Η πρόσφατη εκλογική αποτυχία δε συνιστά ιστορικό «ατύχημα» και φυσικά δεν αντέχει η στρατηγική του «τί ψηφίσατε». Ο Αλέξης Τσίπρας, ο άνθρωπος που συνέλαβε, αποτύπωσε στην ταυτότητά μας και έκανε πράξη την «Κυβερνώσα Αριστερά» ανέλαβε τις ευθύνες του. Στην κρίση ηγεσίας που μοιραία δημιουργήθηκε, επελέγη συλλογικά η άμεση προσφυγή στις διαδικασίες για εκλογής νέου/ας προέδρου. Ακόμη, αποφασίστηκε η μετάθεση στο άμεσο μέλλον του Συνεδρίου, όπου και θα μπορέσουμε να συζητήσουμε, να αξιολογήσουμε και να αποφασίσουμε για τις ιδεολογικές, οργανωτικές, προγραμματικές επιλογές μας. Αποτέλεσμα αυτής της επιλογής μας ήταν να επιτύχουμε ακριβώς αυτό το οποίο αποφασίσαμε συλλογικά: 150000 πολίτες έλαβαν θέση. Η εμπλοκή τόσων ανθρώπων σε μια δημοκρατική πολιτική διαδικασία μόνο θετικά μπορεί να αποτιμηθεί. Το αποτέλεσμα ίσως ήταν απρόσμενο. Αυτά συμβαίνουν, όπως δυστυχώς μπορούν να συμβούν και όλα όσα ακολούθησαν.
Η τραυματική εμπειρία των τελευταίων εβδομάδων έχει επιπτώσεις. Διανύουμε μία περίοδο όπου οι ακραίες εκφάνσεις της δεξιάς κερδίζουν ακροατήρια. Βιώνουμε την όξυνση του διεθνούς περιβάλλοντος στο πλαίσιο ενός νέου ιδιότυπου αποικιοκρατικού ανταγωνισμού την ώρα που η κλιματική κρίση είναι εδώ. Την ίδια στιγμή, την Ελλάδα, τις τύχες της κοινωνίας μας, κυβερνά ένα κόμμα που αποτελεί τον ορισμό της μεταδημοκρατίας. Που περιορίζει δραστικά τα κοινωνικά δικαιώματα που τόσο την ενοχλούν και επενδύει στο φόβο απέναντι στη διαφορετικότητα της φτώχιας. Όλα αυτά προς όφελος μιας οικονομικής ολιγαρχίας, η οποία πολύ θα ήθελε εντάξει τη μείζονα αντιπολίτευση στη στρατηγική της διατήρησης της ευημερίας της. Άλλωστε αυτό έπιανε για δεκαετίες.
Στο προοίμιο του Καταστατικού μας αναφέρεται πως το Κόμμα μας επιδιώκει την ενεργό συμμετοχή όλων στις γραμμές του, χωρίς να είναι προσκολλημένο στα δόγματα της μιας ή της άλλης ιδεολογικής παράδοσης. Όμως καίρια ερωτήματα παραμένουν ανοιχτά. Η κοινωνία του 21ου αιώνα έχει άλλους ρυθμούς, άλλους κώδικες και άλλα μέσα επικοινωνίας. Οφείλουμε να προσαρμόσουμε κατάλληλα την απεύθυνσή μας και να διαχειριστούμε τις προκλήσεις και να εκμεταλλευτούμε τις ευκαιρίες του νέου τεχνολογικού περιβάλλοντος. Μπορούμε να εξακολουθήσουμε να είμαστε χρήσιμοι στην μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία στην οποία ομνύουμε. Πώς θα δομήσουμε ένα σύγχρονο κόμμα που θα παράγει πολιτική, εμπνέοντας σοβαρότητα και προοπτική; Πως θα χτίσουμε εφεξής τη σχέση μας με την κοινωνία ώστε να δομήσουμε την σχέση μας με εμπιστοσύνη για μία εναλλακτική πρόταση προοδευτικής διακυβέρνησης;
Με όρους «μεταδημοκρατίας», αυτά θα είχαν ήδη απαντηθεί. Μια ελίτ θα αποφάσιζε σύμφωνα με τα δικά της «θέλω» και «μπορώ». Όμως, στο τελευταίο Συνέδριο, αποφασίσαμε – με ευρύτατη πλειοψηφία – για την ουσιαστική συμμετοχή των μελών στην λήψη των αποφάσεων και κυρίως με το ειλικρινές άνοιγμα στο σύνολο της κοινωνίας. Ένα άνοιγμα το οποίο δρομολογήσαμε πολύ νωρίτερα με την ομόφωνη πρόσκλησή μας στο σύνολο των δημοκρατικών προοδευτικών και αριστερών πολιτών. Ακόμη και δίχως τις πολύτιμες συμβολές όσων επιλέγουν να αποχωρήσουν, τώρα ξεκινά η πραγματική συζήτηση για το μέλλον μας και οι συλλογικές εκκρεμότητες απέναντι στην κοινωνία παραμένουν και βαραίνουν ακόμη περισσότερο. Και η συζήτηση αυτή για να είναι εποικοδομητική για την κοινωνία και επωφελής για το ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει να είναι ειλικρινής, ανοιχτή, διαφανής και κυρίως συγκροτημένη.
