαστικά επιθετικότητας και στοχοποίησης απέναντι στον Ηπειρώτη περιφερειάρχη.
Να αναφερθούμε και στην διοίκηση του Δήμου Αρταίων, η οποία άγεται και φέρεται από το πρόγραμμα για το οποίο εκλέχθηκε και το πρόγραμμα το οποίο τελικά καλείται να εκτελέσει, με αποτέλεσμα να φαίνεται σαν ένα κακό αστείο της ιστορίας… Μάθαμε ότι υπάρχουν πιέσεις να προχωρήσει ο Δήμος στο επόμενο κεφάλαιο, να προγραμματίσει τις επόμενες κινήσεις του, έτσι ώστε να υλοποιήσει το προεκλογικό της πρόγραμμα, προκειμένου να διακριθεί από την προηγούμενη δημοτική του Χρήστου Τσιρογιάννη, η οποία αν και ευρίσκεται ήδη ένα σχεδόν χρόνο μακρυά από την δημοτική αρχή, φαίνεται σαν να μην άλλαξε τίποτε.
Υπάρχει κυρίως μεγάλη πίεση από την διευρυμένη δημοτική ομάδα, των περίπου 250 ατόμων που ήταν υποψήφιοι με τον συνδυασμό και βλέπουν ότι δεν έχει αλλάξει κάτι ιδιαίτερα στον τρόπο λειτουργίας του Δήμου, ενώ ακολουθούνται κατά γράμμα και οι προηγούμενες πολιτικές αναθέσεων, για τις οποίες η δημοτική αρχή είχε δεσμευτεί ότι θα αφήσει στην άκρη…
Τι λόγο ύπαρξης έχουν τώρα οι τηλεδιασκέψεις;
Είδαμε στο δημοτικό συμβούλιο της προηγούμενης Τετάρτης τον καλό φίλο και Δημοτικό Σύμβουλο Γιώργο Πανέτα, ο οποίος συμμετείχε στο σώμα από τα έδρανα. Ο Γιώργος, ο οποίος διετέλεσε αντιδήμαρχος και πρόεδρος νομικών προσώπων του Δήμου Αρταίων, με την δημοτική αρχή Τσιρογιάννη, λόγω επαγγελματικών του υποχρεώσεων, ευρίσκεται στην Αθήνα, όπου υπηρετεί σε υπηρεσία που έχει έδρα την πρωτεύουσα. Παρόλα αυτά, επιτελεί με ιδιαίτερη επιμέλεια όλα τα πολιτικά του καθήκοντα, που εκπορεύονται από την θέση του ως Δημοτικού Συμβούλου, συμμετέχοντας σε όλες σχεδόν τις συνεδριάσεις του σώματος, μέσω τηλεδιάσκεψης.
Παρόλα αυτά, βλέπουμε ότι σε πολλά από τα δημοτικά συμβούλια, πολλοί δημοτικοί σύμβουλοι, επιλέγουν να μην παρευρίσκονται στην … αρένα του Δημοτικού Συμβουλίου, ήτοι στον φυσικό του χώρο συνεδριάσεων, αλλά να συμμετέχουν εξ αποστάσεως, με την χρήση της τεχνολογίας, παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα που να παρεμποδίζει την φυσική παρουσία.
Εν ολίγοις, υπάρχουν σύμβουλοι, που δεν έχουν επαγγελματικές υποχρεώσεις εκτός Άρτας, ή κάποιο άλλο πρόβλημα, που να δικαιολογεί την συμμετοχή δια του …διαδικτύου.
Και θα μου πει κάποιος, γιατί αυτό να αποτελεί πρόβλημα; Η αλήθεια είναι ότι η φυσική παρουσία επιβάλλεται και η συμμετοχή με την τηλεδιάσκεψη είναι η εξαίρεση στον κανόνα και όχι το αντίθετο. Επιβλήθηκε βέβαια για λόγους ανάγκης και προστασίας της δημόσιας υγείας, κατά την περίοδο του covid-19, αλλά σήμερα θεωρούμε ότι δεν εξυπηρετούν κάποια σκοπιμότητα ή άλλον σκοπό.
Αντιθέτως βλέπουμε ότι αυτός ο τρόπος, μπορεί να δημιουργήσει και προβλήματα στην λήψη των αποφάσεων, όπως μάλιστα τον φέρνει στην επικαιρότητα και η ΑΡΤΙΝΩΝ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ, η οποία διαπίστωσε ότι τρεις δημοτικοί της σύμβουλοι, δεν μπόρεσαν να συμμετέχουν στην ψηφοφορία για την λειτουργία των παιδικών σταθμών, λόγω προβλημάτων στην σύνδεση με το Δημοτικό Συμβούλιο, παρά το γεγονός ότι ήθελαν να συμμετέχουν μέσω τηλεδιάσκεψης.
