Γράφει: η Χριστίνα Μπίζα
Συνεχώς αποκαλύπτεται το μέγεθος μιας τραγωδίας που συνθέτει το πάζλ της δομής της κοινωνίας μας σε Ελληνικό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο. Έχουμε εγκλωβιστεί σε μία πραγματικότητα έντασης πίεσης και κλιμάκωσης μίας πολεμικής απειλής όχι μόνο στη γειτονιά μας…
Οι ανθρώπινες σχέσεις νοσούν τόσο που να μην εμπιστεύεται κάποιος ούτε τον διπλανό του. Αποκαλύψεις όπως αυτή του βιασμού και της εμπορευματοποίησης ενός 11χρονου παιδιού από ένα 53χρονο και με λίστα πάνω από 200 άτομα πρόθυμα να συμμετάσχουν στο αίσχος, αποδεικνύει δυστυχώς μόνο ένα μέρος της νοσηρότητας της κοινωνίας μας..
Ένα ασχημάτιστο πλασματάκι γνώρισε από νωρίς την βαρβαρότητα αυτή που χρησιμοποιούσε ο αδίστακτος δράστης αλλά και όσοι ήρθαν κοντά του αγοράζοντας την συντροφιά του για να ικανοποιήσουν τις ορέξεις τους….
Ένας διεστραμμένος άνθρωπος με δημόσιες σχέσεις υποκρισίας με την πλευρά της Εκκλησίας και τις βαρύγδουπες επαφές με γνωστές προσωπικότητες της πολιτικής και της τέχνης για να καλύψει αλλά και να προωθήσει την ντροπή και τη διαστροφή…
Αναρωτιόμαστε για τη θέση της γυναίκας σήμερα και ειδήσεις όπως η συγκεκριμένη προβεβλημένες πάνω στην εικόνα και του ανήλικου παιδιού έστω και με κάλυψη του προσώπου, σε μεγάλα κανάλια, για να καταλάβουμε ότι κάθε ένας από την πλευρά του καραδοκεί για να παίξει ένα ρόλο όχι ιδιαίτερα επαινετικό…
Όργανο η γυναίκα σήμερα αφού και οι γυναικοκτονίες αυξάνονται αλλά και οι γυναίκες μεταξύ μας όπως συνέβη στην Πάτρα που μάνα δεν δίστασε να θανατώσει τις τρείς τις κόρες φέρνει εμπρός μας μια διόλου ευχάριστη πραγματικότητα… Ευθύνες και σε εμάς λοιπόν για το πως μεγαλώνουμε τα παιδιά μας…
Αλλοίμονο στο μόνο και τον απροστάτευτο άνθρωπο που δεν θωρακίζεται από παιδί για το σκληρό πρόσωπο της κοινωνίας και εναποθέτει ελαφρά τη καρδία την εμπιστοσύνη του χωρίς αυτοπροστασία σε κάλπικους ανθρώπους…
Ένας πόλεμος η ζωή μας, την κάθε μέρα, την κάθε ώρα, την στιγμή που η Αστυνομία ψάχνει και για άλλα παιδιά θύματα…
Γονείς έκπληκτοι πιάνουν με τα δύο χέρια το κεφάλι τους και απειλούν να πάρουν τώρα το νόμο στα χέρια τους, ενώ παραμέρισαν τις ευθύνες τους και εξέθεσαν ηθελημένα ή από αφέλεια να το πω, το σπλάχνο τους σε κινδύνους που οι συνέπειες θα το ακολουθούν σαν πληγή ψυχής για όλη του τη ζωή….
