3 μέρες φθάσανε τότε και ο πανικός της νεανικής βίας στην γειτονιά μας, μας σόκαρε. Τελειώνω την σκέψη μου πριν μιλήσω με ένα κύριο που ήρθε για να ενημερωθεί για προγράμματα στο ΚΔΒΜ μου. Του είπα τι γράφω και με αφόπλισε αμέσως. Ευτυχώς δεν έγινε σε εμάς γιατί θα χτυπούσαν μέρα – νύχτα τον πρωθυπουργό. Έκλεισε εκεί η κουβέντα μας. Κούνησα απλά το κεφάλι. Άνεργος ανειδίκευτός 40 ετών. Σεκιούριτι κατέληξε να ακολουθήσει και ο Θεός βοηθός μου λέει.
Νεανική βία.
Έγραψα τόσα για αυτό το φαινόμενο που είπα μέσα μου ως εδώ. Έλα όμως που δυο Σέρβοι νεαροί δεν καταλαβαίνουν τίποτε και αρπάξαν τα όπλα του σπιτιού και κάνανε ένα ατελείωτο μακελειό στα σχολεία τους. Τι να πρωτοπώ τι να σκεφτώ. Η οικογένεια στο απόσπασμα. Μάλλον τελικά βρήκα την σειρά των γεγονότων.
1η η οικογένεια. Ο πιτσιρικάς με προβλήματα παθολογικής τρέλας αλλά και το σπίτι δεν έφθασε στους καλύτερους γιατρούς της χώρας. Τίποτε δεν αναφέρθηκε στον τύπο. Στο σπίτι όμως πιστόλι με σφαίρες. Και εκπαίδευση ο πιτσιρικάς με τον μπαμπά. Τι λέτε τώρα. Λόγω της κατάστασης στην περιοχή έλεγαν περιπατητές εκείνες τις μέρες στα σπίτια έχουν όπλα στην Σερβία. Να τα μαζέψουν σε μια φυλασσόμενη αποθήκη σε κάθε γειτονιά είπε ο άλλος. Να με μια λέξη η λύση ασφαλείας. Στο δεύτερο γεγονός το αυτόματο όπλο του πατέρα αξιωματικού του στρατού θέρισε 10 και άτομα. Δεν τα αφήνουν στα στρατόπεδα. Τι λέτε τώρα. Οικογένειες που δεν γνωρίζουν τα παιδιά τους. Κλειστοί τύποι αιμοβόροι.
2ο το σχολείο. Τι να πω. Αυτές τις μέρες σχολικά περιστατικά ξύλου και στην Ελλάδα δίνουν πληροφορίες ότι οι υπεύθυνοι εκπαιδευτικοί δεν ήταν παρόντες στα διαλλείματα. Από αναφορές το λέω. Και να το μακελειό. Αν το πνεύμα είναι γενικό υπάρχει η σκέψη ‘’ εμένα το μάθημα με ενδιαφέρει’’ τα άλλα ας τα βρουν άλλοι πιο ειδικοί. Πολλές φορές το σκέφτομαι και πολλές φορές λέω μάλλον δίκιο. Όμως αν γίνει κάτι κακό, να και οι δάσκαλοι – καθηγητές στην σκέψη μου. Θα μου πεις και στην Αμερική καθηγήτρια πήγε να χωρίσει σύρραξη μαθητών και την ξυλοφορτώσανε άγρια. Τα παιδιά πια στην βία χάνουν κάθε λογική κάθε αθωότητα που μπορεί να είχαν. Εγώ όμως θέλω το σχολείο να είναι δύναμη να προλαβαίνει καταστάσεις. Δεν είναι ντροπή να καλούν γονείς και να λένε τα παιδιά σας θέλουν ψάξιμο από ειδικό ψυχολόγο.
3ο παρέες. Ναι παρέες. Προσοχή μεγάλη. Πολλές φορές γονείς που είχαν άγχος για τα παιδιά τους τα παρακολουθούσαν στις εξόδους τους. Πολλές φορές ναι το λέω. Η παλιοπαρέα κάνει μεγάλη ζημιά. Σου αλλάζει όλη σου την ζωή. Ναι έτσι είναι. Βλέπετε την αθλιότητα της ομάδας από την καταγγελία του 17χρονου φυλακισμένου Κρητικού που περιέγραψε μόλις βγήκε τον άγριο καθημερινό του βιασμό στις φυλακές. Παρέα φυλακισμένων θα μου πείτε, έτσι λειτουργούν αυτοί. Εγώ αν ήμουν κράτος θα έστελνα από εκεί που ήρθαν τους σωφρονιστικούς φύλακες. Μην πω κάτι χειρότερο.
ΛΥΣΕΙΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ;
Η οικογένεια. Πρέπει να βάζει στόχους στα παιδιά τους. Αν είναι αδύνατοι να τα βοηθήσουν να τρέξουν να βρουν λύσεις. Να πάνε σε ειδικούς και να ξεκινήσουν να βάλουν σε νέα καλούπια την πορεία των παιδιών τους. Αν το πρόβλημα είναι υγείας ή ψυχικό να κάνουν αγώνα ακόμη μεγαλύτερο. Δεν γίνεται η οικογένεια να μην αντιλαμβάνεται την ψυχανομαλωσύνη των παιδιών τους. Εκτός και αν και αυτοί είναι αδιάφοροι. Αν βλέπουν τα παιδιά δεν ονειρεύονται να τους αλλάξουν στόχους ζωής. Τι θέλουν να γίνουν κάποια στιγμή παιδική, θα φανεί. Τότε πέφτεις’’ πάνω κατά πάνω’’ αν είναι μέσα στην λογική της οικογένειας να το φτάσεις στο τέλος. Κάποτε οι πατεράδες πέρνανε από μικρά στο κυνήγι τα παιδιά τους δίνανε τα όπλα να πυροβολούν. Δεν είχαν τον ίδιο δυναμισμό όμως στο να τα προωθούν στα γράμματα. Το λέω γιατί το ξέρω. Εκεί πατεράδες γίνεται ο αληθινός αγώνας, να πετύχουν τα παιδιά τους στόχους τους. Αν όχι, αγώνα να βρεθούν λύσεις. Αγώνα όμως.
