Στο χωριό μου λένε: «…όπου φτωχός και η μοίρα του». Είναι κάτι που δεν έχει καλύτερη εφαρμογή από την ενεργειακή φτώχεια.
Είναι προφανές ότι ένα σπίτι στο Βουργαρέλι ή σε μια «δεύτερη» συνοικία στην πόλη, χωρίς μόνωση και διπλά τζάμια, δεν ζεσταίνεται το χειμώνα όσο πετρέλαιο και να κάψει κανείς, όσο ξύλα και να ρίξει στη σόμπα. Η κουρτίνα θα κουνιέται στην πόρτα της μπαλκονόπορτας…
Όπως επίσης και ένα παλαιό αυτοκίνητο, για να πάει κανείς στη δουλειά του, καίει περισσότερο.
Και εάν μια φτωχή οικογένεια δαπανούσε μέχρι τώρα το 30% του εισοδήματός της για μετακινήσεις και ενέργεια (κυρίως το χειμώνα με την θέρμανση, αλλά και τα καυτά, πλέον, καλοκαίρια στην πατρίδα μας λόγω κλιματικής κρίσης) και σε αυτή τη δαπάνη υπάρχει ανατίμηση 50%, ε! τότε πάνω από το μισό εισόδημα θα φύγει φέτος για καύσιμα. Και το εισόδημα δεν αυξάνει, όταν υπάρχει μισθός ή παραγωγή που πουλήθηκε και πληρώθηκε –δεν πάντα είναι αυτονόητα όλα αυτά!
Με αυτά τα δεδομένα, δεν υπάρχει διέξοδος στην φετινή ακρίβεια παρά η μείωση του Ειδικού Φόρου στα καύσιμα για να βγει ο χειμώνας και, μελλοντικά, η επιδότηση για την τοποθέτηση μικρών-οικιακών φοτοβολταϊκών σε κάθε φτωχό σπίτι.
Οι εισφέροντες-φορολογούμενοι υπολογίζουν το κόστος μερικής κάλυψης των φτωχών νοικοκυρών. Και το σύστημα του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος αποτελεί ισχυρό εμπόδιο για την ενεργοποίηση των ενηλίκων μελών της οικογένειας, είναι ουσιαστικά αντικίνητρο στην ανάληψη εργασίας από τους γονείς. Από άνεργους τους καθιστά άεργους και «αποσυρμένους», δηλαδή οικονομικά περιθωριοποιημένους και πάντα εξαρτώμενους (κοινωνικά, πολιτικά κ.α.).
Οι 250.000 οικογένειες που λαμβάνουν το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα, συν το επίδομα στέγασης (σε περίπτωση καταβολής ενοικίου) απαιτούν πόρους έως και 1 δις ευρώ ετησίως.
Γιατί, ενόσω τα εισοδήματά είναι καθηλωμένα και οι ενεργειακές και καταναλωτικές ανάγκες στα ύψη, οι φορολογούμενοι πληρώνουν ακόμη:
Τα πολλαπλά βάρη
α/Φορολόγηση απ ευθείας στα εισοδήματα για την άσκηση κοινωνικών πολιτικών. Σωστά!
β/Ακολούθως έχουμε φόρους, τέλη Αλληλεγγύης και Ασφάλιστρα για την καταβολή της σύνταξης ανασφάλιστου.
γ/Πλήρωμα του Ελάχιστου Εγγυημένου Εισοδήματος,
δ/Κάλυψη του Κοινωνικού Τιμολογίου ρεύματος και
ε/Ανάπτυξη εναλλακτικών πηγών ενέργειας (τα δύο τελευταία μέσω λογαριασμών ΔΕΗ).
Αντιθέτως, εάν οι φτωχοί και φτωχοποιημένοι ετύγχαναν πραγματικής προσοχής και επιδοτούνταν άπαξ και δημιουργικά για την εγκατάστασης μιας μικρής φωτοβολταϊκής μονάδας στη στέγη του σπιτιού τους ή μιας ανεμογεννήτριας στο παρακείμενο ύψωμα, θα είχαν την δυνατότητα, μέσω διασύνδεσης με το δίκτυο του ηλεκτρικού ρέματος, να λαμβάνουν ένα σταθερό, ανά μήνα, εισόδημα σε βάθος πολλών ετών.
Πάλι επιδοτούμενη από τους φορολογουμένους θα ήταν η επένδυση, δεν γίνεται διαφορετικά, αλλά για μια φορά. Κατά την εγκατάσταση της μικρής μονάδας. Ακολούθως, οι ενήλικες του φτωχού νοικοκυριού θα ήταν «ελεύθεροι» να αναζητήσουν (νόμιμη και ασφαλιστέα) εργασία. Χωρίς τον βραχνά ότι θα τους κοπεί το Ελάχιστο Εγγυημένο Εισόδημα από τον ΟΠΕΚΑ (όπως συμβαίνει σήμερα). Ταυτόχρονα, οι φορολογούμενοι και καταναλωτές δεν θα πληρώνουν επιπρόσθετα ποσά, τέλη και φόρους, για το μηνιαίο επίδομα, για την ελάχιστη σύναξη, για το κοινωνικό τιμολόγιο των φτωχών νοικοκυριών.
Αντιθέτως, η σκανδαλώδης κυβερνητική επιλογή είναι η πριμοδότηση 2-3 μεγάλων παιχτών στην ενέργεια και καμία διάχυση του οφέλους στην κοινωνία.
Όχι μόνο στους «μεγάλους»
Επίσης, η τοπική υπερσυγκέντρωση των μονάδων αλλοιώνει το τοπίο και η σκανδαλώδης κατανομή υπέρ των μεγάλων επενδυτών προκαλεί ανισορροπία ή εξάρτηση στην ενεργειακή επάρκεια της χώρας. Ταυτόχρονα, οι πολίτες αντιμετωπίζουν επιφυλακτικά την πράσινη (και οπωσδήποτε μελλοντική) ενέργεια, επιβαρύνονται δυσανάλογα για τις κοινωνικές μεταβιβάσεις, ενώ τα φτωχά στρώματα μένουν περιθωριοποιημένα.
Γι αυτό απαιτείται δράση για την διάχυση του οφέλους ώστε η πράσινη ενέργεια να γίνει προσιτή και… κοινωνικά αποδεκτή.
