Ο Μαθηματικός και Φροντιστής Παναγιώτης Λύτρας γράφει
Tέτοιο καιρό πέρσι ξεκινούσα να κάνω φωνακτά στον έντυπο τύπο τις απόψεις μου. Μέσα από την ΑΠΟΨΗ τώρα.
Προς τα τέλη Απριλίου είπα την γνώμη μου με το κλείσιμο των σχολείων. Φυσικά δεν είχα γνώσεις ιατρικές αλλά εκπαιδευτικές. Το κλείσιμο των σχολείων ήταν καταστροφικό για την παιδεία, δεν ξέρω αν ήταν καλό για την υγεία. Ακόμη και σήμερα είμαι και ήμουν κατά του κλεισίματος της κοινωνίας αλλά πιο πολύ των σχολείων.
Μετά φώναξα λέγοντας δυνατά ότι στο δάσος επάνω είναι απαράδεκτη η κατάσταση με πεταμένες κάτω και παντού τις μάσκες τα προφυλακτικά τα χαρτιά τα μπουκάλια νερό. Άλσος σε κακή κατάσταση. Κάποια στιγμή καθαρίστηκε. Όπως και τώρα που στην Κυριακάτικη βόλτα μου με τον Έλβις ήταν πάλι καθαρό. Μπράβο συμβάλαμε είπα φωνακτά…
Σιγά σιγά η εφημερίδα εμπλουτίζεται και ξεκινώ με τον Γιάννη με ωραία φιλική, φιλικότατη συνεργασία. Γράφω συνέχεια.
Τώρα τέτοια εποχή πέρσι ,ολοσέλιδη αναφορά πρώτη με ιστορική έρευνα στην ζωή και στην ύπαρξη των φροντιστών και των φροντιστηρίων. Φυσικά από εκεί θα ξεκινούσα μιας και είμαι τόσα χρόνια σε αυτό το επάγγελμα.
Θυμάμαι το κοινοποίησα στο fb στην ομάδα των φροντιστών και έκανα τους συναδέρφους να χαρούν τόσο πολύ που τα μηνύματά τους με γεμίσαν αγάπη και χαρά και ενθουσιασμό.
Το επόμενο θέμα θυμάμαι σαν τώρα είχα επίσκεψη πατέρα και παιδιού να ζητήσουν την γνώμη μου και τις γνώσεις μου για την συνέντευξη που καλούσαν το παιδί σε επιχείρηση στην Αθήνα. Μιλήσαμε αρκετά με το παιδί του είπα πολλά σενάρια και τσουκ πέντε αναφορές τις έβαλα στην εφημερίδα. Η συνέντευξη κάποια στιγμή θα είναι αν και από ότι ξέρω είναι το Α & Ω στην πρόσληψη στον ιδιωτικό τομέα.
Αμέσως μετά γράφω ολοσέλιδα τις απόψεις μου. Μιλώ δυνατά για την μάστιγα των ιδιαίτερων μαθημάτων είτε από καθηγητές σχολείων είτε από καθηγητές αδιόριστους. Ο λόγος για τους πρώτους είναι γιατί γδέρνουν οικογένειες και μετά φοροκλέβουν. Για τους άλλους γιατί φοροκλέβουν. Μια μάστιγα που την οικονομία κάθε οικογένειας την γονατίζει και ένα επάγγελμα των φροντιστών το καταστρέφει.
Τότε αρχές ακόμη της περιπλάνησης στον εβδομαδιαίο τύπο της πόλης μας μου έρχονταν συνέχεια στο νου αναφορές μόνο για την παιδεία. Να ξανά στο άλλο φύλλο αναφορά στις Πανελλήνιες εξετάσεις. Το έναυσμα εδώ μου το έδωσε συνάδερφος μέσα από συζήτηση στο messenger.
Συνεχίζοντας την περιπλάνηση στην ΑΠΟΨΗ όλες μου αρχικά οι αναφορές ήταν οι νέοι και αναφορές στην εκπαίδευση. Αφορμές από την καθημερινότητα. Τι να πω για το ΚΑΜΠΑΝΑΚΙ ΓΙΑ ΕΦΗΒΟΥΣ. Το ζούσα και το ζω στο φροντιστήριο με την εξάρτηση όλων από το κινητό στο φουλ…Και στο τελευταίο φύλλο του περσινού Ιουνίου πάλι με τον προβληματισμό των νέων αναφέρομαι. Αφορμή οι περιπατητές και οι οδηγοί που είναι νέοι με το κινητό στο χέρι. ΑΜΑΝ…
Πιάνω κάποια στιγμή τις πρωινές ώρες στο φροντιστήριο να διαβάζω τα ίδια πράγματα ξανά και ξανά στην εφημερίδα. Θέλω να δω τι θα αλλάξω σε τι πρέπει να επιμείνω. Φωνακτά το λέω πρώτα με νοιάζει η Άρτα και οι νέοι και μετά όλα τα άλλα. Αν μερικά γραφόμενά μου κτυπούν κάποιον από τις αρχές της πόλης στόχος είναι να διορθωθεί το πρόβλημα.
