Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΛΥΤΡΑ
Μετά από πολλά χρόνια γύριζα στην Άρτα με λεωφορείο.
Άλλη απόλαυση, άλλο μάτι στην διαδρομή, άλλες σκέψεις. Λειτουργικό ολόκληρο, να φεύγεις από την πρωτεύουσα και το κεφάλι σου να πιέζεται τόσο πολύ. Μπορεί να ήταν αιτία και η μεγάλη πυρκαγιά με τον καπνό να μας κάνει να μελαγχολούμε και να μην πω να φοβούμαστε όταν περνούσαμε κοντά.
Ξεκινήσαμε την μελαγχολία αμέσως μόλις βγήκαμε από τον σταθμό βλέποντας την περιοχή να αργοσβήνει μιας και τα περισσότερα καταστήματα κλειστά. Το σοκ ήρθε όταν βγήκαμε από το τμήμα της Αθήνας από το Δαφνί και μετά που η εγκατάλειψη σπιτιών αλλά περισσότερο των επιχειρήσεων να κάνει την περιοχή αγνώριστη.
Σαν επακόλουθο αυτής της εγκατάλειψης ήρθε και εγκατάλειψη από τον δήμο της περιοχής. Τι χαρτί και βρωμιά δίπλα στον δρόμο δεν περιγράφεται. Θυμίζει περιοχές υποβαθμισμένες πλήρως. Θα μου πεις δεν τους νοιάζει τίποτε αφού δεν ζουν πια εκεί. Λέω εγώ σαν σκέψη, σκέψη που με τρελαίνει αλλά που δεν έχω και κάποια δύναμη να της δώσω λύση.
Μετά θέλοντας να βάζω καλύτερες σκέψεις στο μυαλό μου βρήκα παρηγοριά λέγοντας μέσα μου οι κλεισμένες επιχειρήσεις, ίσως να έχουν μεταφερθεί στην βιομηχανική ζώνη. Οφείλονται όλα αυτά και στο βιβλίο ‘’ΑΚΑΚΙΕ’’ που περιέγραφε την μεγάλη μας βιομηχανία MISCO. Μέχρι την Πάτρα έψαχνα να δω τις εγκαταστάσεις που περιέγραφε ο συγγραφέας.
Πραγματικά σαν ελεύθερος επαγγελματίας στεναχωρήθηκα πολύ με την ζοφερή εικόνα που ζούσα για μια ώρα μέσα στο λεωφορείο. Έδινα απάντηση στην τρέλα του νεόκοσμου και των οικογενειών τους με το δημόσιο. Μια μεγάλη επιχείρηση έκλεισε εκατοντάδες άτομα στον δρόμο σκεφτόμουν. Να γιατί υπάρχει ζήτηση για τον στρατό, την αστυνομία, το δημόσιο γενικά. Ευτυχώς που αυτή η μαυρίλα και η μαυρίλα του καπνού πέρασαν και πιάσαμε πιο καλό σενάριο στα μάτια μας και στο μυαλό μας.
Φύση. Για άλλη μια φορά χάρηκα τους μεγάλους δρόμους που διασχίζουμε. Ούτε μια στιγμή να ταρακουνηθούμε. Ήσυχο απολαυστικό το ταξίδι με το λεωφορείο.
Μεγάλα κομμάτια απόλαυσης βλέποντας την θάλασσα αν και ταραγμένη. Πολλά τα γεωργικά κομμάτια με ωραίες περιποιημένες τεράστιες εκτάσεις. Εδώ το κεφάλι σου γεμίζει όνειρα και ιδέες όχι στεναχώρια και πίκρα. Πολλές οι εκτάσεις και με τα φωτοβολταικά πολλές εκτάσεις σύγχρονης καλλιέργειας. Στα παραθαλάσσια μέρη πριν και μετά το Αίγιο πάλι μας έπιασε μια εικόνα φόβου αλλά αυτό είχε να κάνει με την νέα μάστιγα των ημερών τις κλοπές. Σπίτια εξοχικά φρούρια. Τεράστια κάγκελα, κάγκελα σε πόρτες και παράθυρα. Ένας κύριος συζητώντας με την γυναίκα του είπε ‘’κοίτα τι πάθανε ο κόσμος από τους ρομά’’. Μέσα μου είπα και όχι μόνο. Έχουμε και άλλα φρούτα που μας γέμισαν τα μυαλά μας φόβο. Μετά το πέρασμα της γέφυρας το σκηνικό αλλάζει και πολλά πράγματα μέχρι την πόλη μας λίγο πολύ γνωστά. Στα βουνά βλέπει κάποιος τις ανεμογεννήτριες και η σκέψη μου έτρεξε λίγο στις αντιδράσεις του κόσμου στις περιοχές μας. Δεν είμαι ειδικός το φωνάζω αλλά δεν βλέπω και μάλλον δεν ξέρω τι καταστροφή κάνει όπως διάβαζα στον τύπο. Δρόμοι σε όλο το μήκος του βουνού άρα προσβασιμότητα και νέος τρόπος απόκτησης ηλεκτρικής ενέργειας. Σταματώ εδώ. Ζωικό βασίλειο σε όλο το μήκος της διαδρομής μικρό. Τώρα καταλαβαίνω γιατί εισάγουμε κρέας και γάλα. Αγελάδες ελάχιστες άλογα μετρημένα στα δάκτυλα ενός χεριού. Οι ελιές αποκτούν μεγάλο κομμάτι γης και οι μπαξιέδες πορτοκαλιών αφανίστηκαν σχεδόν όλοι. Ακτινίδια εμφανίστηκαν αν και λέγεται ότι έκανε την εμφάνισή της ξενόφερτη νόσος που τα καταστρέφει.
Εκείνο που με έκανε να σκεφτώ αλλά λύση να μην δίνω είναι ότι δεν είδα σχεδόν πουθενά άτομα να δουλεύουν στα κτήματά τους. Σκέφτηκα ίσως ακατάλληλη ώρα αλλά σε συζήτηση με φίλο μου είπε την γη την έχουν πια άτομα, που δεν είναι γεωργοί στο επάγγελμα αλλά περιουσιακό στοιχείο δεύτερο, μιας και οι ίδιοι έχουν μια θέση κρατική ή έχουν μια ατομική επιχείρηση ή δουλεύουν κάπου υπάλληλοι. Σαν απάντηση έδωσε μια λύση στο ερώτημά μου μιας και ο ίδιος το ίδιο κάνω.
Στο λεωφορείο να τελειώνουμε όλοι με μάσκα όλοι χαμηλά συζητούσαν ώστε να μην ενοχλούν κανένα. Μια σκέψη μόνο έκανα. Ο οδηγός ήρθε από Άρτα ξεφόρτωσε σε μισή ώρα φόρτωσε αποσκευές και εμάς και ξανά πίσω στην πόλη μας. Τόσες ώρες στο τιμόνι;
ΑΘΗΝΑ- ΑΡΤΑ με το λεωφορείο
