Καλώς ή κακώς η αδιαμφισβήτητη εκλογή του Νίκου Ανδρουλάκη στην προεδρία του κινήματος Αλλαγής (ακα ΠΑΣΟΚ) επέφερε μια ανησυχία στα επιτελεία των άλλων κομμάτων. Η ανησυχία αυτή δεν είναι βέβαια κάτι το περίεργο και ξαφνικό, αλλά αναμενόμενο, καθώς όταν νέα δεδομένα παρουσιάζονται, είναι υποχρεωμένοι οι μετέχοντες στις δεξαμενές σκέψης (think tank) να αναπροσαρμόζονται στις νέες καταστάσεις και να προσπαθούν να αντιδράσουν προς το συμφέρον τους στο καινούργιο περιβάλλον.
Η αλήθεια είναι ότι τον μεγάλο αντίπαλο του Νίκου Ανδρουλάκη, τον Γιώργο Παπανδρέου, τον γνώριζαν, επομένως είχαν τα στοιχεία εκείνα, προκειμένου να κάνουν μια όσο το δυνατόν πιο καλή ανάλυση, αναφορικά με το ενδεχόμενο εκλογής του.
Ο Νίκος Ανδρουλάκης όμως έχει εκείνα τα χαρακτηριστικά, που άλλοι του προσάπτουν ως αρνητικά, όμως αντιμετωπίζοντάς τα με μια πιο σκεπτική ματιά, είναι και εξίσου θετικά: Δεν γνωρίζουν την πολιτική του συμπεριφορά, ως επικεφαλής ενός ιστορικού κόμματος, κεντρώου με ό,τι αυτό συνεπάγεται και κυρίως τον τρόπο με τον οποίον μπορεί να ελιχθεί στην επικαιρότητα.
Επειδή είναι άγνωστος, για πολλούς είναι και ένα πρόσωπο μη προβλέψιμο και σε μεγάλο βαθμό, αυτό είναι που ανησυχεί τα παραδοσιακά κόμματα, που έλκουν ψηφοφόρους από την κοινή δεξαμενή του ΚΙΝ ΑΛ (ακα ΠΑΣΟΚ). Τόσο η Νέα Δημοκρατία, όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ, έχουν μπροστά τους έναν αστάθμητο παράγοντα, ένα πολιτικό νέας κοπής, αλλά που αναδείχθηκε με προσεκτικές κινήσεις ανάμεσα σε πολιτικά μεγαθήρια της σύγχρονης πολιτικής σκηνής.
Οι ξαφνικές εκστρατείες του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ είναι ο τρόπος με τον οποίον αντιδρά το κόμμα αυτό, στα νέα δεδομένα που η εποχή μετά τον θάνατο της Φώφης Γεννηματά δημιούργησε. Ένα κλίμα συμπάθειας προς το νέο ΠΑΣΟΚ και τον πολιτικό διάλογο που η διαδοχή δημιούργησε. Όπως αναγράφαμε και σε παλιότερο σχόλιο, πλέον η δημοκρατική παράταξη, όπως εκδηλώνεται από κεντρώες γραμμές στα τρία μεγάλα κόμματα (ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ) είναι ένας μεγάλος ωκεανός, χωρίς στεγανά και περιορισμούς, όπου όλα τα ψάρια, μπορούν ελεύθερα να κινούνται και να επιλέγουν ανά πάσα ώρα και στιγμή, ποια πολιτική δύναμη την συγκεκριμένη στιγμή μπορεί να τους εκφράζει καλύτερα.
Η Νέα Δημοκρατία από την άλλη, κίνησε όλο τον συστημικό της μηχανισμό, προκειμένου να ελέγξει όσο το δυνατόν την εκλογή του νέου προέδρου του Κινήματος Αλλαγής. Γι’αυτήν η επιλογή του Νίκου Ανδρουλάκη είναι προς το συμφέρον της την συγκεκριμένη χρονική στιγμή, καθώς εκτιμά ότι μέχρι τις εκλογές δεν θα μπορέσει να αναδιαμορφώσει και να οργανώσει το κόμμα, έτσι ώστε να απειλήσει τα ποσοστά της.
Και αυτό επειδή, σαφώς οι κεντρώοι ψηφοφόροι της Νέας Δημοκρατίας είναι πιο παραδοσιακοί και στάσιμοι, ενώ σε κάθε περίπτωση δύσκολα εμπιστεύονται κάποιον που δεν γνωρίζουν καλά καλά, εν αντιθέσει με τους κεντρώους της Αριστεράς, οι οποίοι έλκονται από το άγνωστο και τα νέα πρόσωπα, ζητώντας αλλαγές…
Σίγουρα και το Κίνημα Αλλαγής (ακα ΠΑΣΟΚ) θα περάσει και αυτό, ένα σοκ! Χωρίς κοινοβουλευτικό αρχηγό, με λίγους δυσαρεστημένους από το αποτέλεσμα, που επιθυμούν να πάρουν άλλον δρόμο (σεβαστές οι απόψεις τους) και κυρίως λόγω των μεγάλων προβλημάτων που η ελληνική κοινωνία αντιμετωπίζει και το νεο ΠΑΣΟΚ δεν έχει τους πόρους του ιστορικού κινήματος, θα μπει και αυτό σε ένα κανάλι αναζήτησης και εξεύρεσης του δικού του δρόμου.
Και εμείς εδώ στην Άρτα, ένα μικρό τμήμα ενός μεγάλου συνόλου, θα παρακολουθούμε τις εξελίξεις και τις αλλαγές με ενδιαφέρον και πάνω απ’όλα με αισιοδοξία.
Τα νέα δεδομένα στην πολιτική σκηνή
