Γράφει ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΙΩΑΝΝΟΥ
12 χρόνια στασιμότητας & απραξίας!!
Πρόσφατα το Μουσικό Σχολείο Πρέβεζας απηύθυνε πρόσκληση προς τους γονείς των μαθητών της ΣΤ΄ τάξης των Δημοτικών Σχολείων του νομού, προκειμένου οι ενδιαφερόμενοι να καταθέσουν αιτήσεις για γίνει επιλογή τους για την Α΄ Γυμνασίου.
Διαβάζοντάς την ανακοίνωση θυμήθηκα την αγωνία και τις προσπάθειές όλων των συντελεστών στο ξεκίνημά αυτού του “ξεχωριστού” σχολείου.
Ήταν το μακρινό 2009, όταν από την καλή συνεργασία της Νομαρχίας, της Διεύθυνσης Β/θμιας Εκπαίδευσης και της ΕΛΜΕ πετύχαμε την έγκριση ίδρυσης του Μουσικού Σχολείου στην Πρέβεζα.
Προϋπόθεση για να λειτουργήσει το σχολείο απ’ το Σεπτέμβρη του ίδιου έτους, ήταν να εξασφαλιστεί η προσωρινή του στέγαση και αυτό αποτελούσε τον άμεσο στόχο μας.
Επιλέξαμε, σε συνεννόηση με την εκπαιδευτική κοινότητα, τις εγκαταστάσεις που φιλοξενούσαν μέχρι τότε το τμήμα του ΤΕΙ Πρέβεζας, το οποίο είχε ήδη μετεγκατασταθεί στις καινούριες κτιριακές του υποδομές.
Επειδή ο χώρος αυτός ανήκε στη Νομαρχία, είχαμε τη δυνατότητα να διαθέσουμε την απαιτούμενη χρηματοδότηση, με αποτέλεσμα να γίνουν έγκαιρα όλες οι αναγκαίες επισκευές και συντηρήσεις στα κτίρια και τον αύλειο χώρο, ενώ μέσω του ΟΣΚ εξασφαλίσαμε την απαραίτητη υλικοτεχνική υποδομή του σχολείου.
Ο δεύτερος στόχος μας ήταν να αναζητήσουμε οικόπεδο και τους αναγκαίους πόρους για την εκπόνηση της μελέτης, προκειμένου να δρομολογηθεί η ανέγερση νέου κτιρίου, που θα στεγάσει το Μουσικό Σχολείο.
Είχαμε άλλωστε ως Νομαρχία αποκτήσει τεράστια εμπειρία, από την μελέτη και κατασκευή δεκάδων σχολικών μονάδων στο νομό.
Ο Δήμος Πρέβεζας ανταποκρίθηκε άμεσα και παραχώρησε συγκεκριμένη έκταση στο Μύτικα, ενώ η τότε Κυβέρνηση υιοθέτησε το αίτημά μας και ενέταξε στο ΠΔΕ ένα σημαντικό ποσό για τη χρηματοδότηση της μελέτης.
Όλα αυτά μέχρι τα τέλη του 2010.
Και θα ρωτήσει κάποιος, καλοπροαίρετα ίσως.
Προς τι αυτή η ιστορική αναδρομή;
Για τον απλούστατο λόγο, ότι από το 2011 που καταργήθηκε η Νομαρχία και η αρμοδιότητα των σχολικών κτιρίων πέρασε στο Δήμο Πρέβεζας, μέχρι και σήμερα, δεν προστέθηκε “ούτε ένα λιθαράκι”.
Όπως το παρέλαβαν, έτσι και παραμένει επιβεβαιώνοντας το «ουδέν μονιμότερο του προσωρινού».
Παρ’ ότι η ανέγερση νέου κτιρίου αποτελούσε αδήριτη ανάγκη, αφού οι υπάρχουσες εγκαταστάσεις, αποτελούσαν “λύση ανάγκης” και δεν ήταν κατάλληλες για τις σύγχρονες εκπαιδευτικές ανάγκες και απαιτήσεις .
