Καλή εβδομάδα φίλοι και φίλες.
Μας βρήκε πρωί πρωί ο καλός φίλος Βαγγέλης Σακέλιος και μας συγχάρηκε για το θέμα του Νοσοκομείου. «Ότι έγραφε η εφημερίδα για τις συγχωνεύσεις των νοσοκομείων, το έγραφαν την Πέμπτη με πρωτοσέλιδο ΤΑ ΝΕΑ».
Βασικά, όταν ξεφεύγεις από πρόσωπα και μένεις στην ουσία, μπορείς να εντοπίσεις και τα θέματα και βέβαια αυτό που αναφέραμε δεν είχε να κάνει με καμιά πρωτοτυπία, αλλά με την παραδοχή ότι οι συρρικνώσεις είναι το επόμενο μεγάλο αν όχι πρόβλημα, τουλάχιστον το νέο δεδομένο για τον μικροκοσμό μας.
Αυτά βέβαια δεν γίνονται μόνο στην Ελλάδα, ούτε η κάθε κυβέρνηση κάθεται και σκέφτεται τι θα κάνει για να μειώσει τα έξοδά της στην Άρτα, αλλά γίνεται σε όλη την Ευρώπη…
Είχαμε πει ότι το σύνθημα της εφημερίδας μας είναι σκέψου παγκόσμια, δράσε τοπικά (ή όπως το λέμε και στις Ταμπακιάδες «Think Globally, Act Locally».
Παντού, όσο οι αποστάσεις μειώνονται, το κράτος συρρικνώνεται… Στρατόπεδα, πανεπιστήμια, οργανισμοί, υπηρεσίες…
Και βέβαια και οι Τράπεζες στο ίδιο πλαίσιο λειτουργούν και προσπαθούν να μειώσουν τα κόστη (και βέβαια να αυξήσουν τα κέρδη). Αλλά και στο παιχνίδι αυτό το χρηματοοικονομικό, να παραδεκτούμε ότι σε μεγάλο ποσοστό τους τα ταμεία των Τραπεζών, λειτουργούν ως υποκατάστατο του Κράτους, καθώς από κει συναλλάσσονται συντάξεις, μισθούς, παράβολα, τέλη, φόρους, κωδικοί πληρωμής, ασφαλιστικά Ταμεία…
Ό,τι κάποτε κάναμε στο γκισέ της εφορίας, σήμερα γίνεται στην Τράπεζα.
Οι αλλαγές λοιπόν είναι σαρωτικές και πραγματικά δεν γνωρίζουμε τι θα αλλάξει όταν πέφτουμε στο μαξιλάρι για ύπνο και τι θα μας ξημερώσει αύριο…
Αν δούμε και ελέγξουμε και όλο αυτό το ευρύτερο περιβάλλον, μπορούμε να αντιληφθούμε και το βαθύτερο αίτιο, πίσω από μικρές ακούσιες ή εκκούσιες πολιτικές αποφάσεις και δράσεις.
Εκεί εντάσσουμε και την υπόθεση του Γενικού Νοσοκομείου της Πρέβεζας…
Πόσο μεγάλη είναι η πίεση που ασκείται σε έναν εκπρόσωπο μιας τοπικής κοινωνίας το γεγονός ότι όλα γύρω αλλάζουν τόσο γρήγορα, που κανείς δεν μπορεί να τα ελέγξει. Όταν τα μικρά ζητήματα, φαίνονται να τίθενται εκτός ελέγχου και άνευ σημασίας, όταν βλέπει κάποιος ότι έρχεται αρμαγεδώνας αλλαγών, τότε είναι σαν να προσπαθεί να ισορροπήσει πάνω σε έναν μαινόμενο ταύρο, κρατώντας τον μόνο από τα χαλινάρια.
Γιατί κι εμείς δεν μπορούμε να δικαιολογήσουμε διαφορετικά την συμπεριφορά του -αρτινού στην καταγωγή από τους Κτιστάδες- Στέργιου Γιαννάκη, ο οποίος φαίνεται να καταφέρεται κατά του Διοικητή του Γενικού Νοσοκομείου Πρέβεζας.
