Γιατί οι Αρτινοί λένε όχι στην «πολιτογράφηση» του ήρωα της Επαναστάσεως του 1821 Γεωργίου Καραϊσκάκη, από Αρτινό «Σκουληκαρίτη» σε Καρδιτσιώτη «Μαυρομματινό».
(Μέρος Β΄)
Κυρία Πρόεδρε
Ωστόσο, ερευνώντας, κανείς τα γεγονότα, ειδικότερα περί τη γέννηση, την παιδική και εφηβική ηλικία του ήρωα, πραγματικά μελαγχολεί όταν βλέπει τους λογής «αναθεωρητές» της «Σκουληκαρίτικης» καταγωγής του Καραϊσκάκη, ως και των γεννητόρων του, να τηρούν αιδήμονα σιωπή στα πιο κάτω ζωντανά ιστορούμενα γεγονότα :
Πρώτον Ότι οι «Σκουληκαρίτες» κλέφτες Κώστας και Δημήτριος Ντιμισκής, που διώκονταν απηνώς από τους Τούρκους, φοβούμενοι τη σύλληψη και της αδελφής τους Ζωίτσας Ντιμισκή, μητέρας του Γεωργίου Καραϊσκάκη, ήταν αυτοί οι οποίοι παρεκάλεσαν τον ηγούμενο του μοναστηριού «Κοίμηση της Θεοτόκου Σκουληκαριας» Καλλίνικο να την προσλάβει στο υπηρετικό προσωπικό της Μονής.
Δεύτερον Ότι ο ηγούμενος Καλλίνικος για να μην γίνει αντιληπτή η ταυτότητα της Ζωίτσας, της άλλαξε αμφίεση και την μετονόμασε σε Διαμάντω με το οποίο όνομα και κυκλοφορούσε στο μοναστήρι.
Τρίτον Ότι ο «Σκουληκαρίτης» μοναχός την ενέταξε στο βοηθητικό προσωπικό της μονής, αναθέτοντας τη φύλαξη μικρού ποιμνίου αιγοπροβάτων που αποτελούσε ένα πολύ μικρό μέρος της μεγάλης περιουσίας της σε ζωικό και φυτικό κεφάλαιο.
Τέταρτον Ότι ο επίσης «Σκουληκαρίτης» αρματολός Νίκος Πλακιάς, «αποσπασματάρχης» των Τούρκων με το βαθμό του «Τσιαούση» επισκεπτόταν συχνά το πλούσιο μοναστήρι , παρακολουθώντας τα εκεί τεκταινόμενα επειδή υπήρχε υποψία ότι το τελευταίο τροφοδοτούσε τους κλέφτες της περιοχής, πράγμα άλλωστε που όντως συνέβαινε.
Πέμπτον Ότι σε μία από τις πολλές επισκέψεις του στο μοναστήρι, ο Ν. Πλακιάς αναγνώρισε τη Ζωίτσα Ντιμισκή και σε πρώτη επαφή μαζί της την απείλησε πως αν δεν ενδώσει στις ανήθικες προτάσεις του θα απεκάλυπτε στους Τούρκους ότι ήταν αδελφή των κλεφτών Ντιμισκαίων και τότε θα μαρτυρούσε στα χέρια τους.
Έκτον Ότι η Ζωίτσα περιήλθε σε τραγικό δίλημμα και θέλοντας και μη, ενέδωσε στον εκβιασμό του Ν. Πλακιά με συνέπεια σε κάποια από τις πολλές συνευρέσεις του ζεύγους να μείνει έγκυος.
Έβδομον Ότι ο ηγούμενος, πληροφορηθείς το περιστατικό και ειδικότερα την πρόθεση της μέλλουσας μητέρας να προχωρήσει στην αποβολή του εμβρύου ή να αυτοκτονήσει, συγκλονίστηκε και προκειμένου να μην «αυτουργήσει» στο ούτως ειπείν προ-διαγραφόμενο διπλό έγκλημα αλλά και για να αποφύγει να δικαιολογήσει στους Ντιμισκαίους πως η παραδοθείσα σε αυτόν παρθένα αδελφή τους μετ’ ολίγον θα γινόταν μητέρα, σκέφτηκε να κρατήσει μυστική την εγκυμοσύνη της .
Όγδοο Ότι ακριβώς για το σκοπό αυτόν ο Καλλίνικος απομόνωσε την εγκυμονούσα στο μεσαίο θολωτό δωμάτιο του υπογείου κελιού, που σημειωτέον δεν είχε καμία επαφή με τα παρακείμενα λιθόκτιστα θολωτά μπουντρούμια, και ανέθεσε την τροφοδοσία και περιποίηση της εγκύου , σε έμπιστη Καλόγρια και ποιμενίδα των ζώων του μοναστηριού.