Είναι βέβαια, σφάλμα του προεδρείου, το οποίο όφειλε να περιμένει να αποκατασταθεί η σύνδεση, προκειμένου να μπορέσει η ψήφος των τριών αυτών δημοτικών συμβούλων να συνυπολογιστεί, όμως θα ήταν καλύτερο, αν οι συγκεκριμένοι δημοτικοί σύμβουλοι συμμετείχαν και δια ζώσης στο δημοτικό συμβούλιο.
Επειδή, όμως η νομιμότητα είναι που υπολογίζεται σε τέτοιου είδους διαδικασίες και όχι η σκοπιμότητα, μπορούμε να πούμε ότι πρέπει να ξεκινήσει ένας διάλογος, για την υποχρέωση των δημοτικών συμβούλων να μην καταχρώνται την δυνατότητα, που ο νόμος δίνει για να υπερασπιστεί την ελευθερία του λόγου, προκειμένου να μην παραβρίσκονται στα Δημοτικά συμβούλια.
Ένταση και ψηλοί τόνοι στην συνεδρίαση της ΝΕ ΣΥΡΙΖΑ Αρτας.
Παραλίγο να πιαστούν στα χέρια μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, με τους τόνους να σηκώνονται επικίνδυνα και το κλίμα να εμφανίζεται περισσότερο πολωμένο από ποτέ, στην συνέλευση των μελών της Ν.Ε. Άρτας, όπου συμμετείχαν για να συζητήσουν για τα θέματα του συνεδρίου.
Μπορεί βέβαια, την υπεροχή να είχε η Όλγα Γεροβασίλη, η οποία δεν είναι πλέον απλώς μια βουλεύτρια Άρτας, αλλά εκφραστής μιας συγεκριμένης πολιτικής θέσης, η οποία έχει ποικίλως δημοσιοποιηθεί ως η κίνηση των 87 της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, που αποσκοπεί στην απομάκρυνση του Στέφανου Κασσελάκη, και με την οποία συμφωνούν και ο πρώην βουλευτής Άρτας Βασίλης Τσίρκας, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι στην Άρτα δεν υπήρχαν και …οπαδοί του Στέφανου Κασσελάκη, οι οποίοι δεν είδαν με καλό μάτι την «εκπαραθύρωση» του από την προεδρία του κόμματος, αλλά και την απαγόρευση της υποψηφιότητάς του ως εκ νέου πρόεδρος.
Μάλιστα στην Άρτα, η οποία επισημάναμε πολλές φορές, ότι ελέω Όλγας και Αλέξη Τσίπρα, ευρίσκεται ψηλά στο ενδιαφέρον όλων των πλευρών, έσπευσε να συμμετάσχει στην ανοιχτή προσυνεδριακή Γενική Συνέλευση και ο σύντροφος Θανάσης Οικονόμου από τα Ιωάννινα, ο οποίος παραβρέθηκε και παρουσίασε μια αντιπρόταση προσυνεδριακού διαλόγου, από αυτήν, που ως εισήγηση παρουσίασε η Όλγα Γεροβασίλη.
Τις αρχές της φιλοξενίας ξεπέρασαν γρήγορα πολλοί σύντροφοι, όταν ο Θανάσης Οικονόμου, άρχισε να χρησιμοποιεί εκφράσεις όπως «πραξικοπηματικές αποφάσεις», οι οποίες προκάλεσαν άμεσα αντιδράσεις από το κοινό…
Να σημειώσουμε βέβαια ότι οι εκφράσεις αυτές, αναφερόταν στην απόφαση της πλειοψηφίας της Κ.Ε., να μην επιτρέψει στον Στέφανο Κασσελάκη να είναι εκ νέου υποψήφιος, σε κάθε περίπτωση όμως δημιούργησαν αντίδραση, η οποία σε κάποια σημεία ξέφυγε λίγο των ορίων.
Να αναφέρουμε ότι άμεση υποστηρίκτρια των θέσεων της μειοψηφίας της Κ.Ε., όπως την ανέπτυξε ο Θανάσης Οικονόμου, ήταν η Τζένη Ταπραντζή – Κοίλια, η οποία το τελευταίο διάστημα, εκπροσωπεί στην περιοχή το κίνημα υποστήριξης του Στέφανου Κασσελάκη, τουλάχιστον στο επίπεδο της προσωπικής και πολιτικής της επικοινωνίας.