Την στιγμή που όλα τα Νοσοκομεία της χώρας είναι υπό διοικητική διάθεση μεταρρύθμισης, όπως και στην ανακοίνωσή του αναφέρει ο έτερος βουλευτής Πρέβεζας Κώστας Μπάρκας και η Πρέβεζα, η Βόνιτσα, η Λευκάδα αξιολογούνται και βρίσκονται σε κατάσταση ουσιαστικά … προβληματισμού αναφορικά με τη λειτουργία τους, νομίζουμε ότι ο κ. Γιαννάκης ουσιαστικά και τυπικά έφτασε στα άκρα, όχι μόνο εκθέτοντας τον πολιτικό του χώρο, αλλά και ένα δημόσιο πρόσωπο όπως ο Δημήτρης Σκανδάλης, τον οποίο εμείς στην Άρτα γνωρίζουμε καλά για το ήθος και την επιμέλειά του, πέραν από κομματικές παρωπίδες.
Να κάνει ερώτηση στην βουλή, κυβερνητικός βουλευτής για τέτοιο ζήτημα είναι αν μη τι άλλο βαρύ. Μπορούσε να ακολουθήσει άλλη οδό, να σηκώσει ένα τηλέφωνο ρε αδελφέ, δεν είναι όλα τα πράγματα, να τον τυλίγεις τον άλλον σε μια κόλλα χαρτί.
Βέβαια, όταν σε λίγους μήνες, θα φανεί το σχέδιο, ίσως οι μικροδιαφορές στην άποψη διοίκησης να μην έχουν και καμία σημασία.
Το θέμα είναι βέβαια, πως ένας τόσο έμπειρος και επικοινωνιακός πολιτικός, έκανε μια τέτοια κίνηση, που έδωσε την δυνατότητα στην άλλη πλευρά (και καλά έκανε βέβαια ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, καθώς στο πιάτο του το έδωσε) να εκθέσει το κυβερνητικό έργο στην περιοχή.
Μας δίνει σε κάθε περίπτωση την εντύπωση ότι άλλα είναι τα θέματα που πραγματικά απασχολούν τον κυβερνητικό βουλευτή, αλλά Νοσοκομείο ήταν η αφορμή για να ξεχειλίσει το ποτήρι…
Για να ξεφύγουμε και λίγο και να επιστρέψουμε στα δικά μας τα θέματα, είδαμε και στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ να αναφέρεται η έγκριση από τον Αμερικανικό Οργανισμό Φαρμάκων του φαρμάκου για τη νυκτερινή παροξυντική αιμοσφαιρινουρία του αρτινού ΓΙΑΝΝΗ ΛΑΜΠΡΗ.
Εντάξει δεν ήταν πρωτιά της εφημερίδας μας, από αμερικάνικο περιοδικό το είδαμε κι εμείς, όπως και λίγους μήνες μετά και το αθηναϊκό ΒΗΜΑ..
Είναι όμως μια μεγάλη επιτυχία που τιμάει την Άρτα και αξίζει κάθε είδους αναγνώριση.
Ιδίως αυτό το περίεργο καλοκαίρι, που όλοι μας προβληματιζόμαστε για το τι θα ξημερώσει με την πανδημία και την αλλαγή των συνηθειών μας, νοιώθουμε και την έλλειψη των πανηγυριών, εκεί όπου οι Έλληνες αντάμωναν και συνδιασκέδαζαν τις χαρές και τις λύπες.
Ακούγεται βέβαια – υπό την Δαμόκλειο Σπάθη της ανάκλησης λόγω ιϊκών μεταλλάξεων- ότι θα ξαναπάρει μπροστά το ηπειρωτικό κλαρίνο και θα μπούμε στους χορούς και στα καγκελάρια.
Άντε να αισθανθούμε και λίγο Ηπειρώτικο καλοκαίρι.
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
Όλα τριγύρω αλλάζουνε…
