Καλή εβδομάδα φίλες και φίλοι,
Η κλιματική αλλαγή είναι μια πραγματικότητα που μας χτυπάει την πόρτα. Και δεν έχει σκοπό να μας καλημερίσει και να φύγει, αλλά το πάμε για αρμένικη βίζιτα, όνομα και πράγμα.
Λέγαμε κάποτε ότι θα λιώσουν οι πάγοι και τι τρέχει στα γύφτικα. Το πολύ πολύ αν ανέβει η στάθμη της Θάλασσας θα κάνουμε παραθαλάσσιο και το χωραφάκι που έχουμε στη Γραμμενίτσα… θα φτιάξουμε και μια ψαροταβέρνα. Μαγεία…
Στην πραγματικότητα η κλιματική αλλαγή έρχεται γρήγορα και μεθοδικά. Δεν υπάρχει μόνο αύξηση της θερμοκρασίας, υπάρχουν «διαφορετικά» καλοκαίρια και χειμώνες, με αποτέλεσμα η φύση να μην μπορεί άμεσα να προσαρμοστεί.
Τα ψάρια δυσφορούν, τα καρποφόρα δέντρα ακαρπούν, τα δέντρα αρρωσταίνουν.
Αν περάσει κανείς από τα Πλατανάκια στην Εθνική Οδό Άρτας – Ιωαννίνων (τον παλιό πριν την Ιονία) θα δακρύσει από την καταστροφή. Το έλκος του πλατάνου, τελικά δεν ήταν μια ασθένεια που έκανε τον κύκλο του. Είναι ένας εφιάλτης χωρίς τέλος.
Η κλιματική αλλαγή, είναι μια υπόθεση που μας αφορά όλους. Και όταν λέμε όλους, εννοούμε όλους. Ήδη πολλοί άνθρωποι την πληρώνουν βαριά και φεύγουν ως πρόσφυγες από την πατρίδα τους, που πλέον είναι άνυδρη, που πλέον δεν καλλιεργείται τίποτα.
Πλήττει και τα πλούσια κράτη. Η Γερμανία και το Βέλγιο πνίγηκαν …
Γράφει ο Δήμος Αναγνωστάκης στο timeline του στο facebook: Όταν έλεγα ότι με τον Θεό και τον καιρό δεν τα βάζω, κάποιοι γελούσαν!! Όταν έλεγε η συγχωρεμενη η γιαγιά μου ότι» το ποτάμι και ο ξένος ( μετανάστης) θα γυρίσει στο δρόμο του» έψαχνα να δω τι εννοούσε!! Απευθυνόμενος πρωτίστως στους πολιτικούς και πολιτειακούς παράγοντες και μετά στους κάθε λογής ειδικούς, να ρίξουν μια ματιά στην Γερμανία και το Βέλγιο και να σιωπήσουν!!
Και όχι να λιθοβολούν αυτούς που τρέχουν να τους βοηθήσουν όπως γίνεται σε τούτη τη χώρα!
Πρέπει κάποιος να είναι ανόητος για να πιστεύει ότι Ηλεία,Μάντρα, Μάτι δεν θα ξανασυμβεί και πολύ δε , « στην βάρδια του»!!
Η φύση δοκιμάζει και εμάς τους αρτινούς και η κλιματική αλλαγή θα μας τα δείξει τα πρώτα της δείγματα φέτος. Ακαρπία στο πορτοκάλι, ακαρπία στο μανταρίνι, ακαρπία στο ακτινίδιο, ακαρπία και στην ελιά. Τι θα μείνει από το πορτοφόλι του κάμπου μας φίλες και φίλοι;
Τι χρήματα θα έρθουν στην αγορά, αν όλη σχεδόν η γκάμα της παραγωγής έχει μείωση της τάξης του 60% και άνω;
Και δεν μιλάμε μόνο για το οικογενειακό εισόδημα του αγρότη – παραγωγού, αλλά χτύπημα σε όλο τον οικονομικό κύκλο, που αφορά προμηθευτές, πωλητές, μεταφορείς, εμπόρους και καταναλωτές. Θα γίνει η ελιά είδος πολυτελείας, πάει το ψωμί, ελιά και Κώτσο βασιλιά, που λέγανε οι πρόγονοί μας.
