Η Ελληνική γλώσσα είναι η πχιό πλούσια στον κόσμο.
Αυτό το ξέρουν και το ασπάζονται και το εκμεταλλεύονται και οι ρακετίστες, εδώ μπροστά μου…
Παρακολουθώ εδώ και ένα τέταρτο, με μεγάλο ενδιαφέρον, τον συγκλονιστικό τους διάλογο…
Τάκ, τούκ,τάκ…. Όχι εκεί ρε μαλάκα…. Τίκ, τουκ…. Μαλάκας είσαι ρε μαλάκα;…. Τάκ, τάκ, τάκ…. Ίσα ρε μαλάκα, μην με βγάζεις στραβά ρε μαλάκα, μην είσαι μαλάκας ρε μαλάκα…. Τακ, τούκ, τάκ…. Ρε μαλάκα, όχι εκεί ρε μαλάκα…
Δεν λέω…. Υπάρχει ελπίδα!
Την αφορμή μου την δίνει η αναφορά στο fb του Γιάννη Σιδεράκη.
Ζω όμως σε ένα χώρο νέων όπου είναι καθημερινή προσφώνηση από τους μαθητές σχεδόν όλων των τάξεων αγοριών και κοριτσιών. Μάλιστα τα κορίτσια λένε η μια στην άλλη ‘’ρε μαλάκα’’ και κάπου με προβληματίζει. Δεν παίζει τελικά πουθενά το ‘’μαλακισμένη’’. Ναι με προβληματίζει γιατί νιώθω ότι τότε είναι προσβολή ενώ το απλό μαλάκας είναι καθημερινότητα είναι το κοινό όνομα όλων μας. Ναι κάπως έτσι έδωσα σαν απάντηση για την κοινή χρήση του όρου.
Βικιπαίδεια τώρα και επιστημονική ανάλυση του όρου.
Στο παρελθόν θεωρούταν άσεμνη, αλλά πλέον η χρήση της έχει απενοχοποιηθεί και χρησιμοποιείται ακόμα και με θετικές σημασίες, ανάλογα με το πού, πώς και μεταξύ ποιών χρησιμοποιείται. Μεταξύ φίλων θεωρείται συνήθως πειρακτικός χαιρετισμός, οικεία προσφώνηση ή ελαφριά προσβολή. Όταν απευθύνεται σε έναν άγνωστο, θεωρείται τις περισσότερες φορές βαριά βρισιά. Παίρνει τότε τη σημασία του «ηλίθιου» ή του «ανίκανου» και δηλώνει αγανάκτηση. Θεωρείται ταυτόσημη του κουτός και ως συνώνυμές της παρατίθενται λέξεις με μεταφορική σημασία τη μαλθακότητα, όπως λαπάς, χαλβάς και μούχλας.
Η λέξη χρησιμοποιείται μερικές φορές για να ορίσει το άτομο που χωρίς να χρησιμοποιεί την κοινή λογική επαναλαμβάνει ξανά και ξανά τα ίδια λάθη ενώ ταυτοχρόνως διατηρεί στο ακέραιο την αίσθηση ότι είναι σωστός και ανάλογη, πιθανώς προσβλητική, συμπεριφορά. Η σύνδεσή της με την πράξη του αυνανισμού, που θεωρούνταν θρησκευτικό και κοινωνικό ταμπού στην Ελλάδα, όπως και αλλού, την καθιστούσε άσεμνη και η χρήση της αποφεύγονταν. Σε νεότερα χρόνια η πράξη δεν είναι πλέον ενοχοποιημένη και αυτό απενοχοποίησε τη λέξη που χρησιμοποιείται σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Σήμερα είναι από τις πιο γνωστές ελληνικές λέξεις παγκοσμίως.
-Α ρε τον μαλάκα
-άντε από δω ρε μαλάκα
-μαλάκα πάμε τώρα
-δείξε μου ρε μαλάκα
–την έπαθε ο Μαλάκας
-Να έρθω να σε πάρω να βγούμε ρε μαλάκα δυο ωρίτσες μόνο. Αφού έχει όνομα ρε, Λευτέρης είναι η προσφώνηση και όχι μαλάκας.
Όμως το δεχτήκαμε όλοι μικροί μεγάλοι γονείς, καθηγητές και κοινωνία. Περπατούν στον δρόμο ή μιλάνε στο τηλέφωνο και ακούς στερεότυπες εκφράσεις πιά. Μα τις ακούς και από τις μεγαλύτερες γυναίκες και άντρες. Δεν χαλάει τίποτε μέσα σου και δεν κακοχαρακτηρίζεις τον νέο ή την νέα μιας και οι επιδώσεις στα μαθήματα σε κάνουν να έχεις άλλη λογική αντιμετώπιση με τα παιδιά. Ούτε το εμφανισιακό τους πια σε προβληματίζει μα ούτε και το φρασεολογικό τους.
