Η 13 η Μαϊου ήταν ημέρα γιορτής για τον αρτινό όλης της οικουμένης. Ο Δήμαρχος Αρταίων κ. Χρήστος Τσιρογιάννης ανακοίνωσε ότι το θεατράκι στο κάστρο, ως χώρος εκδηλώσεων, επιστρέφει στην διάθεση του αρτινού κοινού και του πολιτιστικού κόσμου, που το έχει περιαφθεί και πλέον θα μπορούν και οι πολιτιστικοί σύλλογοι να ζητάνε από τον Δήμο, τον χώρο, προκειμένου να παρουσιάσουν τις δραστηριότητές τους.
Πράγματι, δεν ήταν λίγοι οι πολιτιστικοί σύλλογοι, αλλά και οι καλλιτεχνικές ομάδες, οι οποίες έδειξαν το ενδιαφέρον να αξιοποιήσουν τον πανέμορφο αυτόν χώρο – σημείο αναφοράς της Άρτας- και εκεί να επιδείξουν το έργο τους, όπως άλλωστε γινόταν τα προηγούμενα χρόνια, όταν το θεατράκι στην ακρόπολη του κάστρου της Άρτας, ήταν ένα ζωντανό κύτταρο πολιτισμού, αλλά και της πόλης αυτής καθ’εαυτής.
Όμως η πραγματικότητα δεν είναι πλέον τόσο ευοίωνη. Ο χώρος του μικρού θεάτρου, δεν μοιάζει με κάτι το “ζωντανό”, αλλά μια αποστειρωμένη εικόνα της ζωντάνιας που είχε κάποτε.
Ειδικότερα: Αν ένας σύλλογος θέλει να στήσει σκηνικό, δεν μπορεί! Που θα μπουν βίδες, που θα τραβηχτούν καλώδια, που θα στηθούν σκηνικά…; Το θεατράκι ευρίσκεται υπό την αυστηρή εποπτεία της Αρχαιολογίας και πραγματικά, κάθε επέμβαση στον χώρο είναι απαγορευτική!!!
Μάλιστα μας έλεγε απελπισμένος, ένας εκπρόσωπος συλλόγου, που είχε προσκληθεί να συζητήσει για ένα θεατρικό, ότι, όπως του το παρουσίασαν το θέμα, αν ενδιαφέρονται να κάνουν παράσταση, υποχρεούνται να δημιουργήσουν – με ευθύνη τους- οι ίδιοι ένα πατάρι και με το πέρας της παράστασης, να το λύσουν και να το αποσύρουν. Δηλαδή θα γίνεται αυτό κάθε φορά που ένας σύλλογος θα θέλει να κάνει μια εκδήλωση;
Να κάνει ο Δήμος Αρταίων ΜΟΝΙΜΟ ΠΑΤΑΡΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ και για όσο διαρκούν οι εκδηλώσεις του θέρους, τυπικά ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ, επομένως αποδεικνύεται εν τοις πράγμασι ότι το θεατράκι δεν είναι πλέον ανοικτό στους συλλόγους, αλλά με τις συνθήκες αυτές ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΙΚΟ και όσα γενικά διακηρύσσονται είναι μια φενάκη!
Τι χρειάζεται λοιπόν, να κλαίμε την μοίρα μας; Λύσεις και προτάσεις χρειάζονται και μάλιστα ΤΩΡΑ. Η Άρτα τον μήνα Μάϊο, βίωσε μια πραγματική έκρηξη – έκπληξη πολιτιστικών εκδηλώσεων και μάλιστα με δυο δυνατά θεατρικά έργα, του ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ που μάγεψε και συγκίνησε, αλλά και στεναχώρησε πολύ κόσμο ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΒΡΕΙ ΘΕΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ (καταλαβαίνουμε το μέγεθος), αλλά και του ΣΚΟΥΦΑ, που με τον ΤΑΡΤΟΥΦΟ έδωσε πάλι το φιλί της ζωής και επανασύστασης του μεγάλου θεατρικού τμήματος, και δυστυχώς είχε ελάχιστες παραστάσεις, καθώς ξεκινάνε τα έργα για την αναβάθμιση της αίθουσας εκδηλώσεων του Μ/Φ Συλλόγου.
Οι Σύλλογοι δεν έχουν την δυνατότητα να ανεβοκατεβάζουν πατάρια και να πληρώνουν υλικά και εργατικά για τον λόγο αυτόν. Εδώ τσίμα – τσίμα τα βγάζουν πέρα και μετά από μια περίοδο πολιτιστικής και οικονομικής ανομβρίας, λόγω της υγειονομικής κρίσης και της αναστολής των δραστηριοτήτων τους.
Αν είναι το θεατράκι να μείνει σαν “τριαντάφυλλο στην γυάλα”, αποστειρωμένο και σε κατάσταση “μην εγγίζετε” τότε δεν μπορεί να έχει τον σκοπό και τον ρόλο, που η τοπική κοινωνία επιθυμεί…
Περιμένουμε απαντήσεις και λύσεις…