Παρά τους ψηλούς τόνους και την ένταση, ο γραμματέας της ΝΕ Άρτας κ. Δημήτρης Μπασδέκης, κράτησε τα προσχήματα και φρόντισε να χαμηλώσουν οι φωνές, προκειμένου να μην υπάρξουν διαφορετικά έκτροπα.
Σε κάθε περίπτωση, μέσα από την συνέλευση αυτή, διατυπώθηκαν πολλά θέματα, παρατηρήσεις και παράπονα από τα χρόνια της …κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που θύμιζαν λίγο την έκφραση «περασμένα μεγαλεία διηγώντας τα, να κλαις», σε κάθε περίπτωση πάντως ήταν ιδιαίτερα σημαντικό το γεγονός ότι συγκεντρώθηκαν παραπάνω από 150 άτομα, για μια τέτοια διαδικασία και αυτό σημαίνει ότι αν και ακούγεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ πάει για διάλυση μετά το συνέδριο, σε κάθε περίπτωση υπάρχει μεγάλο ενδιαφέρον από πρόσωπα, που κάποιοι ίσως θεωρούν ότι μετά την διάλυση θα τα απορροφήσει κάποιο… άλλο κόμμα.
Και στο ΠΑΣΟΚ υπάρχουν γκρίνιες…
Πάντως σε κάθε περίπτωση να αναφέρουμε ότι γκρίνιες υπάρχουν και στο ΠΑΣΟΚ, το οποίο … αναγορεύτηκε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ως τον επίσημο αντίπαλο της κυβέρνησης (προκαλώντας γέλια ειρωνείας, σε κάθε σοβαρό πολίτη αυτού του τόπου).
Έτσι οι αλλαγές που έχει κάνει ο Νίκος Ανδρουλάκης σε θέσεις ευθύνης, μπορεί να μην θίγουν τους πρώην ανθυποψήφιούς του, αλλά σε μεγάλο βαθμό, ψαλιδίζουν τα στελέχη που δεν τον υποστήριξαν, παρά το γεγονός ότι τους είχε αναδείξει πολιτικά.
Ε, τι κάνουμε… Ουαί τοις ηττημένοις (vae victis) που έλεγαν και στην αρχαιότητα, αλλά θεωρούμε ότι κανένα κόμμα την περίοδο αυτή, δεν μπορεί να θέτει στο περιθώριο στελέχη (εκτός και αν υπάρχουν ιδιαίτατοι λόγοι), τα οποία μπορούν να λειτουργήσουν ενωτικά προς το συμφέρον της πολιτικής παράταξης. Και αυτό επειδή σήμερα ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΕΛΕΧΗ, αποκύημα της αδιαφορίας για την συμμετοχή στα κομματικά όργανα.
Έτσι οι θέσεις καλύπτονται, ακολουθώντας την φυσική αρχή της κάλυψης του κενού χώρου, από πρόσωπα τα οποία … βρήκαν τρύπα και τρούπωσαν.
Ο χρόνος στην πολιτική είναι σχετικός και εκτός από αποκαταστατικός, είναι και πανδαμάτωρ, καθώς μπορεί και λύνει τα προβλήματα του παρελθόντος (άσχετα εάν δημιουργεί νεότερα προβλήματα στο μέλλον).
Τώρα κατά πόσο να μας απασχολεί εμάς η… δυσμένεια των κεντρικών στελεχών, μπορούμε να πούμε ότι …η Άρτα στέκει μακράν από την Αθήνα, εννοώντας φυσικά ότι για πολλά χρόνια είμαστε μακριά από τις εξελίξεις στα κεντρικά, καθώς μόνο στις εκλογές μας θυμούνται. Ευτυχώς που γίνονται πολλές στο ΠΑΣΟΚ, δηλαδή.
Τα μαύρα σκοτάδια του κάστρου…
Μια φωτογραφία που ανέβασε ο Κώστας Κολιάτσος στο διαδίκτυο, όπου αποτύπωνε όλη την Άρτα να είναι φωτισμένη και μόνο εντός του κάστρου της πόλης μας, να επικρατεί μια … μαύρη τρύπα, μας προκάλεσε μια βαριά μελαγχολία.
