Μιλώντας πριν μια εβδομάδα περίπου με γιατρό της Άρτας, ο οποίος εμφορείται από αριστερά ιδεώδη και πολιτικές απόψεις, μου ανέφερε ότι οι πολιτικές επιλογές του Άδωνι Γεωργιάδη, να ανοίξει τον χώρο του Δημοσίου Νοσοκομείου ως πεδίον δράσης των ιδιωτών γιατρών, αποτελεί την λύση του Γορδίου Δεσμού, για ένα παγκόσμιο πρόβλημα, το οποίο είναι η έλλειψη ιατρικού και παραϊατρικού προσωπικού στον δημόσιο τομέα.
Μου ανέφερε δε χαρακτηριστικά, ότι ο ίδιος, ως ειδικός καρδιολόγος, θα ενδιαφερόταν πολύ να συνεργαστεί με το Γενικό Νοσοκομείο της Άρτας, ακόμη και με μπλοκάκι, προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες του Νοσοκομείου και να διευκολύνει τους μόνιμους ιατρούς στο έργο τους.
Και βέβαια, όταν αναφερόμαστε σε «μπλοκάκι» δεν μιλάμε σε αποζημίωσεις μισθών γαλέρας, αλλά σε ικανοποιητικούς για τον χρόνο της απασχόλησης μισθούς, οι οποίοι ευλόγως ξεπερνάνε σε λίγες ημέρες τον μέσο μηνιαίο μισθό ενός εργαζόμενου στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα.
Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι δεν δίνονται και κίνητρα για μόνιμους γιατρούς και μάλιστα η Άρτα, με παρέμβαση Στύλιου, εντάχθηκε στις «παραμεθόριες» περιοχές, το οποίο μεταφράζεται σε ειδικό μισθολογικό επίδομα…
Προχθές ανακοινώθηκε στα Δημόσια Κοινωνικά Μέσα ένα έγγραφο του Διοικητή του Γενικού Νοσοκομείου Άρτας, όπου ενημέρωνε την εποπτεύουσα 6η ΥΠΕ, και τα γειτονικά νοσοκομεία, ότι υπάρχει έλλειψη γιατρών στην Παθολογική Κλινική… Στην συνέχεια από την 6η ΥΠΕ μπόρεσε να αντιμετωπιστεί η έλλειψη με μετακίνηση κάποιου γιατρού από άλλο Νοσοκομείο…
Αν κάποιος δεν έμενε στο επιφανειακό του πράγματος, θα μπορούσε να υποθέσει ότι δεν γκρεμίστηκε ξαφνικά η Παθολογική Κλινική και δεν εξαφανίστηκαν τα επείγοντα, αλλά αντιθέτως, μπορεί να υπήρξε ένα ανθρώπινο πρόβλημα, κάποιος να ζήτησε μια αναρρωτική άδεια, επειδή ασθένησε ο ίδιος ή είχε κάποιο προσωπικό πρόβλημα…
Πίσω από τους δημόσιους φορείς, δεν υπάρχει η «Αόρατος χειρ» του κράτους, που φροντίζει όλα να λειτουργούν, αλλά άνθρωποι, με σάρκα και οστά, με βούληση και ενδιαφέρον για προσφορά, αλλά και με ανθρώπινες αδυναμίες, που όσο και να προσπαθούν να τις ξεπεράσουν, κάποτε υποκύπτουν σε αυτές.
Και εκεί, εμφανίζονται οι χιλιάδες αναμάρτητοι, πρώτοι να τον λίθο να βάλλουν… Άλλωστε το νοσοκομείο είναι ο εύκολος στόχος, άλλωστε «εμείς το πληρώνουμε», άλλωστε ποιος είναι ο πιο εύκολος τρόπος να φανούμε και εμείς ως «ευαισθητούληδες»! Και βέβαια, εκατοντάδες εκείνοι, που θέλουν την κεφαλή επί πινακι… μέρες που είναι!
Εντάξει, ας αποδοθούν οι ευθύνες λοιπόν και ας ρωτήσουμε όλους τους γιατρούς, που ζουν και ιδιωτεύουν στην Άρτα, που έχουν και το Νοσοκομείο αποκούμπι τους, έτσι ώστε όταν κάτι πάει στραβά να στέλνουν τους ασθενείς «στον λόφο»: πόσοι από αυτούς έχουν ζητήσει να καλύψουν εφημερίες του Γενικού Νοσοκομείου της Άρτας, πόσοι από αυτούς έχουν κάνει αίτηση για το νόμο του Άδωνι;
Ας πάρει θέση και ο Ιατρικός Σύλλογος της Άρτας, προκειμένου να ενημερωθούμε, αν μπορεί ο ιδιωτικός τομέας, στην δύσκολη αυτή περίοδο για την δημόσια υγεία, σε παγκόσμιο επίπεδο και όχι τοπικό (άλλωστε τα παιδιά μας έχουν γεμίσει τα νοσοκομεία του εξωτερικού για τον λόγο αυτόν), να βοηθήσει στην κάλυψη των ελλείψεων σε ιατρικό προσωπικό, σε μια περιοχή που ζουν και δραστηριοποιούνται.
Να κατηγορήσουμε το κράτος και την κυβέρνηση, να κατηγορήσουμε τους δημόσιους ιατρούς και τις διοικήσεις, αλλά να δούμε και ποια είναι η στάση της κοινότητάς μας απέναντι στο πρόβλημα αυτό…
Να δημοσιοποιηθούν τώρα τα ονόματα των ιατρών εκείνων, που από το ιδιωτικό τους ιατρείο, κινητοποιήθηκαν προκειμένου να προσφέρουν τις γνώσεις τους και τις υπηρεσίες τους για την προάσπιση της δημόσιας υγείας και της τοπικής μας κοινωνίας.
Ναι… Το υπουργείο Υγείας, πέταξε το μπαλάκι στην εξέδρα, το ζήτημα είναι αν υπάρχει ενδιαφέρον για αληθινή προσφορά ή μόνο για δημόσια κριτική και ανέξοδη δυσφήμιση.
Ιδού, πεδίον δόξης λαμπρόν. Ο ιατρικός κόσμος της Άρτας στον ιδιωτικό τομέα είναι υπεραρκετός και διακεκριμένος στον τομέα του,Ας αναλάβει την πρωτοβουλία αυτός για να αντιμετωπίσει το μεγάλο πρόβλημα και όχι να το αφήνει στους λίγους και μάχιμους του δημόσιου τομέα, προκειμένου να μιλάμε για υπεύθυνη στάση!
Η λύση είναι στα χέρια της τοπικής μας κοινωνίας, το ερώτημα είναι αν θα χρησιμοποιήσουμε ή θα συνεχίσουμε να τρώμε τις σάρκες μας… Γιατί οι ηρωισμοί και οι ευαισθησίες του πληκτρολογίου, οδηγούν μόνο σε αδιέξοδα και εγκατάλειψη…
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΪΝΤΑΣΗΣ
