Γράφει ο Βασίλης Ιωάννου
Είναι σαφές ότι η πολιτική και στρατιωτική ηγεσία γνωρίζει καλύτερα από τον καθένα ποιες είναι οι ενδεδειγμένες αποφάσεις ώστε να έχουμε την καλύτερη αμυντική θωράκιση της χώρας.
Αυτοί αποφασίζουν αν και πότε απαιτείται αναδιοργάνωση των ενόπλων δυνάμεων, αν πρέπει να συγχωνευτούν ή να μετακινηθούν συγκεκριμένες μονάδες ή ακόμη και να καταργηθούν στρατόπεδα, κοκ.
Όλα τα παραπάνω είναι αυτονόητα και δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος που θα διαφωνήσει, αρκεί αυτές οι αποφάσεις να λαμβάνονται με ιδιαίτερη μελέτη και σχολαστικότητα και στη βάση ΜΟΝΟ των σύγχρονων επιχειρησιακών απαιτήσεων και αναγκών.
Παράλληλα όμως, το ΥΠΕΘΑ γνωρίζει πολύ καλά ότι ορισμένες στρατιωτικές μονάδες, πέραν των βασικών τους καθηκόντων, διαχρονικά συμβάλουν στη συνοριακή φύλαξη, στην οικονομική και κοινωνική συνοχή των τοπικών κοινωνιών, στην πολιτική προστασία και στην αντιμετώπιση των φυσικών καταστροφών αλλά και στο αίσθημα ασφάλειας των πολιτών.
Τέτοιες μονάδες βρίσκονται κυρίως σε στρατόπεδα ακριτικών και απομονωμένων περιοχών της χώρας και ιδιαίτερα της Ηπείρου, όπως είναι οι Φιλιάτες, η Κόνιτσα κ.α.
Δυστυχώς όμως, οι αποφάσεις που έχουν δημοσιοποιηθεί το τελευταίο διάστημα, αποδεικνύουν ότι ο κ. Δένδιας και οι συνεργάτες του σχεδίασαν και υλοποιούν την κατάργηση και συγχώνευση στρατοπέδων χωρίς να λάβουν υπ’ όψη τους τις παραπάνω παραμέτρους.
Το επιχείρημα του Υπουργού ότι: «Δεν μπορούν οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις να έχουν περισσότερα στρατόπεδα απ’ ό,τι έχουν οι ένοπλες δυνάμεις των Ηνωμένων Πολιτειών….», μπορεί να μοιάζει λογικό, όμως δεν είναι καθόλου πειστικό, αφού κάθε χώρα έχει τις δικές της ιδιαιτερότητες.
Με την ίδια λογική θα μπορούσε κάποιος να του απαντήσει ότι η Ελλάδα των 10 εκατ. κατοίκων έχει 61 μέλη στο Υπουργικό Συμβούλιο, όταν οι ΗΠΑ των 335 εκατ. κατοίκων έχει μόνο 15 υπουργούς και 9 στελέχη.
Άρα, αν οι ΗΠΑ ακολουθούσαν το ελληνικό μοντέλο, με την αναλογία πληθυσμών θα έπρεπε να έχουν περισσότερους από 2000 υπουργούς και υφυπουργούς.
Και εν πάση περιπτώσει, αν ο ΥΠΕΘΑ θέλει να καταργήσει συγκεκριμένες μονάδες ακριτικών περιοχών, γιατί δεν μετακινεί στα στρατόπεδα που αδειάζουν άλλες μονάδες ή κέντρα εκπαίδευσης που λειτουργούν σε μεγάλα αστικά κέντρα;
Έτσι θα αποδείκνυε ότι οι αποφάσεις του και το εθνικό συμφέρον υπηρετούν και παράλληλα στηρίζουν τις παραμεθόριες περιοχές, που χρόνο με το χρόνο υποβαθμίζονται και αποψιλώνονται πληθυσμιακά.
Θεωρώ πολύ ελπιδοφόρο και ενθαρρυντικό το γεγονός ότι ομόφωνα το Περιφερειακό Συμβούλιο και το σύνολο των Δημάρχων της Ηπείρου αντιδρούν και εκφράζουν την ανησυχία τους για την κατάργηση στρατιωτικών μονάδων, θεωρώντας πως θα επιδεινώσει το αίσθημα ανασφάλειας των ακριτών και ενδέχεται να προκαλέσει την οριστική εγκατάλειψη των οικιών τους, με τεράστιες κοινωνικές επιπτώσεις για την πατρίδα μας.
Ενωτικά οφείλουν να λειτουργήσουν και όλοι οι Βουλευτές της Ηπείρου.
Να αναλάβουν κοινές κοινοβουλευτικές πρωτοβουλίες και να μεταφέρουν προς την Κυβέρνηση τις δικαιολογημένες αντιδράσεις των φορέων και των τοπικών κοινωνιών, ασκώντας πίεση ώστε να ανακληθούν οι αποφάσεις για το κλείσιμο των στρατοπέδων.
Να γνωστοποιήσουν δε στην Κυβέρνηση ότι όσο δεν ακούει τα αιτήματα των φορέων και της συντριπτικής πλειοψηφίας των Ηπειρωτών, που αρνούνται την κατάργηση των στρατοπέδων στις παραμεθόριες και ακριτικές περιοχές, τόσο θα εντείνονται οι δικαιολογημένες αντιδράσεις των τοπικών κοινωνιών, που αγωνιούν για την ερήμωση των περιοχών τους.
Επίλογος:
Οι παραμεθόριες περιοχές της Ηπείρου θα πρέπει να στηριχθούν από την πολιτεία, πρωτίστως για την εθνική ασφάλεια και δευτερευόντως για δημογραφικούς λόγους και για τη βιωσιμότητα των τοπικών κοινωνιών.
