Φυσικό ήταν να εκνευριστεί ο δήμαρχος Αρταίων κ. Χρήστος Τσιρογιάννης αναφορικά με την παρέμβαση της Τζένης Ταπραντζή στο Δημοτικό Συμβούλιο και τον ισχυρισμό της ότι δεν είχε αποτελέσματα ο συντονισμός των φορέων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, μετά από έναν χρόνο, σχετικά με την προώθηση των έργων -υποδομών γύρω από την λίμνη Πουρναρίου.
Ο εκνευρισμός δεν είχε να κάνει σχετικά με το αν το θέμα αυτό ήταν εντός ή εκτός ημερησίας διάταξης, ή επειδή παρακολουθούσαν και άλλοι και ήθελαν να πληροφορηθούν για τα ζητήματα της άδειας εγκατάστασης πλωτών φωτοβολταϊκών στο Πουρνάρι, αλλά για το γεγονός ότι ακόμη μια φορά ο Χρήστος Τσιρογιάννης καλείται να σηκώσει στην πλάτη του, όλην την αδράνεια των τελευταίων 15 χρόνων αναφορικά με την αξιοποίηση της λίμνης Πουρναρίου.
Κλήθηκε να επικαιροποιήσει μια μελέτη, που ουδέποτε του ήρθε επίσημα στα χέρια του, αλλά του την παρέδωσε η άτυπη (χωρίς καμία νομική προσωπικότητα) επιτροπή πολιτών για την ανάδειξη της λίμνης Πουρναρίου, η οποία πάλι ήρθε άτυπα στα χέρια της από το συρτάρι κάποιας υπηρεσίας της Περιφερειακής Ενότητας Άρτας, την οποία παρέδωσε στα πλαίσια πιθανόν κάποιας συμβατικής της υποχρέωσης η ΔΕΗ, πριν από πολλά χρόνια.
Με μια σκονισμένη – εγκατειλημμένη από την Περιφερειακή Ενότητα- μελέτη, ο Δήμαρχος Αρταίων κ. Χρήστος Τσιρογιάννης, είχε αναλάβει να συντονίσει τους Δήμους που ευρίσκονται πέριξ της λίμνης Πουρναρίου, ώστε ο καθένας στο τμήμα του να κάνει κάποιες προσβάσεις, οδοποιϊα ή μερικά έργα για την αναψυχή των περαστικών, που πιθανόν θα ήθελαν να απολαύσουν την περιπέτεια της περιήγησης στην τεχνητή λίμνη.
Στο διάστημα αυτό, εμφανίζεται ένας ιδιώτης (και μάλιστα από αυτούς που λέμε και στο χωριό μου Κράτος εν κράτει) και λέει: αιτούμαι να μου παραχωρήσετε την έκταση της λίμνης του Πουρναρίου (η οποία ανήκει στην ΔΕΗ, καθώς την απαλλοτρίωσε) και να εγκαταστήσω πλωτά φωτοβολταϊκά έργα.
Και αναφερόμαστε σε μια έκταση περίπου όσο είναι η μισή πόλη της Άρτας.
Ευλόγως λοιπόν, ο μέσος πολίτης λέει: άμα μπουν τα φωτοβολταϊκά στην λίμνη, τι να την κάνω εγώ την βόλτα και τι τις θέλω τις προσβάσεις; Να πάω να γκαβωθώ από την αντηλιά;
Οπότε ο δήμαρχος περιέρχεται σε μια κατάσταση ίδια με αυτήν του ΞΕΝΙΑ. Πρέπει να λάβει την μεγάλη απόφαση δηλαδή αν το Πουρνάρι για άλλα 40 χρόνια θα είναι terra incognita για τον αρτινό, μια απαγορευμένη έκταση σε έναν εκπληκτικής ομορφιάς τόπο ή θα πρέπει να συμβιβαστούμε και με τους περιορισμούς που θέτουν οι τρίτοι, που εκμεταλλευόμενοι την μακροχρόνια αδράνεια της τοπικής κοινωνίας και των φορέων της Αυτοδιοίκησης έβαλε βαθιά το δακτυλάκι…
Ο Χρήστος Τσιρογιάννης στην περίπτωση του ΞΕΝΙΑ είχε την διαβεβαίωση της πολιτικής ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ ότι θα τον στήριζαν στις επιλογές του plan B. Στην συνέχεια τον άδειασαν, αφήνοντάς τον έρμαιο στην δημόσια κριτική των διαφωνούντων (πολλοί εκ των οποίων είναι ταυτισμένοι με τις ιδέες του ΣΥΡΙΖΑ).
Σε αυτήν την περίπτωση όμως, δεν την ξαναπατάει: κάλεσε όλους τους παράγοντες να τεθούν ενώπιον της πραγματικότητας. Αν υπάρξει plan b ο καθένας θα αναλάβει το μερίδιο που του αναλογεί, προκειμένου να το διαχειριστεί με τους πολίτες και τους ψηφοφόρους τους.
Άλλωστε οι εκλογές είναι κοντά – σιμά και πρέπει όλοι να τοποθετηθούν και επίσημα απέναντι σε ένα τόσο σημαντικό θέμα για την ανάπτυξη της Άρτας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΙΡΟΓΙΑΝΝΗΣ: Tο plan B θα είναι πια ευθύνη όλων
