Ήταν μεγάλο χρονικό διάστημα στο Α.Τ. Βουργαρελίου και ήδη ο βαθμός του ήταν μεγαλύτερος για την θέση που κατείχε. Πέραν των άλλων λόγω της προσφοράς του και της ενεργής δράσης του είχε ήδη αρχίσει να έχει μεγάλη φήμη ως ο «σερίφης» των Τζουμέρκων.
Ήταν αρχές τις δεκαετίας του 90 όταν μετά από επανειλλημένες προσκλήσεις μετάθεσης που του ανακοινώθηκαν προφορικά, εστάλη η διαταγή με έναν αρχιφύλακα, προκειμένου να την επιδώσει στον Αστυνομικό Διευθυντή Βουργαρελίου.
-Κύριε Διοικητά, του ανέφερε με αυτοπεποίθηση… Η Διαταγή πρέπει να εκτελεστεί πάραυτα.
Ο Μαρίνος Γαρνέλης, βρισκόταν καθισμένος στην υπηρεσιακή του καρέκλα και ζήτησε να του επιδειχθεί το έγγραφο, όπως και έγινε. Τότε με ένα από τα πολλά όπλα που είχε πάνω του, αμέσως πυροβόλησε το επιδειχθέν έγγραφο της διαταγής…
-Η διαταγή «εκτελέστηκε» πάραυτα… ανέφερε στον ξαφνιασμένο αστυνομικό.
Την ιστορία αυτή την διηγούνταν στον έκπληκτο Βύρωνα Πολύδωρα, ο οποίος το 1992 επισκέφθηκε την Άρτα και ήθελε να γνωρίσει τον διάσημο αστυνομικό Γαρνέλη, για τον οποίον είχε ακούσει τόσα πολλά. Ενώ η συζήτηση ξεκίνησε με τα πολιτικά, κατέληξε στα όπλα των σαμουράι της Ιαπωνίας, τα οποία ο τότε υπουργός μελετούσε και μάλιστα είχε την έκπληξη να λάβει στο ορεινό Βουργαρέλι δώρο από τον αστυνομικό διευθυντή ένα πολεμικό αστέρι που χρησιμοποιούσαν οι σαμουράι.
Ο Μαρίνος Γαρνέλης, ήταν αυτό ακριβώς. Ένας άνθρωπος που του άρεσε τόσο πολύ η δουλειά του, ώστε μέσα από αυτήν απέκτησε την ελευθερία να μπορεί να εκφράζεται. Φύσει ανεξάρτητος, έζησε μια ζωή πιστή στις αξίες του και την διάθεσή του για προσφορά.
Έδινε μεγαλύτερη σημασία στην ουσία των πραγμάτων παρά στους τύπους. Και αυτό το είδαμε ποικιλοτρόπως, τόσο με την λειτουργία του ως Αστυνομικός Διευθυντής Βουργαρελίου, Άρτας, Ηπείρου, ως δήμαρχος και το κυριότερο με τις προσωπικές του σχέσεις και επαφές.
Πάντοτε δοτικός και με μεγάλο χιούμορ, είχε μια θετική ματιά για την ζωή, μια μεγάλη αυτοπεποίθηση ότι τα πράγματα σε όλους τους τομείς μπορεί να πάνε καλά.
Δεν θα ασχοληθώ με τα υπηρεσιακά του κατορθώματα, ξέρω ότι στο περιθώριο αυτών, είχε μια σωρεία κοινωνικών δράσεων και παρεμβάσεων.
Ας μην ξεχνάμε ότι αυτός ήταν που μόνος του έβαλε τα παιδιά του Βουργαρελίου στο «λούκι» να ασχοληθούν με τον αθλητισμό και τα βάρη, δημιουργώντας γυμναστήριο.
Ας μην ξεχνάμε όλους τους συναδέλφους του αστυνομικούς, που προσπαθούσε να βοηθήσει με κάθε τρόπο να ξεπεράσουν τα «υπηρεσιακά» προβλήματα και να εξελιχθούν.
Ας μην ξεχνάμε ότι πάντοτε η πόρτα του ήταν ανοικτή, με αίσθημα δικαιοσύνης απέναντι στον συνομιλητή του.
Το πέρασμα του Μαρίνου στο επέκεινα, την προηγούμενη Τετάρτη 12-01-2022 είναι βέβαιο λοιπόν ότι στεναχώρησε όλους τους φίλους του και όσους είχαν την ευκαιρία να τον γνωρίσουν. Ακόμη και στις τελευταίες του ημέρες έδωσε ένα σπουδαίο μάθημα σε όλους μας, δύναμης ψυχής και ελευθεροφροσύνης.
Είναι βέβαιο, ότι η Άρτα είναι από σήμερα πιο φτωχή.
