Κάποιοι κακόπιστοι θα σπεύσουν να μας παρεξηγήσουν από τον τίτλο. Και αυτό πιθανόν επειδή το Σύνταγμα για τον ελληνικό λαό, είναι η κορωνίδα των νομοθετημάτων, η βάση των δικαιωμάτων και των υποχρεώσεων, εκείνη η τελευταία σανίδα που ο ελεύθερος άνθρωπος μπορεί να στηριχθεί για να προασπιστεί τον δημόσιο και κοινωνικό του βίο.
Αν μη τι άλλο το Σύνταγμα, είναι το μεγάλο κοινωνικό μας συμβόλαιο, το οποίο ρυθμίζει και τις σχέσεις μεταξύ των πολιτών, αλλά κυρίως τις σχέσεις μας με το κράτος. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι το κείμενο του Συντάγματος είναι κάτι σπουδαίο, για το οποίο μάλιστα πολλοί έδωσαν όρκο ακόμη και με την ζωή τους να το υπερασπίζονται.
Όμως στα πλαίσια της άσκησης του πολιτικού μας διαλόγου, το Σύνταγμα έχει καταντήσει να θεωρείται κάτι τι ήττον από το συμφωνητικό της πολυκατοικίας, καθώς ο καθένας ανάλογα με το θέλει και επιθυμεί, ως επιχείρημα παραπέμπει στα άρθρα του Συντάγματος. Και δεν αναφερόμαστε στα ζητήματα του εμβολιασμού, όπου έχουμε δυο στρατούς επιχειρημάτων, οι οποίοι και οι δυο, ως εκ θαύματος … βασίζουν τις απόψεις τους ως ορθές και επικρατέστερες επειδή βασίζονται στο Σύνταγμα.
Αναφερόμαστε στις δημόσιες και ιδιωτικές τοποθετήσεις του οποιουδήποτε, οποτεδήποτε και οποιονδήποτε λόγο, να θέλει να μειώσει τα αντίθετα επιχειρήματα, χαρακτηρίζοντάς τα ως “αντισυνταγματικά”, ότι “καταπατούν τα ανθρώπινα και κοινωνικά δικαιώματα” και γενικά ότι μας αρέσει και δεν μας αρέσει, φροντίζουμε να το περιάπτουμε με όρους συνταγματικής νομιμοφροσύνης ή όχι.
Να επισημάνουμε βέβαια ότι κινδυνεύουμε με αυτό το σημείωμα να περιέλθουμε σε αντιφάσεις, γι’αυτό και περπατώντας σε μια λεπτή γραμμή, θεωρούμε ότι καλό είναι στον δημόσιο και ιδιωτικό λόγο, να αφήσουμε στο περιθώριο τη νομοθεσία και να υποστηρίξουμε εν τοις πράγμασι, τι επιθυμούμε και τι όχι… Η άσκηση της πολιτικής και ο δημόσιος λόγος, πρέπει να έχει στόχο την επίλυση των προβλημάτων, την εξεύρεση λύσεων και την πρόοδο της κοινωνίας μας και όχι την ερμηνεία των άρθρων και των διατάξεων.
Άλλωστε το Σύνταγμά μας, μπορεί να είναι σύγχρονο, δίκαιο και να ανταποκρίνεται στις ανάγκες της κοινωνίας μας, αλλά δεν σημαίνει ότι είναι στατικό και δεν χρειάζεται να τροποποιηθεί. Ιδίως την σύγχρονη εποχή όπου τα νέα δεδομένα τρέχουν με ταχύτητα των ηλεκτρονίων, είναι ιδιαίτερα ανησυχητικό να προσκολλούμαστε σε επιφάσεις συνταγματικότητας ή όχι.
Και για να κλείσουμε αυτό το κεφάλαιο, οφείλουμε να γνωρίζουμε ότι το Σύνταγμα έχει δώσει στην Πολιτεία τα κατάλληλα όργανα, προκειμένου να σταθμίσει δικαιώματα και υποχρεώσεις. Αυτό σημαίνει ότι πολλές φορές ( τις περισσότερες) μεταξύ δυο μερών υπάρχουν δικαιώματα που έρχονται σε σύγκρουση μεταξύ τους. Δηλαδή στο ως άνω παράδειγμα ναι είναι αλήθεια, ας μην μας προκαλεί σοκ, συνταγματικά έχουν δίκιο και αυτοί που θέλουν να γίνει μαζικός εμβολιασμός, όπως εξίσου δίκαιο έχουν και αυτοί που δεν επιθυμούν να εμβολιαστούν…
Το Σύνταγμα έχει βρει την λύση σε τέτοιου είδους περιπτώσεις και σταθμίζει, ανάλογα με τις καταστάσεις και τα δεδομένα που επικρατούν, ποιού τα δικαιώματα πρέπει να περιοριστούν, όταν συγκρούονται με τα τα δικαιώματα κάποιων άλλων (… βέβαια είναι πιο σύνθετη η κατάσταση, καθώς τα δικαιώματα στην πραγματικότητα είναι όλων).
Ας αφήσουμε λοιπόν στην άκρη τους Συνταγματολόγους κι ας αρχίσουμε να λέμε την άποψή μας, απλή, αγνή και χωρίς … εξυπνάδες!
Ας πάψει η επίκληση της Συνταγματικότητας
