Η 19η Μαΐου είναι μια ακόμη μαύρη σελίδα, μια ημέρα μνήμης μιας ακόμη γενοκτονίας, που διέπραξε η Τουρκία στο όνομα του «εθνικά καθαρού» κράτους της. Οι θάνατοι, οι διωγμοί κι ο ξεριζωμός εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων του Πόντου περιμένουν τη δικαίωση και μια συγγνώμη από τους θύτες, που πεισματικά αρνούνται να δουν κατάματα την ιστορική αλήθεια. Η Αμισός, η Σινώπη, η Κερασούντα, το Αγιατζίκ και τόσες άλλες πόλεις και χωριά είναι τοπόσημα μνήμης, σεβασμού, αλλά και προκοπής των παιδιών από αυτές τις περιοχές, στην Ελλάδα και στους τόπους που εγκαταστάθηκαν.
Όταν το γκρίζο επανέρχεται στην Ευρώπη σημαίνει ότι δεν έχουμε διδαχθεί από τα λάθη του παρελθόντος. Αυτό κάνει ακόμη μεγαλύτερη την ευθύνη να διασφαλιστεί, ότι αν η Τουρκία θέλει σχέσεις καλής γειτονίας θα πρέπει να αναγνωρίσει την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, ως ελάχιστο φόρο τιμής στις 353 χιλιάδες δολοφονημένους και στις εκατοντάδες χιλιάδες ξεριζωμένους και ως κράτος που θέλει να λέγεται ότι σέβεται βασικούς κανόνες του Διεθνούς Δικαίου, ώστε να μην μένουν ατιμώρητα τέτοιου είδους εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.
