Το καλοκαίρι έφτασε για τα καλά και τα σχολεία κλείνουν σε μόλις λίγες μέρες… Και έτσι με τον τρόπο αυτόν ξεκινάει ο εφιάλτης για όσους έχουν την ευτυχή μοίρα να έχουν τα σπίτια τους δίπλα από τα σχολικά κτήρια, τα οποία τις ημέρες των καλοκαιρινών διακοπών είναι κυριολεκτικά ανέλεγκτα…
Ιδίως στην οδό Μαξίμου Γραικού, οι κάτοικοι της περιοχής βρίσκουν τον μπελά τους κάθε βράδυ από τις ομάδες των εξωσχολικών που όλο το βράδυ φωνάζουν, τσακώνονται, δημιουργούν φασαρίες, στα “ακάλυπτα” σημεία του κτηριακού συγκροτήματος του 1ου δημοτικού και γυμνασίου της Άρτας. Μάλιστα πολλά παιδιά, κάνουν χρήση αλκοόλ και ανεβαίνουν στις στέγες των κτηρίων και φωνάζουν, χωρίς να υπολογίζουν ότι οι γείτονες προσπαθούν να ησυχάσουν με ανοικτά τα παράθυρα, λόγω ζέστης.
Η κατάσταση δεν είναι μόνο της Άρτας, αλλά και σε όλον το νομό, υπάρχει ο νόμος της ατιμωρησίας, των παιδιών εκείνων που την βρίσκουν με αυτόν τον τρόπο.
Μάλιστα κάτοικος του Καλόβατου, αγανακτισμένος από την κατάσταση αυτή, η οποία για πολλά χρόνια συνεχίζεται χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός, δημοσίευσε την παρακάτω ανάρτηση στο Facebook, προκειμένου να περιγράψει μια εφιαλτική πραγματικότητα.
Αναφέρει συγκεκριμένα ο φίλος Κώστας Ζήκος:
Δυστυχως για εμενα εχω την ατυχια το σπιτι μου να βρισκεται ακριβως απεναντι απο ενα κιοσκι στο δημοτικο σχολειο του Καλοβατου. Και οταν λεω απεναντι εννοω στα 8 μετρα ειναι η βεραντα μου. Ενα κιοσκι που εχει μεγαλωσει νεους νεες, εξωσχολικους κατα κορον. Ενα κιοσκι με τσιγαρα, ασεμνες πραξεις, βομολοχιες, οτι ωρα της ημερας και νυχτας. Και οταν λεω νυχτα σκεφτειται 1.00 και 2.00 ξημερωματα. Τα μηχανακια δινουν και παιρνουν. Ειναι το στεκι ολων των νεαρων απο οπου και να ειναι. Μαλλον θα εχουν ασυλο και δεν το ξερω εγω.Ενα κιοσκι που το εχουν σπασει . Δεν το εχουν γκρεμισει ακομη…. Εχω μιλησει με πολλους..της τοπικης και δημοτικης αρχης. Ενας αντιδημαρχος μου ειπε μαλιστα οτι και εμενα το σπιτι μου εχει φασαρια . Απευθυνθηκα και στην πρωτοβαθμια εκπαιδευση. Το “θα” που γνωριζεται το ακουσα πολλες μα πολλες φορες. Αποτελεσμα μια απο τα ιδια. Δυστυχως για εμενα ανταποκριση και λυση στο προβλημα μου δεν υπαρχει. Κανω υπομονη ομως ποτε δεν ξερεις…..
Άραγε, υπάρχει λύση για το πρόβλημα αυτό; Και δεν αναφερόμαστε σε παιδεία και οικογενειακή παιδαγωγική, γιατί εν τοις πράγμασι δεν φαίνεται να υπάρχει. Θεσμικά όμως ποιος είναι αρμόδιος, για να παρέμβει και να δώσει μια τελική λύση σε αυτήν την κατάσταση;