Και αυτό επειδή για πολλούς ο χώρος του ΞΕΝΙΑ, δεν ήταν το ξενοδοχείο, που δέσποζε στο κέντρο, αλλά ο περιβάλλων χώρος και το κάστρο του. Μου φαίνεται αδιανόητο ότι το παιδί μου δεν έχει περπατήσει στις πολεμίστρες του κάστρου, δεν έχει δει την θέα από κάποιο πύργο του όμορφου κάστρου μας, όταν σε εμάς μέχρι και το 1996 ήταν κυριολεκτικά τόπος καθημερινού παιχνιδιού για όλα τα αρτινόπουλα…
Τώρα το κάστρο μοιάζει εντελώς αποστειρωμένο, απόμακρο, ένα από τα καλά ποτήρια της γιαγιάς, που τα έχει στην βιτρίνα και περιμένουν ένα σπουδαίο γεγονός για να χρησιμοποιηθούν και τελικά δεν τα χρησιμοποιούν ποτέ.
Αυτή την εμμονή με το κτήριο του ΞΕΝΙΑ ποτέ δεν την κατάλαβα, όταν ο πραγματικός θησαυρός είναι τα τείχη του κάστρου και αυτό που έχουμε στην καρδιά μας, δεν είναι ένας αποκριάτικος χορός στις αίθουσες του Ξενοδοχείου, αλλά το παιχνίδι, η εμπειρία, οι γνώσεις και οι αναμνήσεις που προσέφεραν οι πολεμίστρες και οι πύργοι.
Άραγε, προβλέπεται ποτέ, οι χώροι αυτοί να είναι προσβάσιμοι στα παιδιά και τους επισκέπτες ή ξαφνικά θα σβηστεί μια εμπειρία, που συνόδευσε όλες τις γενιές από την δεκαετία του 60 και μετά; Βλέπουμε ένα υπέρεμετρο ενδιαφέρον για το ξενοδοχείο και μια άνευ λόγου αδιαφορία για το κάστρο αυτό καθεαυτό…
Και αναφερόμαστε στα άλλα ΞΕΝΙΑ της χώρας που λειτουργούν ως ξενοδοχεία, χωρίς να αναφέρουμε και το αυτονόητο… Ότι π.χ. στο Ναύπλιο, λειτουργούν και τα κάστρα, ως μέρη τουριστικών επισκέψεων…
Η παρέλαση, βρήκε τον δρόμο της…
Παρακολουθώντας την παρελάση της 28ης Οκτωβρίου στην οδό Βασιλέως Πύρρου, διαπίστωσα αυτό που όλοι οι αρτινοί γνώριζαν «ότι δεν υπάρχουν αδιέξοδα στα προβλήματα» και αυτό που ήταν για πολλούς ο προβληματισμός δηλαδή «που θα γίνονται οι παρελάσεις με το OPEN MALL στην οδό Σκουφά», λύθηκε δια παντός με την παρέλαση στην οδό Βασιλέως Πύρρου.
Τέρμα τα ψευδοδιλλήματα και οι αγωνίες. Και ήταν η πλέον ξεκούραστη παρέλαση, για όλους τους συντελεστές της: τους μαθητές, που είχαν άπλετο χώρο να παρελάσουν, χωρίς να στριμώχνονται από τους θεατές, τους δασκάλους και συνοδούς, που μπορούσαν να εποπτεύουν τα παιδιά και βέβαια για τους θεατές όπου οριοθετούνταν πάνω στα πεζοδρόμια, δεν στριμώχνονταν και μπορούσαν άνετα να μετακινηθούν.
Η παρέλαση στην Σκουφά, σημαντικό είναι να μπει εκεί που πρέπει: στην ιστορία αυτής εδώ της πόλης. Άλλωστε και η λιτανεία της Αγίας Θεοδώρας από την οδό Βασιλέως Πύρρου διερχόταν.
Μόνο που θα πρέπει να γίνει μια μικρή αλλαγή, διαδικαστικής φύσεως: η δοξολογία να λαμβάνει χώρα στον Ι.Ν. Αγίας Θεοδώρας, στο προαύλιο της οποίας συγκεντρώνονται πλέον οι μαθητές, προκειμένου να αποφεύγεται η τυχόν καθυστέρηση.
Ένα μεγάλο ευχαριστώ στους Συλλόγους….
