Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΚΟΥΡΤΖΗ γεννήθηκε στην Άρτα και μεγάλωσε στην Αθήνα. Σπούδασε Βιοτεχνολογία και εργάστηκε επί σειρά ετών στον ιδιωτικό τομέα. Σήμερα δραστηριοποιείται στον επιχειρηματικό χώρο και παράλληλα ασχολείται με τη συγγραφή, που αποτελεί και τη μεγάλη αγάπη της. Έχει ταξιδέψει αρκετά, μιλάει τέσσερις γλώσσες και ερασιτεχνικά ασχολείται με το αργεντίνικο τάνγκο. Είναι παντρεμένη και έχει έναν γιο. Έχει διακριθεί σε διαγωνισμούς ποίησης και έχει γράψει θεατρικά έργα. Άλλα έργα της είναι : «Κουμκουάτ-Εκεί όπου ρίζωσε η αγάπη», «Δεκατρία μπαλώματα», «Το πριγκιπότο» και «Η ερωμένη των φάρων».
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΚΩΣΤΑΣ ΤΡΑΧΑΝΑΣ
The girl with the snail , Το κορίτσι με το σαλιγκάρι.
Πρωταγωνιστές στο μυθιστόρημα αυτό είναι ένα μικρό, πληγωμένο σαλιγκάρι, με σπασμένο κέλυφος , ένα κορίτσι και τα Μάταλα ,η μαγευτική παραλία της Κρήτης.
Άλλοι ήρωες επίσης είναι ένα κορίτσι-γιατρός , η Υπατία-Πάτυ, ένα αγόρι-γιατρός , ο Χάρι ο chief, η Καλάμιτι , η Τζέιν, ο Σόλων, ο Τσάρλι, ο Πιτ, ο Γιώργος, ο Μάικ, η Λέμον, ο Λιος, η Άλμα, η Μάμα ,o Στιβ, η Νατάλια, ο Δημητρός, ο Τζόνι, ο Στεφ ,οι βετεράνοι του πολέμου του Βιετνάμ.
Ένα κορίτσι, η Υπατία, με το προστατευτικό της καβούκι ,που είχαν δημιουργήσει οι αστοί γονείς της τόσα χρόνια και που φιλοξενούσε τον εσωτερικό κόσμο της ,άρχισε να σπάει και το ροζ παραμύθι στο οποίο μεγάλωσε να την εγκαταλείπει μια και καλή. Η Υπατία τελικά είχε γίνει σαν το μικρό σαλιγκάρι που κουβαλούσε στη χούφτα της. Ένα μικρό, αθώο πλάσμα με σπασμένο καβούκι που έμπαζε από παντού και την εμπόδιζε να κάνει τις μεγάλες δρασκελιές που ονειρευόταν. Λίγο καιρό μετά , το καβούκι αυτό έσπασε σε πολλά σημεία και την άφησε εκτεθειμένη σε πληγές που δεν έκλεισαν ..ίσα ίσα …έμειναν εκεί ανοιχτές χωρίς να τις περιποιηθεί κανείς , να κακοφορμίζουν σμιλεύοντας την προσωπικότητα της Υπατίας με ανασφάλειες, φόβους , αναστολές και ελλείμματα…
Μιας ιστορία αγάπης που συνέβη στα Μάταλα.
Στα Μάταλα. Στην Κρήτη. Στην παραλία. Στις σπηλιές (ήταν τάφοι τα ρωμαϊκά χρόνια) . Όπως ο Αδάμ και η Εύα. Ατέλειωτο καλοκαίρι .Το καλοκαίρι της αγάπης .
Τα Μάταλα ,ένα μικρό παραλιακό χωριό ήταν. Ένα ψαροχώρι με μια μεγάλη, έρημη παραλία, που το λάτρεψαν οι λάτρεις της φύσης.
Ένα παραμύθι που συνέβη.
Make love not war, this what Hippies are looking for, Κάνε έρωτα και όχι πόλεμο , αυτό ψάχνουν οι χίπηδες…
Είναι η ιστορία των χίπηδων ,τα παιδιά των λουλουδιών, που είχαν από το 1965-1969 ,μια κοινωνία δική τους .Μια ξέγνοιαστη παραλία. Μια παραλία σαν σεληνιακό τοπίο , μια άμμο φιλόξενη, , ένας ορίζοντας θάλασσας με ένα φεγγάρι να στέκει ολόγιομο και γιγάντιο , ένα πανέμορφο ηλιοβασίλεμα. Δίπλα σπηλιές στο ημίφως και κάπου στο βάθος κιθάρες. Το κύμα και νύχτες που δε θες να ξημερώσουν. Εκεί ήταν ο παράδεισος. Οι χιλιάδες χίπηδες που τότε έζησαν εκεί είχαν δίκιο να καταφθάνουν από όλα τα μέρη του κόσμου .Ποιος άνθρωπος βρίσκει τον παράδεισο και δε μένει; Για χρόνια αυτή η παραλία συνδέθηκε με τους την αθωότητα, την αγνότητα ,την αγάπη , την ανεμελιά , την ελευθερία, τον έρωτα, την μαριχουάνα, το χόρτο, το χασίς, τα χάδια , τα φιλιά, τον χορό, το τραγούδι ,τον αέρα του Λιβυκού Πελάγους ,τον άνεμο που έρχεται από την Αφρική και δεν έχει όμοιο του στην πλάση, το μοβ χρώμα της θάλασσας.
