Σημεία συνέντευξης της Όλγας Γεροβασίλη, Δ’ Αντιπροέδρου της ΒτΕ και βουλευτή Άρτας ΣΥΡΙΖΑ –ΠΣ, στον ΤΣ ATTICA TV και στον Γιώργο Χουδαλάκη
Σχετικά με τον κίνδυνο «κανονικοποίησης» της βίας
Με αφορμή το επεισόδιο Φλώρου στη Βουλή, αλλά και την δημόσια υπεράσπιση από βήματος, από αρχηγό κόμματος, της βίας που ασκήθηκε στην βουλευτή της ΝΔ αλλά και τις «προειδοποιήσεις» του προς το πολιτικό σύστημα, η Αντιπρόεδρος της ΒτΕ παρατήρησε ότι τέτοιες βιαιότητες ξυπνούν μνήμες από τις σκοτεινές μέρες της Χρυσής Αυγής στο κοινοβούλιο, αλλά κυρίως ότι «όσο κι αν μοιάζει κλισέ, η Δημοκρατία δεν είναι αυτονόητη. Και ότι η μάχη είναι διαρκής και καθημερινή, όχι μόνο στα πολιτικά προτάγματα αλλά και στο ήθος που αποπνέει το πολιτικό σύστημα και οι εκπρόσωποί του».
Στη συνέχεια έκανε λόγο για τον κίνδυνο που ελλοχεύει στην αύξηση των εκφράσεων βίας. «Έχουμε πάρα πολλά φαινόμενα, τα οποία δυστυχώς τείνουν να «κανονικοποιήσουν» το σκοταδιστικό λόγο αλλά και τις βίαιες συμπεριφορές, χωρίς να εστιάζουν στην καταπολέμηση των αιτίων που γεννούν βία, είτε ενδοοικογενειακή είτε ενδοσχολική, είτε οπαδική, ανηλίκων, ακόμη-ακόμη και αστυνομική. Έχει μεγάλη σημασία πώς κανείς αντιλαμβάνεται ή/και δικαιολογεί τις εκφράσεις βίας. Το να πεις «ας πρόσεχε η γυναίκα, ας φρόντιζε να προστατευτεί», στις γυναικοκτονίες, σημαίνει κανονικοποίηση της βίας. Το να ψέξεις απλώς τους καθηγητές για αδράνεια στο σχολείο, σημαίνει κανονικοποίηση της βίας. Δηλαδή, αν δεν ονοματίσουμε και αντιμετωπίσουμε τα αίτια της έντασης βίαιων εκφράσεων στην κοινωνία, δεν απαντάμε στο πρόβλημα. Το ανάλογο ισχύει και για την αστυνομική βία για την οποία δεν γίνεται συζήτηση να σας πω για την αστυνομική βία, για την οποία δεν γίνεται η συζήτηση η οποία οφείλει να γίνει. Ο κανόνας είναι ένας: Δεν υπάρχει βία η οποία είναι κανονική και ανεκτή. Και αυτό ισχύει και για την αστυνομία της οποίας βεβαίως πέραν του ρόλου της προστασίας του πολίτη υπάρχει και εκείνος της καταστολής. Όμως υπάρχουν κανόνες αναλογικότητας της συμπεριφοράς από πλευράς των αστυνομικών. Το πανελλήνιο έχει δει σε video άπειρα γεγονότα υπέρμετρης αστυνομικής βίας. Γιατί τα λέω όλα αυτά συλλήβδην; Γιατί είναι τα ίδια; Όχι, δεν είναι τα ίδια, δεν έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά, όμως μέσα τους έχουν ένα κοινό στοιχείο: την επίδειξη δύναμης και επιβολής δια της βίας».
Σχετικά τις παραβιάσεις του κράτους δικαίου από την κυβέρνηση (έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ και το ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου κατά της Ελλάδας)
«Χρόνια τώρα διαμαρτυρόμαστε ενάντια στην παραβίαση του κράτους δικαίου στη χώρα. Από την αρχή της διακυβέρνησης Μητσοτάκη και Νέας Δημοκρατίας, πέμπτος χρόνος τώρα, έχουν δει τα μάτια μας άπειρα περιστατικά παραβίασής του. Από πού να το πάρω; Από αυτό που σας έλεγα πριν για την αστυνομική βία; Θυμηθείτε την υπόθεση Ινδαρέ, τη Νέα Σμύρνη, την εισβολή στον κινηματογράφο. Και βεβαίως, ακολούθησαν το σκάνδαλο των υποκλοπών (με παρακολουθήσεις του υπ. συμβουλίου, του αρχηγού ενόπλων δυνάμεων, δημοσιογράφων κ.λπ.), ακολουθούμενο από πολλαπλά σκάνδαλα συγκάλυψης, το τραγικό δυστύχημα των Τεμπών με ό,τι το συνόδευσε, με όλα τα βήματα συγκάλυψης, μπάζωμα κλπ. Οι δύο ευρωβουλευτές μας, η Έλενα Κουντουρά και ο Κώστας Αρβανίτης, δώσανε έναν πολύ μεγάλο αγώνα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, για δικαίωση των θυμάτων και για ανάδειξη των γεγονότων, κατηγορούμενοι από τη Νέα Δημοκρατία ότι δρουν ενάντια στη χώρα.