Παρ’ ότι ήταν διαχρονικό και καθολικό αίτημα της εκπαιδευτικής κοινότητας και της τοπικής κοινωνίας και είχε γίνει αντικείμενο αλλεπάλληλων συσκέψεων των θεσμικών φορέων και συζητήσεων στα Δημοτικά Συμβούλια.
Παρ’ ότι το συγκεκριμένο σχολείο με την εκπαιδευτική και πολιτιστική του προσφορά έχει βάλει τη δικιά του σφραγίδα στην πόλη.
Παρ’ όλα αυτά, οι Δημοτικές αρχές των 12 τελευταίων χρόνων, έμειναν στα λόγια και στις υποσχέσεις, επιδεικνύοντας πλήρη αδράνεια και αδυναμία να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους, δικαιώνοντας όσους ισχυρίζονται ότι “στην πολιτική δεν είναι όλοι ίδιοι”.
Οι ευθύνες της Δημοτικής αρχής είναι διαχρονικές !!!
Η προηγούμενη δημοτική αρχή από άγνοια, ανικανότητα ή και αδιαφορία δεν κατάφερε επί 9 ολόκληρα χρόνια να δώσει λύση στο πρόβλημα,
Στα τελευταία μάλιστα χρόνια της θητείας της, επέλεξε να μεταθέσει την ευθύνη μελέτης και κατασκευής του σχολικού κτιρίου -κοινώς πέταξε το μπαλάκι-στο κεντρικό κράτος και στις «Κτιριακές Υποδομές Α.Ε.», δυσχεραίνοντας ακόμη περισσότερο την επίλυση του θέματος.
Το έωλο επιχείρημα που χρησιμοποιείται, ότι δήθεν έφταιγαν τα μνημόνια και ότι λόγω οικονομικής κρίσης δεν υπήρχαν διαθέσιμες χρηματοδοτήσεις, διαψεύδεται από το γεγονός ότι την ίδια περίοδο μελετήθηκαν και κατασκευάστηκαν στη χώρα εκατοντάδες σχολικές μονάδες, μέσω του ΕΣΠΑ και άλλων χρηματοδοτικών εργαλείων.
Το “μπαλάκι” ή για κάποιους η “καυτή πατάτα” πέρασε από το 2019 στα χέρια του κ. Γεωργάκου, ο οποίος αποφάσισε, για τους δικούς του λόγους, να μη συνεχίσει τις διαδικασίες των προκατόχου του και επέλεξε να απευθυνθεί στο Δίκτυο Πόλεων ( ΔΕΠΑΝ), όπως έκανε άλλωστε και με άλλα έργα που εκκρεμούν..
Υποσχέθηκε μάλιστα ότι η ανέγερση του Μουσικού Σχολείου Πρέβεζας αποτελεί πρώτη προτεραιότητα για το Δήμο στο πρόγραμμα “Αντώνης Τρίτσης”, ορίζοντας δεσμευτικό χρονοδιάγραμμα για την ωριμότητα των μελετών και την ένταξη του έργου, το πρώτο τρίμηνο του 2021..
Και όπως και σε άλλες δεσμεύσεις έτσι και για το συγκεκριμένο έργο, ο κ. Γεωργάκος φάνηκε ασυνεπής και “έπεσε έξω” στις προβλέψεις του.
Φοβούμαι ότι και αυτός θα κλείσει τη θητεία του με μια ακόμη ανεκπλήρωτη υπόσχεση, στις τόσες που έχει αναλάβει..
Κοντολογίς:
Για την 12ετή στασιμότητα του έργου, οι ευθύνες είναι συγκεκριμένες.
Αυτές δεν περιορίζονται μόνο στους Δημάρχους , αλλά και σε όσους ασκούσαν τις συγκεκριμένες αρμοδιότητες.
Και επειδή κάποιοι από αυτούς εκδηλώνουν ενδιαφέρον για “χρίσματα και δαχτυλίδια”, αντί να “ψαρεύουν σε θολά νερά”, ας μας πουν μεταξύ των άλλων, τι έκαναν στην πολύχρονη θητεία τους και για το Μουσικό Σχολείο.