Μικρά κορίτσια και αγοράκια ξεμοναχιάζονται από επιτήδειους και με υποσχέσεις, τρομοκρατία και απειλές μετατρέπονται καθημερινά σε θύματα, όργανα διεστραμμένων ανθρώπων που έμαθαν ότι όλος ο κόσμος τους ανήκει και μπορούν με το «φερετζέ» της φιλανθρωπίας να προσεγγίζουν για να προσφέρουν…. Να προσφέρουν τι;
Να αρπάζουν ζωές και υπολήψεις σε κοινή θέα γιατί υπάρχουν άνθρωποι που βλέπουν και ακούνε αλλά δεν μιλάνε για να μην μπλέξουν….
Επιλέγει η κοινωνία μας την σιωπή μέχρι το κακό να τους χτυπήσει την πόρτα… Οικογένειες με μία χαλαρότητα μοντερνισμού και ελαφρότητας σμιλεύουν με την συνενοχή και των μέσων και των προτύπων που προβάλλονται κάποιες φορές, μία πραγματικότητα νοσηρή και επικίνδυνη χωρίς ηθικές αξίες, οράματα και στόχους…
Χτυπιόμαστε τώρα…
Ανάμεσα στους αγανακτισμένους και κάποιοι που επέλεξαν την ηδονή με ένα παιδί, αλλά τώρα πρέπει να κλάψουν δημόσια ώστε να τους δει ο γείτονας, ο φίλος, ή η οικογένειά τους για να μην τους πάρουν με τις πέτρες…
Κροκοδείλια δάκρια προς το παρόν ώσπου να καταλαγιάσει ο κουρνιαχτός για να συνεχίσουν, εάν δεν εντοπιστούν, οι άλλοι «πυρήνες» της σιωπηλής διαστροφής, το νοσηρό τους έργο καταστρέφοντας ψυχές και ζωές…
Δεν έχει τέλος η τραγωδία αφού θύματα μετρούμε καθημερινά και δίπλα μας και λίγο μακρύτερα προς το παρόν με την οργή των αντιποίνων, για την βόμβα στην γέφυρα που ενώνει την Κριμαία με το έδαφος της Ρωσίας, σε Ζαπορίζια και Κίεβο.. Αλλά και λίγο μακρύτερα στο Ιράν όπου οι διεκδικήσεις των δικαιωμάτων των γυναικών πνίγονται στο αίμα…
Οργή και ένταση σε όλα τα επίπεδα έτσι που οι πολίτες να ανησυχούν και να υπάρχει μια γενικότερος αναβρασμός..
Η ένταξη στο πόλεμο στην Ουκρανία και της Λευκορωσίας εμφανίζει μία επικίνδυνη κλιμάκωση και εκφράζονται ανησυχίες για επέκταση του πολέμου…
Η Τουρκία δίπλα μας δεν σταματά και εμπρός στο ενδεχόμενο να ηττηθεί ο τούρκος Πρόεδρος γίνεται απρόβλεπτός και θεωρείται πιθανή η κλιμάκωση ώστε να την χρησιμοποιήσει ως σωσίβιο μετατόπισης των εκλογών αφού ένα δυσάρεστο σενάριο γι αυτόν θα ήταν ακόμη και η φυλάκισή του..
Ζούμε μία εποχή Αποκάλυψης με συνεχώς αυξανόμενα μέτωπα δυσάρεστων καταστάσεων τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό…
Γυναίκες και παιδιά χρησιμοποιούνται είτε ως σώματα ριγμένα στο πέλαγος στα πλαίσια ενός υβριδικού πολέμου είτε ως θύματα κακοποίησης με τη λίστα καθημερινά να μεγαλώνει έτσι που να επιβάλλεται η λήψη μέτρων όλων μας..
Ιδιαίτερη είναι η ευθύνη της πολιτείας η οποία έπρεπε να μεριμνήσει από χθες, τόσο στην πρόληψη με καθαρότητα στο προφίλ της κοινωνίας με υγιή πρότυπα όσο και στην τιμωρία με αυστηροποίηση των ποινών, αλλά και για την προστασία της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας μας χωρίς συμβιβασμούς και εκπτώσεις με γενναίες αποφάσεις…
