Του ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΪΝΤΑΣΗ
Ποτέ δεν του είχε κάτσει καλά του δημάρχου Αρταίων ΚΩΣΤΑ ΒΑΓΙΑ το γεγονός ότι ο γειτονικός Δήμος Φιλιππιάδας είχε αρχίσει να γίνεται σημείο αναφοράς, με την Φιλιππιάδα να χαρακτηρίζεται από τον εθνικό τύπο ως «Η ΠΟΛΗ ΤΩΝ ΠΕΛΑΡΓΩΝ»… Ο πληθωρικός δήμαρχος είχε εκπεφρασμένη την άποψη ότι η Άρτα έχει μεγαλύτερο πληθυσμό πελαργών σε σχέση με την γειτονική πόλη και ήθελε να δημιουργήσει τις βάσεις εκείνες ώστε η πόλη του να κερδίσει τις εντυπώσεις και τον χαρακτηρισμό. Τις απόψεις του βέβαια αυτές δεν τις κρατούσε μύχιες, αλλά ξεκίνησε άμεσα μια εκστρατεία να γίνει η Άρτα χώρος φιλικός προς υποδοχή των πελαργών. Θεωρούσε εύλογα ότι οι πελαργοί έχουν ως φυσικό προορισμό τις παραποτάμιες εκτάσεις, όπου μπορούν να τρέφονται με ερπετά και άλλα τρωκτικά. Αυτό που μόνο έλειπε ήταν οι υποδομές της φιλοξενίας.
Για τον λόγο αυτόν και ξεκίνησε η διαδικασία για εγκατάσταση σε όλους τους στήλους της ΔΕΗ και όπου αλλού ήταν εφικτό μικρών πιάτων, όπου θα μπορούσαν οι πελαργοί να εγκατασταθούν και να κάνουν τις φωλιές τους. Σύμφωνα με τις πληροφορίες του δημάρχου, όταν οι πελαργοί έχουν φωλιές, χτίζουν μνήμες με την περιοχή και δημιουργείται μια νέα γενιά κατοίκων, που μπορεί να συνεχιστεί στο μέλλον.
Τέτοιες φωλιές βλέπουμε σήμερα σε πολλούς στήλους στην πόλη μας και μάλιστα αυτό είναι αποτέλεσμα εκείνης της πρωτοβουλίας.
Στον ανταγωνισμό όμως αυτόν δεν είχε μείνει αμέτοχος ο δήμαρχος Φιλιππιάδας ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΤΡΑΧΟΥΡΑΣ, ο οποίος πέραν των δράσεων προβολής της πόλης ως φυσικό προορισμό των πελαργών, αλλά ενίσχυσε τις υφιστάμενες υποδομές υποδοχής των μεγάλων μεταναστευτικών πουλιών.
Το σκίτσο, που ευγενικά μας υπενθύμισε ο Μιχάλης Κατραχούρας, στέλνοντάς μας την σχετική φωτογραφία, περιγράφει τον ανταγωνισμό μεταξύ των δυο πόλεων, όπως εκπροσωπούνταν από τους δημάρχους τους, σχετικά με τους πελαργούς. Μπορεί στην γελειογραφία του έτους 1995, το πτηνό να δείχνει ταλαιπωρημένο, στην πραγματικότητα όμως οι πληθυσμοί των πελαργών ήταν τελικά ευνοημένοι από τις τότε δράσεις και νέες γενιές έχουν εγκατασταθεί στις δυο πόλεις.
Ευχαριστώ πολύ τον Μιχάλη Κατραχούρα για το σκίτσο αυτό, που είχε δημοσιευτεί στην εφημερίδα «Η ΠΡΩΙΝΗ» το έτος 1995. Τότε οι γελοιογραφίες σχεδιαζόταν απευθείας πάνω σε ριζόχαρτο με την χρήση ραπιντογράφου, τα δε πρωτότυπα συνήθως «αρχειοθετούνταν» στον κάλαθο των απορριμμάτων, καθώς πάντοτε η άποψή μας ήταν ότι η γελοιογραφία ήταν κάτι το εφήμερο και αφορούν την συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Σε κάθε περίπτωση, είναι μια καλή υπενθύμιση μιας ιστορικής ανάμνησης, που σήμερα μπορεί να έχει την σημασία της.
Αν υπάρχουν άλλοι συμπολίτες μας, που έχουν κρατήσει γελοιογραφίες ή σκίτσα από το μακρινό παρελθόν και θέλουν να τις μοιραστούμε για την υπενθύμιση της ιστορίας, θα χαρούμε ιδιαίτερα.