Ένατο Ότι απομονωμένη και υπό τη φροντίδα της έμπιστης καλόγριας και της θείας της Θεοδώρας Καραμπούλα, με καταγωγή από τη γειτονική Φλωριάδα Αιτωλοακαρνανίας, η Ζωίτσα, γέννησε τον μεγάλο Καραϊσκάκη στο λιθόκτιστο θολωτό μπουντρούμι του κελιού της ιεράς Μονής της «Κοίμησης της Θεοτόκου» Σκουληκαριάς. Μάλιστα αυτό το κελί οι «Σκουληκαρίτες» ακόμη και σήμερα αποκαλούν «Κελί του Καραϊσκάκη», όπου μέχρι την κατοχή, 1941-1944 φυλάσσονταν η δρύινη «κουρίτα» που χρησιμοποιούνταν πρόχειρα ως κούνια του μωρού και η οποία καταστράφηκε όταν οι κατακτητές το 1942 κατέστρεψαν το μεγαλύτερο μέρος του κελιού επειδή ήταν το κρησφύγετο του αρχηγού του ΕΔΕΣ Ναπολέοντος Ζέρβα.
Δέκατον Ότι εξ’ αιτίας της μεγάλης νευρικότητας του μωρού και των παρατεταμένων κλαυθμυρισμών που από το θολωτό Μπουντρούμι αντηχούσαν γοεροί, ελλόχευε ο κίνδυνος να προδοθεί το μυστικό, με συνέπεια όχι μόνο να σπιλωθεί η τιμή της Μονής και προσωπικά του ηγουμένου της αλλά και να κινδυνεύσει, τόσο η ζωή της μητέρας όσο και η ζωή του μελαμψού νεογέννητου, από τους σκληροτράχηλους Ντιμισκαίους που κατά τα ειωθότα θα επιχειρούσαν να ξεπλύνουν με αίμα την ντροπή της αδελφής τους.
Εντέκατο Ότι ο βιαστής της Ζωίτσας Ντιμισκή και πατέρας του ήρωα Ν. Πλακιάς, αργότερα δολοφονήθηκε για λόγους τιμής από τους Ντιμισκαίους στη θέση «Πούρνος»(σ. σ, πουρναράκι) της Σκουληκαριάς,, που έκτοτε οι «Σκουληκαρίτες την αποκαλούν «Καρτέρι του Πλακιά».
Δωδέκατο Ότι ο «Σκουληκαρίτης» καλόγερος Καλλίνικος αποφάσισε να φυγαδεύσει τη Ζωίτσα με το μωρό στο πολύ απομεμακρυσμένο μοναστήρι «Άγιος Γεώργιος» Μαυρομματίου (ν. Καρδίτσας), με τον ηγούμενο του οποίου είχε αδελφικές σχέσεις, και μπορούσε να του εμπιστευθεί το μυστικό.
Δέκατο τρίτο Ότι η λεχώνα Ζωίτσα Ντιμισκή, μια εβδομάδα περίπου μετά τη γέννα και ύστερα από μια δραματική νυχτερινή (για λόγους μυστικότητας) πεζοπορία τεσσάρων ημερών έφθασε στο Μαυρομμάτι και εγκαταστάθηκε στο μοναστήρι του «ΆηΓιώργη».
Δέκατο τέταρτο Ότι ο εκεί ηγούμενος διαβάζοντας το δράμα της Ντιμισκή, στη σχετική ενημερωτική επιστολή του Καλλίνικου που του παρέδωσε η ίδια φθάνοντας, έσπευσε όχι μόνο να παραχωρήσει άσυλο σε μητέρα και γιο της αλλά και να τους περιβάλλει με πραγματική πατρική στοργή. Και για να τους προστατεύσει από την οργή των κλεφτών Ντιμισκαίων (αδελφών της Ζωίτσας Ντιμισκή) που συχνά επισκέπτονταν το μοναστήρι του, φρόντιζε να τους κρύβει σε παρακείμενο της μονής σπήλαιο αποκαλούμενο μέχρι σήμερα «Σπηλιά του Καραϊσκάκη».
Δέκατο πέμπτο Ότι ο ιερωμένος οικοδεσπότης πληροφορηθείς από την επιστολή Καλλίνικου ότι το μωρό ήταν αβάπτιστο, έγινε ο ίδιος ανάδοχος, το βάφτισε στην κολυμβήθρα της μονής και το έταξε στη χάρη της δίνοντάς του το όνομα Γεώργιος.
