Άρθρο του Βασίλη Ιωάννου
Ο Κάρολος Παπούλιας έφυγε την προηγούμενη βδομάδα, πλήρης ημερών και αφήνοντας σε πολιτικούς και πολίτες, μνήμες αντίστοιχες της ιστορίας και του χαρακτήρα του.
Κατά κοινή ομολογία ήταν ένας ευπατρίδης πολιτικός, που κατάφερε να εκπληρώσει στο ακέραιο το καθήκον απέναντι στη χώρα και απέναντι στην Ήπειρο, την οποία είχε πάντα στην καρδιά του..
Πολιτεύτηκε με βαθειά προσήλωσή στο εθνικό συμφέρον και τίμησε με το ήθος του και τη συμπεριφορά του τον ανώτατο πολιτειακό θεσμό, προασπίζοντας με σθένος την κοινωνική συνοχή και την εθνική ενότητα.
Είναι χαρακτηριστικό το απόσπασμα από τον ύστατο χαιρετισμό της ΠτΔ κ. Σακελαροπούλου:
«Αποχαιρετάμε έναν πιστό και ανυστερόβουλο υπηρέτη του τόπου μας. Τον ευπατρίδη Ηπειρώτη, που δεν δελεάστηκε ποτέ από τους πειρασμούς της εξουσίας. Διέψευσε έτσι, με το παράδειγμά του, όλους όσους εύκολα απαξιώνουν την πολιτική, την εποχή του λαϊκισμού, κρατώντας αταλάντευτα στη ζωή του και διδάσκοντάς μας τον δρόμο της αρετής».
Είχα το προνόμιο να τον γνωρίζω από το 1977, ως Βουλευτή Ιωαννίνων κι εγώ τότε στη Σπουδάζουσα Νεολαία ΠΑΣΟΚ..
Αργότερα στις αρχές τις δεκαετίας του 2000 γνωριστήκαμε καλύτερα, συναντιόμασταν τακτικά τα καλοκαίρια στην Πρέβεζα, την οποία επισκεπτόταν με την οικογένειά του.
Συχνάζαμε στον κοινό μας φίλο, τον Κώστα Μυριούνη στο Κανάλι, πίναμε τα τσίπουρα.
Στις κουβέντες μας πάντα η Ήπειρος και οι μεγάλες ελλείψεις που αντιμετώπιζε στις υποδομές της.
Από τότε ακόμη με τιμούσε με την φιλία του, ενώ σε κάθε συνάντηση, χωρίς να το επιδιώκει, μου «παρέδιδε μαθήματα» πολιτικής ευπρέπειας, ήθους και σπάνιας ευγένειας.
Τελευταία φορά που συναντηθήκαμε στο γνωστό μας στέκι ήταν το καλοκαίρι του 2004, πριν αναλάβει το ύψιστο αξίωμα του ΠτΔ.
Εγώ Νομάρχης κι ο Κάρολος για πρώτη φορά, μετά από 26 χρόνια δεν ήταν Βουλευτής, αφού λίγους μήνες πριν είχε χάσει τη Βουλευτική του έδρα…
Ήταν χαλαρός και ιδιαίτερα ευδιάθετος.
Θυμάμαι σαν τώρα την προφητική του απάντηση στο ερώτημα μου, για το πως αισθάνεται που οι ψηφοφόροι μετά από τόσα χρόνια δεν τον εξέλεξαν.
«Νομάρχη μου, στην πολιτική όπως και στη ζωή, κάθε εμπόδιο για καλό»…. ήταν η απάντησή του.
Λίγους μήνες μετά, ο τότε Πρωθυπουργός του ανακοίνωσε την πρόθεση της Κυβέρνησης να τον προτείνει για το αξίωμα του ΠτΔ.
Του τηλεφώνησα για να τον συγχαρώ.
Ήταν ιδιαίτερα συγκινημένος και όταν του θύμισα τη φράση που μου είχε πει λίγο καιρό πριν, γέλασε με ικανοποίηση !!!!
Λίγους μήνες μετά την πανηγυρική του εκλογή, στο αίτημα μας να τον επισκεφθούμε, ανταποκρίθηκε με μεγάλη χαρά.
Ήταν τότε που μαζί με εκπροσώπους του Νομαρχιακού Συμβουλίου, μας υποδέχθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο και είχαμε την ευκαιρία να συζητήσουμε μαζί του για αρκετή ώρα..
Η φράση με την οποία έκλεισε τη συζήτησης μας ήταν:
«Σε ότι με χρειαστείτε, είμαι εδώ…»
Και πράγματι, στη διάρκεια της θητείας μας, όποτε του ζητήθηκε η στήριξη σε αιτήματα που αφορούσαν την Πρέβεζα και την ΗΠΕΙΡΟ, ήταν πάντα παρών…
Θα κλείσω αυτό το λιτό αφιέρωμα με ένα χαρακτηριστικό περιστατικό.
Τον Νοέμβριο του 2007 ο ΠτΔ θα εγκαινίαζε το «Σπίτι του Ηπειρώτη» στην Πάτρα.
Ήμουν καλεσμένος του Προέδρου του Πανηπειρωτικού Συλλόγου Πατρών, του καλού φίλου και γνωστού Συρακιώτη κ. Μανώλη Μαγκλάρα..
Ήταν χαρακτηριστική η συγκίνηση που ένοιωσε ο Κάρολος Παπούλιας, στην προσφώνηση του Μανώλη που τον χαρακτήρισε «..εκλεκτό τέκνο της Ηπείρου που σε καμία στιγμή του πολιτικού του βίου, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, δεν την εγκατέλειψε…»
Στο άκουσμα αυτών των επαινετικών χαρακτηρισμών, βλέπουμε το Κάρολο Παπούλια να δακρύζει και να βγάζει το μαντήλι για να σκουπίζει τα μάτια του, ενώ όταν κλήθηκε στο βήμα να μιλήσει, δεν κατάφερε να αρθρώσει παρά μόνο λίγες λέξεις και κατέβηκε από το βήμα δακρυσμένος…
Την ίδια στιγμή η κατάμεστη αίθουσα σείστηκε από τα χειροκροτήματα των Ηπειρωτών…
Αυτός ήταν ο Κάρολος Παπούλιας .
Συναισθηματικός, σεμνός και αυθόρμητος σε όλες τις περιόδους της ζωής του.
ΕΝΑΣ ΓΝΗΣΙΟΣ & ΑΥΘΕΝΤΙΚΟΣ ΗΠΕΙΡΩΤΗΣ..
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΠΡΟΕΔΡΕ!!!!
Ας είναι ελαφρύ το πάτριο χώμα που σε σκεπάζει…