Το σχολείο. Είναι αδύνατος και αδιάφορος ένας μαθητής. Να δοθούν λύσεις. Να γίνει ενημέρωση γονιών να κάνουν ενημέρωση παιδιού και οικογενείας συχνή. Να το παρακολουθούν και όχι να το αφήνουν στην άκρη όπως συνήθως γίνεται. Μην μου πείτε ότι δεν βλέπουν τα προβλήματα στο σχολείο οι ειδικοί. Να γίνει άλλος αγώνας για την εκπαίδευση. Αμερική, τώρα Ευρώπη, σε χώρες ανεβασμένες και όμως η νεανική παραβατικότητα στο φουλ. Σκοτώνουν για το παραμικρό. Δεν είδα στην Αμερική να απαγορευτούν τα όπλα. Δεν είδα ακόμη δυναμική αντίδραση και στην Ευρώπη. Βάλτε στην ζωή των νέων τον αθλητισμό ασχοληθείτε στα σχολεία πιο έντονα. Μην χάνεστε με τα γνωστά μαθήματα. Ομαδοποιείστε τα παιδιά. Φτιάξτε ομάδες και αλλάξτε τους την καθημερινότητα. Δουλέψτε με τους νέους. Αλλά να δίνονται οι ζητούμενες λύσεις αμέσως.
Μην γυρίσεις κάπου τα μάτια σου στα σαιτ και βρίσκουμε που οφείλεται το σημερινό κακό. ‘’ Πρωτοφανές περιστατικό στη Θεσσαλονίκη. Άφησαν ένα βρέφος τεσσάρων μηνών στο αυτοκίνητο και πήγαν για ψώνια σε πολυκατάστημα’’.
Η 22χρονη μητέρα του μωρού και μία 27χρονη, ιδιοκτήτρια του οχήματος, συνελήφθησαν για έκθεση ανηλίκου σε κίνδυνο, από κοινού. Είπατε κάτι. Μητέρα αυτή. Ναι λογικός άνθρωπος. Ναι θα φτιάξει σωστό άνθρωπο αυτή. Θα παραδώσει στην κοινωνία λογικό άτομο. Για αυτό φωνάζω. Εκεί είναι η ζημιά.
Πήδημα-παιδί-εγκατάλειψη.
‘’ Καλά κρασιά’’ είπε πατέρας μαθητή που μόλις μπήκε στο Φροντιστήριο και του το διάβασα. Και μη χειρότερα αφού δεν έπαθε κάτι το μωρό. Μετά από μέρες πιο χειρότερο γεγονός , χάθηκε με τον ίδιο τρόπο μωράκι στην Άρτα αλλά και στο εξωτερικό. Δεν λέω τίποτε. Δεν θέλω να το θυμάμαι. Άρχισα ήδη να πέφτω ψυχολογικά.
Οχάιο: Ανήλικος τραβάει μαχαίρι και χτυπάει συμμαθητή του στο διάδρομο του σχολείου. Μα τι έχουν στην ψυχούλα τους αυτά τα παιδιά. Την εγκατάλειψη;
Λιποθύμησε και αντί να βοηθήσουν του έκλεψαν το πορτοφόλι στην Θεσσαλονίκη. Ο 59χρονος έμεινε για λίγο αβοήθητος. Οι μάγκες την κάνανε.
Καθημερινά η αθλιότητα στο φουλ. Τι να πούμε για τους βιασμούς και ξυλοδαρμούς γυναικών. Τι να πούμε για την αθλιότητα στον δρόμο όπου μαχαιρώνουν 15χρονους να τους κλέψουν τα κινητά.
Φθάνεις λοιπόν σε σημείο και να λες μπας και πρέπει να αλλάξουν πολλά. Μα πως αφού κανένα κόμμα προεκλογικά δεν μίλησε για τους 13 με 15 ετών πιτσιρικάδες. Εκεί γίνονται οι πρώτες αλλαγές. Για τα πολιτικά λέω μόνο μακάρι να εκλεγούν τελικά τα νέα παιδιά. Πιστεύω τότε μπας και κάτι αλλάξει στην κοινωνία μας. Αν δεν αλλάξει και τώρα που είμαστε μπροστά σε πολλά κακά οπαδικά χτυπήματα νέων, σχολικούς τραμπουκισμούς, βιασμούς καθημερινά, εγκαταλείψεις παιδιών τότε τίποτε δεν μας σώζει. Μα τίποτε.
Εκεί που πας να τελειώσεις να βάλλεις το όνομα σου και να το στείλεις στην εφημερίδα δύο αυτοκίνητα στην Κατσιμήτρου περνάνε με μεγάλη ταχύτητα σαν να μην συμβαίνει τίποτε. Τι θέλουν αυτοί. Μας αγριεύουν, μας χαλάνε την μέρα.
Να τους πάρουν για ένα χρόνο την άδεια. Μπα δεν θα βάλλουν μυαλό…
ΛΥΤΡΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
