Η πτώση των Social Media την προηγούμενη εβδομάδα δεν έμεινε απαρατήρητη και στην Άρτα, καθώς ποικιλοτρόπως σχολιάστηκε, περισσότερο με τον φαιδρό και αστείο τρόπο, παρά με τις πραγματικές της διαστάσεις. Είναι βέβαια μια κατάσταση, που εν πρώτοις φάνηκε ότι δεν μας ενόχλησε ιδιαιτέρως, αλλά μας προβλημάτισε για πολλούς λόγους και μας έκανε να σκεφτούμε την σχέση που έχουμε με το διαδίκτυο και τις διάφορες εφαρμογές του.
Την εποχή της μεγάλης καραντίνας, την οποία βιώσαμε πριν από λίγους μήνες και διατηρήθηκε για μεγάλο χρονικό διάστημα, είχαμε την δυνατότητα να ισχυροποιήσουμε περαιτέρω τις διαδικτυακές μας δεξιότητες, αντικαθιστώντας μια σειρά από εργαλεία στην επικοινωνία μας, την εργασία μας και την εκπαίδευσή μας, με τα ψηφιακά εργαλεία που μας προσέφεραν οι κάθε είδους εφαρμογές – προγράμματα, που σχετίζονται με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και το διαδίκτυο.
Παρόλα αυτά, διαφάνηκε άμεσα και μια άλλη παράμετρος, αυτή της ψυχοσυναισθηματικής εξάρτησης με τις εφαρμογές, καθώς αντιμετωπίσαμε τους υπολογιστές μας και τα κινητά μας τηλέφωνα, όχι ως διάμεσους – εργαλεία της επικοινωνίας μας με τον συνάνθρωπο, αλλά στην πραγματικότητα σαν να είναι αυτά η ίδια η επαφή.
Πέρα από αυτήν την εξέλιξη, οι επιστήμονες έχουν αρχίσει να ανησυχούν, μήπως η μεγάλη επόμενη απειλή για την ανθρωπότητα δεν είναι ένας ακόμη ιός ή μια μετάλλαξη, αλλά ένα παγκόσμιο πρόβλημα που να αφορά τη χρήση του διαδικτύου.
Βέβαια τέτοια σενάρια, δεν είναι ούτε δυστοπικά, ούτε αποτελούν επιστημονική φαντασία. Είναι ήδη γνωστό ότι υπάρχει μεγάλο πρόβλημα τεχνολογικής τρομοκρατίας, η οποία εκπορεύεται από άτομα, οργανώσεις, αλλά ακόμη και κράτη, που σκοπό έχουν να θέσουν εκτός λειτουργίας συστήματα ηλεκτρονικής διακυβέρνησης και τραπεζικής, αλλά ακόμη και επικοινωνίας.
Φανταστείτε μια μέρα, να γίνει μια κυβερνοεπίθεση (cyber attack) στα αρχεία της τράπεζάς μας και να χάσουμε όλα τα χρήματα που έχουμε καταθέσει εκεί. Ή για παράδειγμα να χτυπηθεί το taxisnet και όλα μας τα προσωπικά – φορολογικά δεδομένα να χαθούν και να πρέπει από την αρχή να συστήσουμε τον φάκελό μας. Βέβαια υπάρχουν και άλλα πολλά τέτοια παραδείγματα. Αν π.χ. καταρρεύσει η βάση δεδομένων ηλεκτρονικού ταχυδρομείου της google το γνωστό gmail τότε εκατομμύρια χρηστών θα βρεθούν ξαφνικά σε απόγνωση.
Η κρίση στα social media είναι σαφές ότι δεν έχει την βάση του στα θέματα των κυβερνοεπιθέσεων. Είχε όμως την επίδρασή του σε δισεκατομμύρια ανθρώπους, οι οποίοι αντελήφθησαν ότι έστω και αυτές οι λίγες ώρες, που οι εφαρμογές δυσλειτουργούσαν, αισθάνθηκαν μοναξιά, απόγνωση, απομόνωση, αλλά και προβληματισμό για το πόσο έχουν συνδεθεί με τον τρόπο αυτόν επικοινωνίας.
Την στιγμή που πλέον παγκοσμίως, η εξάρτηση από τα social media είναι ένα στάδιο πριν να χαρακτηριστεί ως πανδημία, τα πράγματα δεν είναι καθόλου απλά, ούτε όμως και ιδιαιτέρως σύνθετα. Είναι σημαντικό, ως πολίτες, ως άτομα και κυρίως ως κοινωνικά πρόσωπα, να επαναπροσδιορίσουμε τους τρόπους επαφής και επικοινωνίας μας.
Από την άλλη, καλό είναι να επιλέγουμε να ασχολούμαστε περισσότερες ώρες τις ημέρες με τις δια ζώσης επαφές, αλλά ίσως και τις δράσεις που θέλουν φυσική παρουσία (π.χ. δεν είναι κακό να πληρώνεις εναν λογαριασμό στο ταμείο), προκειμένου να μπορούν να συντηρηθούν και οι δομές εκείνες, που λειτουργούν παράλληλα με τις ηλεκτρονικές υπηρεσίες, και να μπορούν να διατηρούνται θέσεις εργασίας.
Εν ολίγοις, καλό θα είναι να μην ξεχνάμε πως είναι η αληθινή ζωή…!
