Της Χριστίνας Μπίζα
Πυκνώνουν διαρκώς τα σύννεφα της αβεβαιότητας σε μία πορεία ζωής που έχει σαφέστατα επαναπροσδιορίσει αυτό που πριν από σχεδόν δύο χρόνια ονομάζαμε κανονικότητα. Πορευόμαστε όλοι βαδίζοντας κάποιες φορές σε αχαρτογράφητα νερά και αισθανόμαστε ότι και παρά τις οδηγίες, τα πόδια μας είναι σαν να βυθίζονται σε κινούμενη άμμο.
Αναζητούμε και όλο αναζητούμε μονοπάτια διεξόδου. Προσαρμοζόμαστε και με τις μάσκες και με τους εμβολιασμούς σταδιακά, αλλά παρ’ όλα αυτά οι καταστάσεις μοιάζουν να μην έχουν πάτο. Οι μεταλλάξεις οι γνωστές και οι εκκολαπτόμενες εγκυμονούν κινδύνους και σκιαγραφούν ένα θολό τοπίο επαναφοράς σε μία ζωή όπως την είχαμε ονειρευτεί.
Από την μία η πανδημία, από την άλλη η αυξανόμενη εγκληματικότητα, οι καταστροφές από ακραία καιρικά φαινόμενα αλλά και η ρευστότητα ως προς την σταθερότητα που έχει να κάνει με τους γείτονες μας σμιλεύουν για εμάς τους Έλληνες αλλά τους αδελφούς μας Κυπρίους ένα σκηνικό διαρκούς επαγρύπνησης και κινητικότητας για την αναζήτηση υποστηρικτικών μηχανισμών αλλά και αβεβαιότητας από την προκλητικότητα των γειτόνων μας που διαρκώς κλιμακώνεται.
Οι κατοχικές δυνάμεις τις Τουρκίας έγιναν τώρα «ειρηνευτικές δυνάμεις» και ετοιμάζονται για φιέστες στο ψευδοκράτος με προμετωπίδα την περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου την ημέρα της επετείου της εισβολής.
Η κλιματική αλλαγή είχε σαν αποτέλεσμα ακραία καιρικά φαινόμενα και πολλούς θανάτους από τις πλημμύρες ιδιαίτερα στη Γερμανία και ένας Θεός ξέρει που αλλού θα χτυπήσει αυτή η καταστροφική θεομηνία αφού ήδη έφτασε και στη χώρα μας.
Αναζητούμε και όλο αναζητούμε το πως θα σχεδιάσουμε το μέλλον μας. Τίποτε δεν μοιάζει σταθερό και οι υποστηρικτικοί μηχανισμοί δεν φαίνεται να είναι προετοιμασμένοι να σχεδιάσουν εκείνες τις διεξόδους που να προσφέρουν ανάσα αισιοδοξίας και ανακούφισης στην πληγείσα αξιοπρέπεια και την ελευθερία.
Σαν το ελατήριο η ζωή άλλοτε χαλαρώνει και άλλοτε εκτοξεύεται προς ανεξέλεγκτες κατευθύνσεις. Έχεις την αίσθηση πως και τα συναισθήματα κονταροχτυπιούνται με τις καταστάσεις και ανάλογα από το οικογενειακό υπόβαθρο αποδεικνύουν είτε ανθεκτικότητα είτε υποτροπιάζουν και εμφανίζουν το εγκληματικό τους πρόσωπο με αποδέκτες κυρίως τις γυναίκες οι οποίες από ένα μέρος προβληματικών ανδρών θυματοποιούνται και είτε χάνουν τη ζωή τους είτε καταλήγουν να είναι θύματα σεξουαλικής ή οποιασδήποτε άλλης εκμετάλλευσης.
Ακόμη και με τους εμβολιασμούς το νωρίς και το αργά, το πριν και το μετά, το ποιος πράττει το σωστό και το λάθος καθημερινά ακούμε ποικίλες απόψεις ακόμη και από επίσημα χείλη έτσι που πέρα από μία μορφή διαχωρισμού των πολιτών υπάρχει και ένα μπέρδεμα και πολλά ερωτηματικά.
