Το ζήτημα της εναλλακτικής ενέργειας, των φωτοβολταϊκών και των αιολικών πάρκων, είναι μια κατάσταση, που δεν μας αφήνει ασυγκίνητους. Και αυτό επειδή εκτός από το πολύ απλό δεδομένο ότι οι πηγές αυτές ενέργειας είναι σημαντικές επειδή είναι φιλικές προς το περιβάλλον (ή μάλλον λιγότερο ρυπογόνες και με μικρότερο αποτύπωμα CO2), το πιο σημαντικό είναι ότι για πολλούς Έλληνες είναι μια αξιόλογη επένδυση, που μπορεί να του αποφέρει ένα σεβαστό εισόδημα σε βάθος πολλών χρόνων.
Ας σταματήσουμε επιτέλους την αυτοκοροϊδία. Η κοινή γνώμη που αφορά τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας στην πατρίδα μας, εκτός από λίγες και συνειδησιακές εξαιρέσεις, έχει να κάνει με το δίπολο: αυτοί που μπορούν να επενδύσουν σε ένα έργο ΑΠΕ και να υπογράψουν μια μακροχρόνια σύμβαση, που θα τους αποδίδει μερικές χιλιάδες ευρώ το χρόνο επιπλέον και αυτοί που δεν μπορούν να επενδύσουν, για πολλούς και ποικίλλους λόγους.
Οι ΑΠΕ στην Ελλάδα είναι μια μεγάλη και σεβαστή «μπίζνα», η οποία μεταξύ των θετικών που είχε είναι ότι σε μια περίοδο όπου τίποτε δεν δούλευε στην αγορά, έδωσε την δυνατότητα να γίνουν έργα, οι τράπεζες να δώσουν τα γνωστά «πράσινα δάνεια» και πολλοί αρτινοί να βγάλουν τα λεφτά τους από τα μπαούλα και να επενδύσουν σε μια κατασκευή. Πέραν αυτών, ας μην ξεχνάμε και τους εκατοντάδες αγρότες σε όλη την Δυτική Ελλάδα, που μπόρεσαν με καλή τιμή να κλείσουν συμφωνίες πολλών χρόνων με τα περίφημα αγροτικά – κατοστάρια.
Ως εκ τούτου πραγματικά, δεν βρίσκω καμία πολιτική καινοτομία, όταν λαμβάνονται αποφάσεις για την έγκριση ή όχι χώρων δημοτικών προκειμένου να μην εγκατασταθούν εκεί φωτοβολταϊκά έργα ή άλλες ΑΠΕ. Και αυτό επειδή, εκτιμώ ότι και οι Δήμοι θα μπορούσαν να ενταχθούν σε τέτοια προγράμματα και να έχουν την δυνατότητα να έχουν σημαντικά έσοδα μέσα από μια διαδικασία υποβολής αίτησης κλπ και έτσι να έχουν ένα σοβαρό εισόδημα, υπερ των δημοτών της σε τελική ανάλυση.
Παρόλα αυτά επειδή σε μεγάλο βαθμό οι αποφάσεις που λαμβάνει ένας άνθρωπος ή ένας οργανισμός στο μεγάλο τους ποσοστό δεν είναι ορθολογικές (έχει γραφεί και ένα εκπληκτικό βιβλίο, από τον Κάνεμαν, ο οποίος αν και ψυχολόγος πήρε το Νόμπελ Οικονομικών γι’αυτήν την διαπίστωση), το ίδιο συμβαίνει και στην περίπτωση των Δήμων στον τομέα της ανάπτυξης των φωτοβολταϊκών.
Σε ποιον ρίχνει νερό; Στον μύλο των επιχειρήσεων αυτών που ήδη έχουν επενδύσει στον τομέα των φωτοβολταϊκών και θέλουν όσο το δυνατόν λιγότερους παίκτες στην αγορά και ιδιαίτερα στην σύνδεση με την περιβόητη γραμμή της ΔΕΔΔΗΕ, που δεν περισσεύει για τα μικρά ψαράκια και όλο την κλείνουν οι μεγάλοι από τα κέντρα…
Σεβαστό είναι να υπάρχουν πολιτικές αποφάσεις, που είναι ταυτόσημες με την πλειοψηφία των πολιτών και ιδίως όταν έχουν να κάνουν με ζητήματα αισθητικής και περιβάλλοντος. Επίσης είναι αλήθεια ότι τα ζητήματα της ΑΠΕ έχουν δημιουργήσει κόπωση και στους πολίτες και στις κοινωνίες, γιατί απασχολούν την οικονομία μας περίπου μια δεκαετία.
Παρόλα αυτά, καλό είναι να μην προτρέχουμε σε κάποια θέματα και να έχουμε την δυνατότητα, τα άσχημα και τα αρνητικά, που πιστεύουμε ότι αντιμετωπίζουμε να τα μετατρέπουμε σε θετικά και δημιουργικά…
Κούρασαν οι ΑΠΕ αλλά αξίζουν προσοχής