Δέκατο έκτο Ότι καθ’ όν χρόνο η Ζωίτσα κρυβόταν στο Μαυρομμάτι, στη Σκουληκαριά, οι αδελφοί Ντιμισκαίοι, ανακάλυψαν τον βιαστή της αδελφής τους Ν. Πλακιά και μια μέρα του έστησαν ενέδρα στη θέση «Πούρνος» Σκουληκαριάς (σ. σ, έκτοτε αποκαλείται: «καρτέρι του Πλακιά») όπου και τον εκτέλεσαν μαζί με δύο Τούρκους του αποσπάσματος που διοικούσε ο ίδιος.
Δέκατο έβδομο Ότι τα πρώτα χρόνια της ζωής του, ο Καραϊσκάκης τα πέρασε στο αρχοντικό του θείου του Δημητράκη Ίσκου στην Τούνιστα (Σταθά) του Βάλτου Αιτωλοακαρνανίας. .
Δέκατο όγδοο Ότι οι κάτοικοι της Τούνιτσας μη μπορώντας να ξεχωρίσουν τον μικρό Γιώργο από τα παιδιά του Δ. Ίσκου το ονόμαζαν Γιώργο του Ίσκου, ενώ οχτώ περίπου χρόνια μετά που ο μικρός με τη μάνα του επέστρεψαν στη Σκουληκαριά οι συγχωριανοί του ένεκα του μικρού το δέμας παιδιού και της καχεκτικής κράσης του τον αποκαλούσαν με το υποκοριστικό (Γιώργος) Ισκάκης.
Δέκατο ένατο Ότι προκειμένου να αποφευχθούν οι καθημερινές συμπλοκές με τα άλλα παιδιά του χωριού που τον αποκαλούσαν «μπαστί» (σ. σ, νόθο) και αυτός απαντούσε με άγριους υβριστικούς χαρακτηρισμούς και λιθοβολισμούς, ο 12-χρονος (Γεωρ. Καραϊσκάκης), προσελήφθη ως υπηρέτης-νεροκουβαλητής των Τούρκων στο Καρακόλι (Σταθμό) του ΆηΛιά του όρους Γάβρογο,. ύστερα από μεσολάβηση του ο θείου του Γώγου Μπακόλα.
Εικοστό Ότι εκεί, στη Σκουληκαριά, ένεκα του μαυριδερού του δέρματος οι Τούρκοι, θέτοντας στο Ισκάκης το πρόθεμα «Καρά», που στην τουρκική σημαίνει μαύρος τον αποκαλούσαν κοροϊδευτικά «Καραϊσκάκη». Σε ένα, μάλιστα από τα δρομολόγια του αγοριού συνέβη το λεγόμενο τότε «συβόδιασμα» (σ.σ ο σκοτωμός) του Τούρκου συνοδού από τον Καραϊσκάκη, όταν ο πρώτος πλησίασε τον δεύτερο με ανήθικες διαθέσεις.
Εικοστό πρώτο Ότι στη Σκουληκαριά μεταξύ των κατοίκων της ήταν κοινός τόπος η εκπληκτική ομοιότητα του Γεωρ Καραϊσκάκη, με τους «Σκουληκαρίτες» απογόνους του Ν. Πλακιά και πατέρα του.
Εικοστό δεύτερο Ότι ο γιός του Καραϊσκάκη Σπύρος παρέδωσε την υπαγορευθείσα στον ίδιο διαθήκη του ήρωα πατέρα του στον εθνικό μας ιστορικό Κων/νο Παπαρηγόπουλο, η οποία φυλάσσεται στο Μουσείο Μπενάκη. Μάλιστα ο Παπαρηγόπουλος που σημειωτέον τη βιογραφία του μεγάλου οπλαρχηγού του 21 συνέγραψε στηριγμένος σε διασταυρούμενες προσωπικές μαρτυρίες τις οποίες ο ίδιος συνέλεξε από συμπολεμιστές του ήρωα, αναφέρει ότι: «ο Γεώργιος Καραϊσκάκης εγεννήθη τω 1782 εις Σκουληκαρυάν (ή Σκουληκοκαρυάν) της επαρχίας Άρτας, εκ μητρός μοναχής…».