Εμ, τα ψάρια; Εμ, τα γάλατα; Εμ, τα κρέατα… Είδη χλωρίδας, μεταξύ των οποίων ευαίσθητα βότανα τείνουν να εξαφανιστούν λόγω της κλιματικής αλλαγής. Τα ιχνοστοιχεία που χαρακτηρίζουν τα ελληνικά προϊόντα της φύσης, αλλάζουν, εξαφανίζονται. Η παραγωγή δεν θα είναι πια η ίδια.
Μεγάλη η εισαγωγή, είχαμε και το αφιέρωμα για την κονσερβοελιά στο προηγούμενο φύλλο και μας έπιασε μια κατάθλιψη με το αρνητικό σενάριο της κλιματικής αλλαγής.
Θα ανεβάσουμε την διάθεσή μας, μιλώντας για το αγαπημένο θέμα: ποιος θα είναι ο μεγάλος αντίπαλος του Τσιρογιάννη στις εκλογές;
Είχα μια πληροφορία παραπολιτικού περιεχομένου αναφορικά με γιατρό της Άρτας, με αριστερές καταβολές, που ενδεχομένως θα μπορούσε να συγκινήσει και το τοπικό ΚΚΕ, με την προοπτική συνεργασίας για ένα κοινό μέτωπο…
Τον πήρα τον άνθρωπο τηλέφωνο, γιατί δεν μπορώ να κάνω γενικά και αόριστα αναφορές σε πρόσωπα, προκειμένου να διαπιστώσω αν άκουσα καλά για την πληροφορία και ευγενικά με παρέπεμψε στις καλένδες της ιστορίας, δηλώνοντάς μου ότι ο ίδιος, στην παρούσα φάση, δεν επιθυμεί να είναι κανενός το «αντίπαλο δέος».
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι ο άνθρωπος δεν θα ασχοληθεί ως πολίτης με τα θέματα της αυτοδιοίκησης και καλά θα κάνει βέβαια.
Εδώ λοιπόν αποκαλύπτεται πόσο σε αυτήν την ιστορία πάσχουμε και από τον Αβδηριτισμό μας, καθώς κοιτάμε πως θα φτιάξουμε μια όμορφη στέρνα και δεν κοιτάμε πως θα την υδροδοτήσουμε.
Εν ολίγοις, μάλλον για να δημιουργηθεί ένα κίνημα κατά του Τσιρογιάννη (και του κάθε Τσιρογιάννη) θα πρέπει να υπάρξει ένα σχέδιο με πολιτικές που είναι αντίθετες με την δημοτική πλειοψηφία. Το πρόσωπο δεν μπορεί να εξασφαλίσει τίποτε παρά μόνο την εφαρμογή του.
Για τον λόγο αυτόν είναι και δύσκολο να υπάρξει μια κοινή συνιστώσα, που θα την εκφράσει ένα πρόσωπο κοινής αποδοχής: π.χ. ένα απλό θέμα: αν το μέτωπο των ΞΕΝΙΟπαθών θέλει το ΞΕΝΙΑ να γίνει ιδιωτικό ξενοδοχείο και το μέτωπο των αριστερών θέλει το ΞΕΝΙΑ να γίνει πολυπολιτιστικό κέντρο με αναφορές στον κολλεκτιβισμό και μεγάλες εικόνες του ΛΕΝΙΝ στον εξωτερικό τοίχο, δύσκολο να βρεθεί ένα πρόσωπο που θα βρει την χρυσή τομή.
Ούτε με τριπλή ο Τσιρογιάννης…