Η Κωνσταντίνα Ζήδρου γράφει για τη νουβέλα της Μάχης Τζαβέλλα
Οι σχέσεις μας με τους γονείς μας και γενικά με το οικογενειακό περιβάλλον αποτελούν καθοριστικό παράγοντα για τη διαμόρφωση της προσωπικότητάς μας, την πορεία μας προς την αυτογνωσία και την προσωπική μας διαδρομή. Το συγκεκριμένο θέμα έχει απασχολήσει, διαχρονικά, κάθε μορφή τέχνης αλλά και πολλές επιστήμες π.χ. βιολογία, ψυχολογία, ιατρική κ.α. Ωστόσο, έκαστη άποψη, προσέγγιση, εικόνα, περιγραφή κ.τ.λ. είναι διαφορετική, καταλήγοντας όμως στο αρχικό συμπέρασμα ότι πρόκειται για σχέσεις υψίστης σημασίας για τη ζωή κάθε ανθρώπου.
Πολύ συχνά όμως οι σχέσεις γονέων – παιδιών υπερβαίνουν τα όρια και γίνονται καταστροφικές, με αμφίδρομες απώλειες. Δυστυχώς, όμως, ως θέμα εξακολουθεί να θεωρείται ταμπού, ακόμη και στις πιο ελεύθερες, «προηγμένες» και ανεκτικές κοινωνίες. Εδώ λοιπόν μπορεί και πρέπει να παρέμβει η λογοτεχνία και ακριβώς αυτό προσδιορίζω ως το πρώτο στοιχείο που με εντυπωσίασε στη νουβέλα της Μάχης Τζαβέλλα «Ήρεμα φεύγω» ότι δηλαδή εμπεριέχει έναν καθρέφτη της σύγχρονης κοινωνίας, όπου οι ήρωες, καθημερινοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας, δρουν και πορεύονται με όλα τα αρνητικά τους στοιχεία και τα κρυμμένα μυστικά τους, τα οποία διαμορφώνουν την προσωπική τους πορεία.
Χωρίς να καμώνομαι την κριτικό λογοτεχνίας και απέχοντας παρασάγγας από αυτή την ιδιότητα, αποφάσισα να γράψω τις σκέψεις και τα συναισθήματά μου για ένα λογοτεχνικό έργο το οποίο πέτυχε να με αποσπάσει από τους εξαντλητικούς ρυθμούς της σύγχρονης απαιτητικής καθημερινότητας, να με καθηλώσει σε έναν καναπέ και να με ταξιδέψει νοερά. Επιθυμώντας λοιπόν να συνεχίσω αυτό το ταξίδι αλλά και να ανοίξω έναν διάλογο με τη συγγραφέα και τους ήρωες της, επισημαίνω σημεία και αναζητώ απαντήσεις στα ερωτήματα που άρχισαν να ξεπηδούν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου.
Παρατηρώντας το εξώφυλλο, δεσπόζει μία βαλίτσα και σε συνδυασμό με τον τίτλο «Ήρεμα φεύγω», αρχικά υπέθεσα ότι η πλοκή θα αφορά κάποιο ταξίδι κυριολεκτικό ή μεταφορικό. Και όντως αμέσως μεταφερόμαστε σε μία σύγχρονη πόλη, σε μία κακόφημη γειτονιά, σε μία συνοικιακή πολυκατοικία, σε ένα μικρό βρώμικο διαμέρισμα όπου συναντάμε τον κύριο ήρωα, τον Γκλεν, με το ξεχωριστό όνομα, την εντυπωσιακή ομορφιά, τις μεγάλες ατυχίες, τις ιδιαίτερες σχέσεις με τη νεκρή μητέρα του και τον ζωντανό – νεκρό πατέρα του και μία προσωπικότητα άξια λόγου και προσοχής. Μέσα από μία δύσκολη και επίπονη διαδρομή, ο Γκλεν θα παλέψει, θα νικήσει και θα νικηθεί, θα τραυματιστεί, θα υποφέρει αλλά τελικά θα καταφέρει να αναδυθεί από τον προσωπικό του βούρκο, όχι χωρίς απώλειες, άλλοτε πλαισιωμένος από διαφορετικά άτομα, κυρίως όμως μόνος του, σοφότερος, δυνατότερος και σίγουρα περισσότερο έτοιμος και αποφασισμένος να αντιμετωπίσει τις όποιες προκλήσεις της ζωής.
Γενικά, η νουβέλα «Ήρεμα φεύγω» της Μάχης Τζαβέλλα επικεντρώνεται στη σύγχρονη κοινωνία και στους καθημερινούς ήρωες της χωρίς φόβους, δισταγμούς, όρια ωραιοποιήσεις, παραποιήσεις. Περιγράφει με μία γλώσσα τόσο προσεγμένη και λογοτεχνική όσο και απλή, λιτή και προσιτή τον εξωτερικό και εσωτερικό κόσμο των ηρώων της, με θάρρος, ειλικρίνεια, καθαρότητα, σαφήνεια σαν αντανάκλαση της ψυχής τους σε καθρέφτη. Και ακριβώς αυτό το απλό και κατανοητό ύφος της, η τόλμη, η ειλικρίνεια και η αλήθειά της μας φέρνουν αντιμέτωπους με τις δικές μας εμπειρίες, βιώματα, φόβους, καλά κρυμμένα μυστικά, όνειρα, εικόνες δικών μας ανθρώπων με παρόμοιες πορείες και μας προκαλούν να τα κοιτάξουμε κατάματα, να τα αποδεχτούμε και να δώσουμε τις δικές μας απαντήσεις, με αντίστοιχο θάρρος και ειλικρίνεια.
Εν κατακλείδι, το λογοτεχνικό δημιούργημα της Μάχης Τζαβέλλα δεν είναι ένα εύκολο βιβλίο με μία απλή σύγχρονη ιστορία, η οποία θα μας συγκινήσει απλώς και ίσως λίγο θα μας προβληματίσει. Αντίθετα, πρέπει να διαβαστεί αρκετές φορές, καθώς εμπεριέχει ένα πλήθος συμπυκνωμένων μηνυμάτων, τα οποία, εάν τα επεξεργαστούμε σωστά, μπορούν να μας οδηγήσουν κάποια βήματα μακρύτερα στο επίπονο και μακρύ ταξίδι της αυτογνωσίας.