Καθώς ο καιρός περνούσε και το γράψιμο μπήκε για τα καλά στο εβδομαδιαίο μου πρόγραμμα είμαι στο μπαλκόνι του σπιτιού και προσπαθώ να συγκεντρωθώ. Πως με τους ανόητους γκαζάκηδες μηχανών και οχημάτων. Στην Κατσιμήτρου εκείνο το απόγευμα η βλακεία μερικών έπιασε κόκκινο. Να πως μου βγήκε εκείνο το θέμα τότε. Μετά από μέρες σε συζήτηση κάποιος μου είπε δεν μπορεί η Αστυνομία να είναι σε κάθε δρόμο να ελέγχει την ανωμαλία μερικών νέων.
Με πρόγραμμα πια και με ετοιμασίες ολόκληρα πρωινά έφτιαχνα τα θέματα για την έκδοση της Τρίτης. Ενώ έχω ετοιμάσει ξεπετιέται μέσα μου η αναφορά του φίλου μου του Έλβις μιας και τον είχα ξαπλωμένο δίπλα στο γραφείο εκείνη την στιγμή. Να μια αφορμή λέω.
Την τρέλα με το γράψιμο στις εφημερίδες δεν θυμάμαι πως το απέκτησα. Θυμάμαι περνώντας έξω από την εφημερίδα ΓΝΩΜΗ στην Πάτρα που φοιτούσα μου ήρθε φλασιά και μπήκα μέσα να πω αν είναι δυνατόν να γράφω για φοιτητικά προβλήματα εκείνης της εποχής. Με κοίταξε από πάνω μέχρι κάτω ο εκδότης ο κ. Χριστόπουλος μου λέει φέρε μου κάτι μέχρι την Πέμπτη και έτσι ξεκίνησε αυτή η παράλληλη τρέλα με τις σπουδές μου και το φροντιστήριο που έχω ακόμη και τώρα. Αυτή η τρέλα αριθμεί περισσότερα χρόνια από το φροντιστήριο.
Αύγουστος φωτιές. Μου δίνετε αφορμή και ψάχνω να δω τι γίνεται με τις πυρκαγιές. Μεγάλο πρόβλημα το ζούσα και σαν δόκιμος στην Μυτιλήνη που όλο το καλοκαίρι φυλάγαμε τα δάση.
Σεπτέμβριος του 2021 και τι άλλο αναφορά στην έναρξη των σχολείων. Φυσικά ο κορονοιός μας προβληματίζει ακόμη. Το φροντιστήριο λειτουργεί με όλα τα μέσα προστασίας. Τα σχολεία το ίδιο. Τέλη Σεπτεμβρίου και μια αναφορά στον χειμερινό τουρισμό στο νομό μας. Πρέπει να δυναμώσει. Πρέπει η Άρτα να ζωντανέψει. Σε όλες τις συζητήσεις μας λέμε μόνο τα κακά αλλά σαν ιδιώτες πρέπει να κινηθούμε δυναμικά. ΟΧΙ άλλη ηττοπάθεια.
Κάποια στιγμή μας συντάραξε ο θάνατος της Καρολαίν. Έγινε θέμα. Όπως και η εξάρτηση με τα κινητά. Ξανά. Ακόμη με προβληματίζει αυτό το θέμα. Στα καταστήματα τρως και βλέπεις απέναντι τους άλλους άλαλους να αφιερώνονται στο κινητό. Μετά μέγιστο θέμα οι ροζ εκβιασμοί στο διαδίκτυο. Θέμα ολόκληρου μήνα στα μμε. Με αφορμή την πετυχημένη επέμβαση στον αυτόχειρα 16χρονο στην Άρτα από γιατρούς του Νοσοκομείου μας στάθηκε αφορμή να θυμηθώ και να γράψω πολλά. Πολλοί με πήραν τηλέφωνο να μου πούνε καλά λόγια, το θυμάμαι.
Και εκεί που έλεγα τέλος οι αναφορές στα φροντιστήρια μια καταμέτρηση στα ΄΄φέσια΄΄ του φροντιστηρίου μου με τάραξε και να το νέο θέμα της Τρίτης 25 Ιανουαρίου.
Μετά ήρθε η ώρα του τοπικού αθλητισμού. Αναφορές στην Αναγέννηση ποδόσφαιρο και χάντμπολ και φυσικά στον Καραϊσκάκη.
Η οπαδική βία με αφορμή θανάτου οπαδού έγινε και σε εμάς θέμα. Μετά την θέση πήρε η Κορονησία η Κόπρανα το Μενίδι. Οι παραλίες μας. Φυσικά στην συνέχεια ήρθε ο κάμπος μας και οι παραγωγές του. Αλλά και το βουνό με τις ελιές του.
Το κτίριο του 1ου Λυκείου είχε την τιμητική του και μετά αρχαιολογικά κομμάτια της πόλης μας, η Άρτα τώρα και αυτές τις μέρες τα ΤΕΙ που αποτελούσαν μεγάλο μας κομμάτι ενίσχυσης της πόλης παλαιά που τείνει να γίνει τίποτα πια…
