Του Παναγιώτη Καραγιώργου
Όταν, η ελληνική γλώσσα μας τεθεί εκποδών από τα γκρίκλις, τα αγγλικά ή την οποιαδήποτε άλλη «βάρβαρη» γλώσσα…
Όταν, η Εκκλησία καταντήσει αποκλειστικά και μόνο θρησκεία και όχι κυψέλη πολιτισμού, αλληλεγγύης, ανθρωπιάς και μνήμης…
Όταν, αδιάντροπα οι λίγοι περιστασιακά δυνατοί, συνεχίζουν να κλέβουν τον ιδρώτα των πολλών αδύναμων…
Όταν, η Δικαιοσύνη κλείνοντας μάτια, αυτιά και στόμα, φλερτάρει με το δίκαιο των ισχυρών και εξαντλεί την αυστηρότητά της στους μικρούς…
Όταν, πάψουμε να διδάσκουμε στα σχολεία μας τα «τεράστια» αρχαία κείμενα, που έδωσαν στην ανθρωπότητα τις διαχρονικές φιλοσοφικές αξίες, τα υψηλά νοήματα και αυτή την ίδια τη Δημοκρατία…
Όταν, η λεπτεπίλεπτη, αρμονική, κινηματική ελληνική μουσική, γίνει ένα άψυχο ρομποτικό ντάπα – ντούπα…
Όταν, η περήφανη, μελίρρυτη και υψηλή τέχνη της ελληνικής ποίησης, αντικατασταθεί εντελώς από την άψυχη, άνυδρη και νοηματικά αποστεωμένη παράθεση γραμμάτων…
Όταν, απορρίπτουμε και αρνούμαστε την εξωστρεφή διεθνιστική συμπεριφορά μας και κλεινόμαστε στο «κοστούμι» που μας έραψαν οι «προστάτες» μας…
Όταν, συνεχίζουμε τις χαζογιορτές επίδειξης και δεν αναστοχαζόμαστε συλλογικά και με αίσθηση «κοινότητας»…
Όταν, θεοποιώντας την αναξιοκρατία, την έλλειψη ίσων ευκαιριών και τον «μπάρμπα στην Κορώνη», στέλνουμε τον ανθό της νεολαίας μας στην ξενητειά…
Όταν, η υπεράσπιση των ελληνικών κεκτημένων, του χώρου, της γλώσσας, του πολιτισμού, της αντίστασης, της δημοκρατίας, θεωρείται πολιτικά εξοβελιστέα…
Όταν, αποδεχόμαστε τμήμα των συμπατριωτών μας να ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας, ενώ κάποιοι ζουν στην ακραία χλιδή…
Όταν, η πολιτική και οι πολιτικοί εξυπηρετούν τα συμφέροντα των λίγων ημετέρων και όχι του συνόλου των πολιτών…
ΤΟΤΕ, καληνύχτα Ελληνισμέ
ΤΟΤΕ, καληνύχτα Ελλάδα…
