Άρθρο του Δημοσιογράφου ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΕΓΑ
Ενός κακού μύρια έπονται… Πρώτα παίρνουν τα παιδιά μας «μες τα μαύρα ξενιτειά». Μετά λόγγιασε ο έρημος τόπος. Στη συνέχεια έρχεται η δασική υπηρεσία και ζαπώνει ακόμη και τα μνήματα των νεκρών προγόνων…
Η χώρα ποτέ δεν είχε Κτηματολόγιο, Δασικούς Χάρτες, Ζώνες Χρήσης Γης και Επιχειρηματικότητας (τουριστικές, αγροτικές, βιοτεχνικές ή οικιστικές). Όλα ήταν στο περίπου ώστε ο παράγων, ο κομματάρχης, ο διαμεσολαβητής να παίζει με την περιουσία σου, να ελέγχει τη ζωή σου…
Και ξέρετε γιατί; Γιατί το κράτος μας θεωρεί μπαταχτσήδες, ότι πάμε να του «κλέψουμε» τις πλαγιές με τα πουρνάρια. Και τα ονοματίζει όλα δικά του, λες και θα τα βάλει υποθήκη για τα δάνεια της Αγγλίας (όπως έγινε στα πρώτα επαναστατικά χρόνια της εθνικής παλιγγενεσίας). Ή μήπως θα τα ενεχυριάσει για τα δάνεια του Ευρωμηχανισμού (ESM), όπως το 2015 η (τότε) κυβέρνηση εκχώρησε για 99 χρόνια στην τρόικα ολόκληρη τη δημόσια περιούσια…
Και δεν έχουμε Ζώνες και Χρώσεις γιατί το κράτος είναι υπερβολικό, αδηφάγο και γραφειοκρατικό. Φτιάχνει αυστηρούς νόμους για να τους καταπατούν οι ημέτεροι με τους άρπαγες και το Δημόσιο να το «παίζει» επιτήδειος ουδέτερος…
Ας τα πάρουμε όμως με την σειρά:
1.Έρχεται το Δημόσιο, με τρομερή καθυστέρηση δεκαετιών και σκανδαλώδεις καθυστερήσεις, να εφαρμόσει το Κτηματολόγιο. Καλεί τον καθένα από εμάς να πληρώσει ένα σκασμό λεφτά σε τοπογραφικά, δικαστικές προσφυγές και αιτήσεις (δεόντως χαρτοσημασμένες…) προκειμένου να εμφανιστεί επιμελής απέναντι στη Διοίκηση…
Χωρίς η πολιτεία, προηγουμένως, να έχει προαναρτήσει τους δασικούς χάρτες. Να προσέλθει μετά ο καταταλαιπωρημένος πολίτης «καθαρός» ή, όπου χρειαστεί, με μια απλή «Πράξη Χαρακτηρισμού» να αποτυπώσει την περιουσία του. Για κάθε σπίτι, οικόπεδο, χωράφι ή λιβάδι…
2.Μετά ήρθε η Διεύθυνση Δασών και δήλωσε στο Κτηματολόγιο αυθαίρετα και χωρίς να βασανίσει τις… συντεταγμένες, τις πιο απίθανες εκτάσεις σαν δασικές.
