Τελικά είναι αλήθεια ότι το αποτύπωμα του Υπουργείου Πολιτισμού στην Άρτα είναι μεγάλο, με αποτέλεσμα να είμαστε ακόμη στα απόνερα της επίσκεψης της κ. Μενδώνη στην Άρτα.
Η Ατζέντα της περιοχής είναι μεγάλη και το υπόμνημα του Δήμου Αρταίων σοβαρό, με την προοπτική να κλείνουν μεγάλες και χαίουσες πληγές στην τοπική μας κοινωνία, που σχετίζονται με τους περιορισμούς της ανάπτυξης, λόγω των θεμάτων της Αρχαιολογίας.
Η Μενδώνη πάντως ήρθε στην περιοχή με διάθεση να προχωρήσει θέματα και φαίνεται ότι αν μη τι άλλο αν δεν είχε κάνει σαφή προεργασία για τα ζητήματα της περιοχής, είχε τουλάχιστον πολύ καλή ενημέρωση και παρουσίαση από τους υπηρεσιακούς παράγοντες του υπουργείου της, αλλά και τους θεσμικούς παράγοντες της περιοχής.
Δέχθηκε – υπό όρους – να προχωρήσουν και οι διαδικασίες και για κάποια θέματα, που μάλλον η ίδια δεν τα προκρίνει ως σημαντικά, αλλά εξαιτίας της ιδιαιτερότητας που έχουν για την τοπική κοινωνία, είχε ανοιχτά τα αυτιά της…
Π.χ. το αρχοντικό Παπακώστα, έχουμε την εντύπωση ότι ίσως δεν την πολυεντυπωσίασε, προκειμένου να επιλεγεί ως χώρος για τα γραφεία της Εφορίας Αρχαιοτήτων της περιοχής. Παρόλα αυτά, έδωσε (και επαναλαμβάνουμε την έκφραση υπό όρους) το πράσινο φως, εκτιμώντας σαφώς την βούληση της Προϊσταμένου της τοπικής Εφορείας, ότι πρέπει αυτό το κτήριο να διασωθεί με τον τρόπο αυτόν.
Επομένως αν τύχει στο μέλλον και περιέλθει στην ιδιοκτησία του Υπουργείου το κτήριο αυτό, σε μεγάλο βαθμό θα το οφείλουμε στην κ. Παπαδοπούλου περισσότερο…
Αλλά και στα άλλα θέματα, είχε την διάθεση να δώσει χρήματα και να βοηθήσει… Λίγο τα προβλήματα της χρηματοδότησης που είχε η Ιερά Μονή Κάτω Παναγιάς, είπε να το σπρώξει το θέμα και υποσχέθηκε να βάλει όσα χρειαστούν (με την συνδρομή της Περιφέρειας) προκειμένου να ολοκληρωθεί το έργο…
Εν ολίγοις είχε αυτό που λέει και η πιτσιρικαρία «mood» για να βοηθήσει και να προχωρήσει κάποια ζητήματα.
Έχει ενδιαφέρον να δούμε και τα θέματα εκείνα, που εν πρώτοις δεν απασχολούν και πολύ την επικαιρότητα, όπως είναι οι απαλλοτριώσεις των ιδιωτικών εκτάσεων, γύρω από το κάστρο και μπορούν σε μεγάλο βαθμό να δώσουν μια άλλη προοπτική στην αισθητική της πόλης μας.
Κυρίως να δημιουργήσουν τρόπους ώστε το κάστρο να μπει πάλι στις ζωές των αρτινών, όχι μόνο με την χρήση μιας καφετέριας στο ιστορικό ΞΕΝΙΑ, με καλαμάκι και φραπέ, αλλά ως ένταξη στον υγιεινό τρόπο ζωής, το περπάτημα, την γνώση…
Ας ελπίσουμε ότι δεν θα ενοχλήσει και αυτό…
Γιατί είδαμε την διάνοιξη της οδού Άννης Παλαιολογίνης, η οποία ως γνωστόν κατεβαίνει από Ορλάνδου κάθετα προς την Βασιλέως Πύρρου και το 1ο Δημοτικό, προκειμένου να μπορούν να σταθμεύουν τα τουριστικά λεωφορεία, που εδώ και 30 χρόνια γράφαμε ότι δεν μπορούν να λειτουργήσουν σωστά στον χώρο της Παρηγορήτισσας.
Από την άλλη για να γίνει αυτή η διάνοιξη γκρεμίστηκαν τα ουρητήρια που υπήρχαν στο συγκεκριμένο σημείο. Ε, όπως και να το κάνουμε κάτι έπρεπε να γκρεμιστεί για να διανοιχτεί ο χώρος… Ξαφνικά όλοι έγιναν υποστηρικτές της ανάγκης ύπαρξης ουρητηρίων στην πόλη…
Εντάξει, να το συζητήσουμε και αυτό το θέμα… Δεν είναι κάτι το φοβερό να μπει σε κάποιο σημείο και μια βιολογική τουαλέτα, αυτές οι μεγάλες που χρησιμοποιούνται σε όλο τον κόσμο και μπορείς να τις νοικιάσεις όταν κάνεις ένα π.χ. φεστιβάλ.
Βέβαια, θα ήθελα να ξέρω, αν έστω και ένας που λέει για τα δημόσια ουρητήρια τα έχει χρησιμοποιήσει τα τελευταία 30 χρόνια… Συνήθως επιλέγονται οι δεκάδες καφετέριες που υπάρχουν στην περιοχή.
Καλη εβδομάδα.
Η Μενδώνη είχε “Mood”