Η μέχρι χθες υποδειγματική στάση του Ισραήλ γνωστή Γιατρός εκτίμησε ότι το σφάλμα του Ισραήλ ήταν που κίνησε νωρίς την διαδικασία των εμβολιασμών και γι’ αυτό λαμβάνει τώρα και πάλι μέτρα με την μετάλλαξη Δ και άφησε σαφέστατα να εννοηθεί ότι εμφανίστηκαν και κρούσματα της Ε. Το χιούμορ που κάναν κάποιοι για τα 24 γράμματα του αλφαβήτου μπορεί να βρει εδώ δυστυχώς την εφαρμογή του.
Συνεπώς ποιος πράττει το σωστό, αυτός που επιταχύνει ή αυτός που σχεδιάζει μία διαφορετική πορεία;
Ερωτήματα, ερωτήματα και δηλώσεις, δηλώσεις που αισθάνεσαι ότι υποκρύπτουν φόβο και πανικό και μία φιλότιμη θα έλεγα προσπάθεια εξεύρεσης λύσης αλλά με αμφίβολα αποτελέσματα.
Μοιάζουν όλοι και από την Ε.Ε. να στερούνται σοβαρότητας και ουσιαστικού σχεδιασμού αφού δεν συναισθάνονται ούτε τα προβλήματα των δικών τους λαών. Άφωνοι παρακολουθούσαμε την ώρα που ανακοινώνονταν περισσότεροι από 150 θάνατοι από τις καταστροφικές πλημύρες ο διάδοχος της Καγκελαρίου Α. Μέρκελ πίσω από τον συγκλονισμένο εκπρόσωπο της περιοχής ξεκαρδιζόταν στα γέλια χαριεντιζόμενος με κυρία της παρέας του.
Βέβαια μετά από το σάλο που δημιουργήθηκε ζήτησε συγνώμη, αλλά εμείς εδώ στην Ελλάδα λέμε ότι «από τότε που βγήκε το συγνώμη χάθηκε το φιλότιμο». Το Φιλότιμο είναι καθαρά Ελληνική λέξη και ίσως δεν έχει ακριβή μετάφραση αλλά και το συγνώμη που έχει, μοιάζει χωρίς ουσία κάτω από αυτές τις συνθήκες, όταν περισσότεροι από 150 άνθρωποι είναι ήδη νεκροί και μεγαλώνει διαρκώς και ο αριθμός των αγνοούμενων.
Διαπιστώνουμε δεν υπάρχουν συναισθήματα αλλά μόνο συμφέροντα όπως η πώληση υποβρυχίων στην Τουρκία από την Γερμανία για να αλλάξουν οι συσχετισμοί στην περιοχή. Γίνεται αντιληπτό ότι δεν υπάρχει ούτε δικαίωμα στην ελευθερία ούτε στην αξιοπρέπεια των λαών ούτε ενδιαφέρον ουσιαστικό για την ανάκαμψη της οικονομίας.
Η περίφημη αλληλεγγύη της Ευρωπαϊκής Ένωσης πάει περίπατο για να μην πούμε ότι προς την ίδια κατεύθυνση προς το παρόν, οδεύουν και οι ΗΠΑ χέρι χέρι γιατί πως αλλιώς να το δούμε όταν επιτρέπουν στο Σουλτάνο να κλιμακώνει καθημερινά και περισσότερο την ένταση με τη «φιέστα» στην Κύπρο χωρίς να παρεμβαίνουν για την ομαλότητα στην περιοχή; Η τουλάχιστον χωρίς να παρεμβαίνουν ουσιαστικά.
Ως άνθρωποι όμως με αισιοδοξία και οράματα που είμαστε εμείς οι Έλληνες ως λαός, ελπίζουμε ότι θα βάλει ο Θεός το χέρι του και θα υπάρξουν λύσεις για το καλό όλου του κόσμου και φώτιση τέτοια που θα διασφαλίσει ωριμότητα στις αποφάσεις και ευκρίνεια στους σχεδιασμούς.
