Μαύρη σαν αλευρώδης… Ο τίτλος μπορεί να είναι δανεισμένος από το δημοτικό τραγούδι που αναφέρεται στον ήρωά μας Αθανάσιο Διάκο στην θέαση της στρατιάς του Ομέρ Βρυώνη αλλά κολλάει γάντι στο θέμα μας.
Μια βόλτα στα χωριά του κάμπου μας και ο διαβάτης θα αντικρύσει την απόλυτη μαυρίλα. Οι μπαξέδες μας με τα φημισμένα εσπεριδοειδή που σε αλλοτινές εποχές -όχι και πολύ μακρινές- έκαναν πασίγνωστη την Άρτα στα πέρατα του κόσμου ασφυκτιούν, πνίγονται , δυσκολεύονται να αναπνεύσουν καθώς και οι τελευταίοι πόροι τους επικαλύφθηκαν από τα μελιτώματα και την καπνιά που αφήνει πίσω του η αυτού μεγαλειότης του μαύρου αλευρώδους.
Όχι δεν είναι κανένας περίεργος καβαλάρης που ξεπροβάλει στο χάραμα.
Έντομο είναι όπως τόσα άλλα για τους γνωρίζοντες… Για τους υπόλοιπους είναι η μεταμόρφωση του Εl Diablo σε έντομο. Λεπτομέρειες…
Ότι και να είναι τέλος πάντων αυτό κάνει τους αγρότες μας δυστυχείς βλέποντας δεκάδες χιλιάδες δέντρα –που σε πολλές περιπτώσεις φύτεψαν οι παππούδες τους-να αργοπεθαίνουν.
Η Άρτα με γοργούς ρυθμούς σβήνει από τον χάρτη της καλλιέργειας εσπεριδοειδών!
Είναι ζήτημα χρόνου και οι λιγοστοί εναπομείναντες ηρωικοί καλλιεργητές να παραδώσουν ψυχή και σώμα. Αποκαμωμένοι από την έλλειψη συντονισμένων ενεργειών, το υψηλό κόστος φυτοπροστασίας σε αντιστοιχία με τις χαμηλές τιμές απόρροια των ανεξέλεγκτων αντιοικονομιών που δημιουργούνται στην εμπορία των ντόπιων εσπεριδοειδών, σφίγγουν ολοένα και περισσότερο τον βρόγχο στον λαιμό τους, στο επάγγελμά τους και εν τέλει στην ζωή τους.
Το έντομο που εντοπίστηκε-πρωτοεμφανίσθηκε στην περιοχή μας εδώ και έξι χρόνια περίπου προελαύνει ασταμάτητα. Αναπτύσσεται συνεχώς σε νέες περιοχές με τεράστιες αποικίες.
Γεωπόνοι ισχυρίζονται ότι έχει μεγάλη προσαρμοστικότητα στο σύνολο των καλλιεργειών και των φυτών. Προσβάλει από αμπέλια, τριανταφυλλιές ,άγρια αναρριχητικά, βάτα, τριφύλλια και πιθανότατα να πέρασε και στα ακτινίδια.
Όπως αποφάνθηκε και ο τραγικός ποιητής μας Ευριπίδης «ο χρόνος δίνει όλες τις απαντήσεις. Είναι πολύ ομιλητικός και δεν έχει ανάγκη από τις ερωτήσεις».
Παρόλα αυτά εμείς θα βιαστούμε κάπως καθώς δεν προσεγγίζουμε στο ελάχιστο ούτε στην σοφία του αλλά ούτε και στην διάνοιά του. Τα ερωτήματα που μας βασανίζουν τα καταθέτουμε προς χάριν του δημόσιου διαλόγου που επιτέλους ανοίγει:
-συντάχθηκε αρχικό σχέδιο ενεργειών αντιμετώπισης του αναφερόμενου εντόμου;
– ελήφθησαν από τους αρμοδίους τα απαραίτητα μέσα για τον περιορισμό της εξάπλωσης του εντόμου βασιζόμενοι στo «κάλλιον του θεραπεύειν το προλαμβάνειν»;
-έγιναν οι απαραίτητες ημερίδες ενημέρωσης των καλλιεργητών;
-ενισχύθηκαν οι αγρότες μας για να ανταπεξέλθουν στα αυξημένα κόστη καλλιέργειας;
– δημιουργήθηκαν οι συνθήκες για να ορισθεί ελάχιστο πλαφόν πώλησης των προιόντων έτσι ώστε να εξασφαλιστεί το αναγκαίο κέρδος των καλλιεργητών;
-ελέγχθηκαν οι τιμές των φυτοφαρμάκων έτσι ώστε να αποτρέψουν τους επιτήδειους να εκμεταλλευτούν την συγκυρία της αύξησης της ζήτησης με παράλληλη αύξηση των τιμών τους;
-λειτούργησαν τα αντίστοιχα πρωτόκολλα που ενεργοποιούνται στις περιπτώσεις εντόμων καραντίνας;
-αποδίδουν τα πολυδιαφημισμένα έντομα που ελευθερώθηκαν ως θηρευτές του μαύρου αλευρώδη;
Όλα αυτά και άλλα πολλά που λέει ο Αργυρός στο άσμα του…
Έως τότε όμως οι περιουσίες του κόσμου θα καταστρέφονται . Η τοπική οικονομία θα βυθίζεται σε ένα πηγάδι χωρίς πάτο.
Η μαυρίλα θα εξαπλώνεται πέρα από τα όρια των περιβολιών, θα μπαίνει απρόσκλητη στις αυλές των σπιτιών μας, στις τραπεζαρίες μας, θα επηρεάζει τις οικογένειές μας και θα διαλύει τις ψυχές μας.
Τέλος αποκαθιστώντας το δημοτικό μας τραγούδι που παραποιήσαμε στην αρχή «πολλή μαυρίλα πλάκωσε, μαύρη σαν καλιακούδα. Μην ο Καλύβας έρχεται μην ο Λεβεντογιάννης; -Νουδ΄ο Καλύβας έρχεται, νουδ΄ο Λεβεντογιάννης, Ομέρ Βρυώνης έρχεται με δεκαοχτώ χιλιάδες». Το τέλος του Αθανασίου Διάκου γνωστό…
Νικόλαος Β. Τράμπας