-Περνάς με κόκκινο; μαλάκααα.
-Έχεις τα παιδιά σου στο αυτοκίνητο χωρίς ζώνη; Ρε τον μαλάκα.
-Μπαίνεις σφήνα στην ουρά; Είσαι μαλάκας.
-Μπαίνεις στο μετρό πριν βγουν οι προηγούμενοι; Είσαι μαλάκας
-Κλέβεις στην ουρά στην Τράπεζα είσαι μαλάκας
Το λεξικό του Mπαμπινιώτη να δούμε τι λέει.
Πρώτος είναι αυτός που αυνανίζεται. Δυστυχώς αυτή η έννοια του μαλάκα έχει βγάλει κακό όνομα στον αυνανισμό. Μαλακία. Ο αυνανισμός είναι κάτι το υπέροχο. Είναι κάτι που θα έπρεπε να ενθαρρύνεται. Το να κάνεις σεξ χωρίς να ενοχλείς κανένα! Τι πιο ευγενές; Ο αυνανιστής δεν θα έπρεπε να λέγεται μαλάκας. Θα έπρεπε να λέγεται κουλ τύπος. Σε αγαπάμε αυνανιστή. Ίσως όχι όπως αγαπάς τον εαυτό σου αλλά σε αγαπάμε. Οπότε αγνοούμε αυτό τον ορισμό.
Ο άλλος ορισμός είναι η προσφώνηση ως ένδειξη οικειότητας και αδερφοσύνης. Όπως στη φράση “Μαλάκα μου, τι ψηφίσαμε;” Και εδώ δεν αξίζει να πούμε κάτι γιατί σε αυτή της τη μορφή η λέξη δεν έχει τίποτα το προσβλητικό. Οι υπόλοιποι ορισμοί έχουν ενδιαφέρον γιατί προσδιορίζουν ένα φάσμα. Από τη μία μεριά είναι ο μαλάκας-κάθαρμα και από την άλλη είναι ο μαλάκας-κορόιδο. Αρχικά, σκέφτομαι ότι αν θα έπρεπε να είμαι μαλάκας, θα προτιμούσα να είμαι μαλάκας-κάθαρμα παρά μαλάκας-κορόιδο. Όμως δεν θα συμβιβαστώ. Δεν θέλω να είμαι κανενός είδους μαλάκας. Τουλάχιστον εν γνώσει μου. Γιατί ο χειρότερος άνθρωπος που μπορεί να σε πει μαλάκα είναι ο εαυτός σου.
Πηγή : Andro.
ΜΑΛΑΚΑΣ…
Πρόκειται για μία από τις πρώτες λέξεις που μαθαίνουν οι τουρίστες όταν επισκέπτονται τη χώρα μας και ίσως αυτή που χρησιμοποιείται περισσότερο από ανθρώπους κάθε ηλικίας και φύλου. Σωστά καταλάβατε, μιλάω για το «μαλάκας», που συντροφεύει κάθε δεύτερη φράση που λέμε σε φίλους και γνωστούς. Μία βρισιά που κατάφερε να περάσει στο mainstream και να γίνει μέρος της καθημερινότητάς μας. Μπορεί οι περισσότεροι να τη χρησιμοποιούμε καθημερινά, όμως ελάχιστοι γνωρίζουν την ιστορία της μαγικής αυτής λέξης που ενώνει τον κόσμο.
Όλα ξεκινούν από πολύ παλιά. Στην Αρχαία Ελλάδα η λέξη μαλακία (μαλακίη στην Ιωνική Διάλεκτο) είχε δύο έννοιες: Αυτή της μαλθακότητας και εκείνη του γυναικείου αυνανισμού.
«Φιλοκαλοῦμεν τε γὰρ μετ’ εὐτελείας καὶ φιλοσοφοῦμεν ἄνευ μαλακίας», διαβάζουμε στον Επιτάφιο του Περικλή, του Θουκυδίδη
Πάντως πριν χρόνια ο Γιάννης Μηλιώκας μας υπενθύμισε ότι ΄΄να δεις που κάποτε θα μας πούνε και Μαλάκες΄΄ ο Στάθης Ψάλτης μας είπε με δύναμη ΄΄ Τι λέει ο μαλάκας΄΄
Νομικά δεν ξέρω αν ο νόμος ασχολείται πια με την λέξη. Ακούγεται καθημερινά δυνατά παντού. Μάλλον έχασε την έννοια της βρισιάς. Μάλλον πια η διαδεδομένη λέξη ταυτίζεται με πολλές άλλες λέξεις καθημερινότητας και μόνο ο τρόπος προφοράς θα μας δημιουργεί υπόνοιες βρισιάς. Mόνο υπόνοιες.
ΛΥΤΡΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