Η αλήθεια είναι ότι αν ζούσαμε σε μια χώρα ευνομούμενη αυτή η κυβέρνηση θα είχε ήδη παραιτηθεί. Τουναντίον, όχι μόνον δε συνέβη κάτι τέτοιο, αλλά απουσιάζει παντελώς και η έννοια της ανάληψης πολιτικής ευθύνης. Στη θέση αυτής η παρούσα κυβέρνηση, με πρώτο τον Πρωθυπουργό έχει επινοήσει ως μέθοδο αποφυγής της την έννοια της ‘διαχρονικής ευθύνης’. Αυτή είναι η επίσημη γραμμή Μητσοτάκη – στην οποία βεβαίως εντάσσονται και δηλώσεις τύπου Φλέσσα- που εκφράζεται δια του κυβερνητικού εκπροσώπου και των υπουργών της κυβέρνησης: ‘διαχρονικές’ οι ευθύνες για τα Τέμπη, ‘διαχρονικές’ οι ευθύνες που κάηκε το δάσος της Δαδιάς, ‘διαχρονικές’ οι ευθύνες που πνίγηκε κόσμος στις πλημμύρες κ.ό.κ.
Αυτή η διάχυση ευθυνών προς το πολιτικό σύστημα συλλήβδην και διαχρονικά που καλλιεργεί η κυβέρνηση Μητσοτάκη ελάχιστα σχετίζεται με τη αντιπροσωπευτική δημοκρατία και κυρίως φέρει την ευθύνη της απαξίωσής του πολιτικού συστήματος στα μάτια του κόσμου. Καλλιεργεί τη διάρρηξη της σχέσης με αυτό και απέχει λίγο το επόμενο βήμα που είναι ακροδεξιά και φασισμός»
Σχετικά με την πολιτική αναμέτρηση ανάμεσα στις νεοφιλελεύθερες δυνάμεις της ΝΔ υπέρμαχων της αυτορρυθμιζόμενης αγοράς και τις προοδευτικές δυνάμεις που υπερασπίζονται το κοινωνικό κράτος και τα δημόσια αγαθά
«Οι προοδευτικές δυνάμεις -το προοδευτικό κέντρο, η σοσιαλδημοκρατία και η Αριστερά- βρίσκονται απέναντι στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της Νέας Δημοκρατίας που επί 5 χρόνια τώρα επικαλούμενη το δόγμα της αυτορρυθμιζόμενης αγοράς έχει αποδομήσει και εγκαταλείψει την δημόσια υγεία, ιδιωτικοποιεί την παιδεία, ιδιωτικοποίησε τη ΔΕΗ, επέτρεψε την αισχροκέρδεια και συνεχίζει. Πέραν της παραβίασης του κράτους δικαίου, με ό,τι συνέπειες αναφέρθηκαν παραπάνω, η υπεράσπισή του αλλά και η υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών αποτελούν την καρδιά μίας πολιτικής μάχης που δίνουμε καθημερινά και καλούμαστε να δώσουμε και στις επερχόμενες εκλογές. Αυτό αποτελεί την πολιτική διελκυστίνδα. Προφανώς τα προοδευτικά κόμματα προ των εκλογών βρισκόμαστε σε θέση μάχης που είναι ανταγωνιστική. Χωρίς όμως να ξεχνάμε ποιος είναι ο στόχος όλων. Ως Αξιωματική Αντιπολίτευση έχουμε στόχο να μειωθεί η ψαλίδα ανάμεσα σε εμάς και στη Νέα Δημοκρατία. Αυτό φιλοδοξούμε και έχουμε βάσιμους λόγους να πιστεύουμε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα αποτελέσει τον πόλο συσπείρωσης του προοδευτικού κόσμου».