Τα κίτρινα κυκλάκια…
- Και τελευταίοι ήρθαν οι Δασικοί Χάρτες. Όπως τις «κατέβασαν» το Google Earth και έκαναν την χώρα, την Ήπειρο, την Άρτα, τα Τζουμέρκα, τα Ροδοβίζια, τον κάμπο… Αμαζόνιο. Παρθένο δάσος αναντάμ παπαντάμ… Στο Δίστρατο τα σπίτια είναι δασικά, στο Βουργαρέλι οι δρόμοι είναι κουμαριές, στο Κρυονέρι το νεκροταφείο είναι τσαπόρες. Και πάει λέγοντας…
- Η πολιτεία, με πολιτική επιλογή, τα… έριξε όλα μαζί. Χωρίς κανείς να γνωρίζει τί είναι «εντός» και τι «εκτός», τι είναι ιδιωτικό και τι δασικό;
Και η Άρτα, ο Νομός μας, ολόκληρη η χώρα είναι διάστικτη από κίτρινα κυκλάκια. Οι συνοικισμοί φέρουν τον… κίτρινο κύκλο, όχι του Δαυίδ, αλά των ντόπιων γραφειοκρατών…
Το καβούκι της μνήμης…
Και όσοι έχουν τις πατρογονικές περιουσίες τους εντός των «κύκλων», σε ακτίνα 800 μέτρων από την πλατεία του οικισμού, δεν ξεμπέρδεψαν. Μην σας γελάσει κανείς… Το κράτος είναι ισχυρογνώμον και επαγρυπνά… Θα επανέλθει διεκδικώντας και την τελευταία σπιθαμή εγκαταλελειμμένης γης. Και καλά αν ήταν δασικό με τους χάρτες του 1945. Επ’ αυτών δεν γίνεται σοβαρός λόγος. Αλλά, μιλάμε για τα χωράφια, τα ψωμοτόπια του 1960 και του 1970, πριν ερημώσει ο τόπος μας, πριν φύγουν μαζικά από τα χωριά τα παιδιά. Γι’ αυτά που πρασίνισαν ή λόγγιασαν γιατί οι βιοποριστικές ανάγκες έστειλαν «μες την μαύρη ξενιτειά» τον ανθό του τόπου. Μιλάμε για όσα έχουν, κυρίως,, συναισθηματική αξία, είναι σημεία αναφοράς. Τα μόνο, μαζί με τις θύμισες, που έχουμε να κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας. Γι’ αυτό τα καβούκια της μνήμης μιλάμε!
Η αγωνία με τους αυθαίρετους «δασικούς χάρτες» είναι για την ρίζα του καθενός μας. Και, ποιός το ξέρει, μπορεί κάποτε να εισφέρει ένα μικρό συμπλήρωμα στο εισόδημα στον συνταξιούχου. Θα ήταν, ίσως, μια τελευταία αναπτυξιακή ευκαιρία για την ορεινή πατρίδα μας. Στην περίπτωση που πυροδοτηθεί η δυναμική του εναλλακτικού-γαστρονομικού τουρισμού. Μπορεί να χτιστεί κανένα κατάλυμα, να αναβαθμιστεί η παλαιά ξερολιθιά, να ζωντανέψει ο τόπος μας, να έρχονται τα εγγόνια από την πόλη να ξεφύγουν από τον κορονοϊό…
Εδώ και τώρα!
Αλλά, για να σωθούν οι περιουσίες, να κρατηθούν οι μνήμες να συντηρηθεί η ιστορία θα πρέπει να κινητοποιηθούν οι Δήμοι. Να οριοθετηθούν οι οικισμοί, να δηλωθούν οι περιουσίες με μια απλοποιημένη και εύχρηστη διαδικασία για να σωθούν -τώρα πια- τα προσχήματα και να μην γίνουν τα πατρογονικά σπίτια στοιχήματα με το «αδηφάγο κράτος».
Ας ζητήσουμε λοιπόν, εδώ και τώρα, τα αυτονόητα:
1.Πάγωμα όλων των Διαδικασιών.
2.Δίμηνη προθεσμία ώστε οι Δήμοι να αναθέσουν την οριοθέτηση ΟΛΩΝ των οικισμών.
3.Νέα προθεσμία 4-6 μηνών να δηλωθούν οι περιουσίες επισυνάπτοντας απλές «Πράξεις Χαρακτηρισμού» όπου απαιτηθούν.
Ας βαδίσουμε μια φορά ορθολογικά. Τακτοποίηση σημαίνει παίρνω τα πράγματα από την αρχή, με μια σειρά, με μια τακτική. Ας ζητήσουμε από την κυβέρνηση να πράξει τα αυτονόητα και από τους Δήμους να κάνουν τα ελάχιστα…