Το οφείλουμε και ένα μεγάλο ευχαριστώ στους συλλόγους της πόλης μας, οι οποίοι ανταγωνίζονται υγιώς για να προσφέρουν ό,τι καλύτερο μπορούν στην τοπική μας κοινωνία και πραγματικά συμβάλλουν να μην είμαστε μια ακόμη επαρχιακή πόλη στον χάρτη. Δεν μπορώ να επισημάνω ότι ο ΣΚΟΥΦΑΣ και ο ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗΣ, είναι σημαντικά κεφάλαια της καθημερινότητας του αρτινού δημότη, συμμετέχοντας σε ένα αραχνοειδές σύστημα ιστού προσφοράς, σε κάθε επίπεδο και ιδίως στο πολιτιστικό. Έτσι θαυμάσαμε την παρουσία των τμημάτων, αρχικά με την Φιλαρμονική του ΣΚΟΥΦΑ, που έδωσε το χρώμα και τον παλμό στην σχολική παρέλαση, όσο βέβαια και τα ίδια τα χορευτικά τμήματα όλων των Συλλόγων (ΣΚΟΥΦΑ, ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ, Λύκειο Ελληνίδων κλπ), τα οποία με τις παραδοσιακές και χειροποίητες στολές τους, έδωσαν άλλο χρώμα και νόημα στην εκδήλωση του εορτασμού. Οφείλουμε ευσυνειδήτως να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ, γιατί αυτά που βλέπουμε είναι με μόνο η κορυφή του παγόβουνου της συνολιγκής προσφοράς, η οποία ομολογουμένως δεν είναι αδάπανη και χωρίς θυσίες από όλα τα στελέχη των Συλλόγων.
ΚαΙΝ
Με μια προσφορά ελπίδας για τέσσερις συμπολίτες μας που υπέφεραν, έκλεισε ο κύκλος της ζωής για την Χριστίνα Βήχα, την αγαπημένη συμπολίτισσά μας, η οποία παρά την μεγάλη μάχη που έδωσε, τελικά έχασε την μάχη με τον θάνατο.
Εντάσσεται και αυτή, στον μακρύ κατάλογο των νέων ανθρώπων, οι οποίοι κατέληξαν να γίνουν θυσία στο Μολώχ της ασφάλτου, καθώς η ίδια ενεπλάκη σε ένα τροχαίο ατύχημα, στον περιφερειακό δρόμο της Άρτας, που είχε ως τελικό αποτέλεσμα, να χάσουν την ζωή τους δυο συμπολίτες μας.
Η Χριστίνα, ήταν πολύ γνωστή και αγαπητή στην Άρτα και ήταν ένα κορίτσι, με πείσμα, σθένος και με διάθεση να κερδίσει μια καλύτερη ζωή.
Εργαζόταν σκληρά, πρωί και απόγευμα, έχοντας όνειρα για το μέλλον, και πάντοτε με ένα χαμόγελο φρόντιζε να εξορκίζει όλα τα προβλήματα, τα οποία αντιμετώπιζε.
Έτσι, όταν πληροφορήθηκε όλη η Άρτα, ότι ένα από τα θύματα του τροχαίου ατυχήματος ήταν η Χριστίνα, επικράτησε η θλίψη, αλλά και η αγωνία για την αποκατάσταση της κοπέλας, η οποία έδειχνε ότι έχει μέσα της μεγάλα ποτάμια αισιοδοξίας και δύναμης. Μια δύναμη, η οποία ξάφνιασε τους πάντες, γιατρούς και νοσηλευτές, οι οποίοι έβλεπαν ότι η ασθενής, ήταν ένα άτομο με τεράστια ψυχικά αποθέματα και διάθεση να ζήσει, να αποκατασταθεί και να επιστρέψει στην υγιή καθημερινότητα που είχε και πριν το ατύχημα.
Τελικά, ο χρόνος ήταν εκείνος που πρόδωσε την Χριστίνα… Το μεγάλο διάστημα της νοσηλείας, είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθούν επιπλοκές, που όλοι ευχόμαστε να αποφευχθούν.
Το μοιραίο δεν άργησε να έρθει, βυθίζοντας στην θλίψη όλους όσους είχαν πληροφορηθεί την ιστορία από το «κορίτσι της ΜΕΘ»…
Στο πένθος όμως και στην απογοήτευση, η οικογένεια της άτυχης Χριστίνας, μπόρεσε να έχει την δύναμη να κάνει αυτό που και η ίδια επιθυμούσε… Με την απώλειά της, να δώσει ζωή σε άτυχους και ταλαίπωρους από την ασθένεια συνανθρώπους μας, να δώσει την ελπίδα στις δικές τους οικογένειες, να δώσει την χαρά στα παιδιά και τους γονείς τους.
Η Χριστίνα, όσο μεγαλόψυψη ήταν εν ζωή, ακόμη περισσότερο αναδείχθηκε μετά τον θάνατό της και η προσφορά της στον συνάνθρωπο, ήταν πραγματικά ένα μήνυμα για όλους μας.
