Υπάρχει μία λέξη να περιγράψει τη φρίκη που για ακόμη μια φορά ξεπήδησε, αυτή τη φορά στα Γλυκά Νερά: ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ.
Και αυτή δεν αφορά μόνο την Ινδία, την Αργεντινή, την Πολωνία, την Τουρκία. Αφορά και την Ελλάδα.
Είναι η Ελένη, η Μαρία, η Καρολάιν.
Μια νέα γυναίκα, μητέρα, έπεσε θύμα ενός φρικτού εγκλήματος από τον σύζυγό της.
Δολοφόνοι δεν ήταν λοιπόν ούτε πρόσφυγες ούτε μετανάστες, όπως βάλθηκαν να μας πείσουν τα ΜΜΕ. Δολοφόνος ο ίδιος της ο σύζυγος.
Η Καρολάιν δεν πρόλαβε να ζήσει, δεν θα μεγαλώσει το παιδί της.
Η οργή και η αγανάκτηση ξεχειλίζουν.
Από το αποτρόπαιο του εγκλήματος. Από το άδικο. Από τη διαπίστωση πως η κοινωνία μας δεν μπόρεσε να προστατεύσει την Καρολάιν και κάθε γυναίκα που κινδύνευσε ή χάθηκε…
Όπως και χιλιάδες άλλες γυναίκες, που βιώνουν την κακοποίηση και τη βία καθημερινά και φοβούνται να καταγγείλουν τον δράστη.
Είναι και αυτές οι γυναίκες θύματα που δεν θα μάθουμε ποτέ τα ονόματα τους.
Για όλες αυτές τις γυναίκες πρέπει να αγωνιστούμε και να μην κλείνουμε τα μάτια ή να το θεωρήσουμε κάτι το δευτερεύον και το έλασσον.
Το τραγικό αυτό συμβάν της νέας γυναικοκτονίας, που συγκλόνισε την κοινή γνώμη, αποκαλύπτει εκ νέου μια καλά κρυμμένη πραγματικότητα.
Η πατριαρχία οπλίζει χέρια. Για πόσο ακόμα;
Πόσες ακόμα;
Να σπάσουμε τη σιωπή…
Για την Καρολάιν, την Ελένη, την Μαρία, για όσες χάθηκαν.
Για να μην περιμένει η κοινή γνώμη την επόμενη Τοπαλούδη, την επόμενη Καρολάιν, την επόμενη 64χρονη γυναίκα από την Αγία Βαρβάρα που εκτελέστηκε από τον σύζυγό της στις 6 Ιουνίου έξω από το σπίτι της, για να ανατριχιάσει.
ΓΙΑ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ Η ΛΙΣΤΑ ΝΑ ΓΕΜΙΖΕΙ ΟΝΟΜΑΤΑ.
Αγλαΐα Νάτσικα
συντονίστρια της Νομαρχιακής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία Ν. Άρτας