Εικοστό τρίτο Ότι την 30 ην Ιανουαρίου 1854, παραμονή της μεγάλης επίθεσης των Ελλήνων επαναστατών για την απελευθέρωση της Άρτας, ο γιος του ήρωα Σπύρος, ως επί κεφαλής των επίλεκτων παλληκαριών-επαναστατών του Ραδοβιζίου, των Τζουμέρκων, του Σουλίου, του Βάλτου και Ξηρομέρου εξέδωσε προκήρυξη στην οποία έγραφε: « Αποθνήσκων ο πατήρ μου «έκραζεν λυτρούται» τας Αθήνας, αφείς δε ως μόνο κληροδότημα εις εμέ την μάχαιραν αυτού εξέπνευσεν. Λαβών το κληροδότημα του πατρός και τας μεν Αθήνας ευρών ελευθέρας, ΤΗΝ ΓΗΝ ΤΗΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ ΔΟΥΛΗΝ ΕΔΡΑΜΟΝ ΠΡΟΣ ΥΜΑΣ, ΛΑΕ ΤΗΣ ΗΠΕΙΡΟΥ[…].
Εκ του περί την Άρταν Γενικού Ελληνικού Στρατοπέδου
30 Ιανουαρίου 1854.
Ο αδελφός Πατριώτης.
ΣΠ. ΚΑΡΑΪΣΚΑΚΗΣ».
Εικοστό τέταρτο Ότι το επίγραμμα που οι συμπολεμιστές του χάραξαν στον τάφο του στη Σαλαμίνα, όπου αναφέρονταν:«ο Γεωρ. Καραϊσκάκης Γεννηθής Εν Άρτη και διαπρέψας εις πολλάς μάχας έπεσεν ενδόξως εν τη Ακροπόλει των Αθηνών την 22 α Απριλίου 1827», ( σ. σ, ίδετε Χρ. Περαιβού: «Απομνημονεύματα Πολεμικά» Επιμ Γ. Πρωτοψάλτη, σ.σ229, Δ .Αινιάνος: «Απομνημονεύματα», Επιμ Γ. Πρωτοψάλτη σ.σ, 138 και Ν. Ντασαγιάννη: «ο τόπος γεννήσεως του Γεωργίου Καραϊσκάκη» περιοδικό «Σκουφάς» Άρτα 1971, ΤΔ, Σ.Σ 593-596).
Εικοστό πέμπτο Ότι η ευρεθείσα εντοιχισμένη ενεπίγραφη πλάκα στο θολωτό «μπουντρούμι», δίπλα στο μοναστήρι της Κοιμήσεως της Θεοτόκου» στη Σκουληκαριά Άρτας, όπου έγραφε: «1781 Μαρτίου… εις Ναόν Κοιμήσεως εγεννήθη ούτος ο διάσημος αγωνιστής του 1821»[σ. σ, ίδετε τη σχετική τότε αλληλογραφία, ήτοι:την 13560/03-11/1961εντολή του τότε Υπουργού Προεδρίας προς τον προϊστάμενο Εφορείας Αρχαιοτήτων Ιωαννίνων Σωτήρη Δάκαρη, να προχωρήσει «…εις την ανεύρεση ενεπίγραφης Πλακός μέχρι τότε εντοιχισμένης εις ερειπωμένον Κελλίον της Μονής Κοιμήσεως της κοινότητας Σκουληκαριάς θεωρουμένης ως γενέτειρα του μεγάλου αγωνιστού της επαναστάσεως Γεωργίου Καραϊσκάκη…», την 553/22-01-1962 απάντηση του ιδίου: «Επί τη βάσει της συνημμένης κακής φωτογραφίας αναγιγνώσκονται επ’ αυτής οι πρώτοι στίχοι: «1781 Μαρτίου εις Ναόν Κοι(μήσεως)/ούτος ο διάσι(μος) αγωνι(στής) του 21…» ως και το 61//14-09-1961 αποδεικτικό παράδοσης της εν λόγω εντοιχισμένης πλάκας από τον τότε Δ/ντή του δημοτικού σχολείου κοινότητας Σκουληκαριάς, Δάσκαλο Ν. Ντασκαγιάννη, στον(τότε) φύλακα αρχαιοτήτων Άρτας Δημοσθένη Κατσάνο προς φύλαξη στο Μουσείο της βυζαντινής Παρηγορήτριας].
Εικοστό έκτο Ότι αντίθετοι με τους ισχυρισμούς ,περί ΤΗΣ ΜΗ ΑΡΤΙΝΗΣ ΚΑΤΑΓΩΓΗΣ του Καραϊσκάκη», βρέθηκανοι πρώτοι «βιογράφοι» του, όπως: ο γραμματέας του Γαζής, ο συμπολεμιστής του στη μάχη της Άρτας και ιστορικός στρατηγός Γιάννης Μακρυγιάννης ο επίσης συμπολεμιστής του Δ. Αινιάν, ο Εθνικός μας ιστορικός Κων. Παπαρηγόπουλος, ο Γάλλος φιλέλληνας ιστορικός και Πρεσβευτής της Γαλλίας στην Αυλή του Αλή Πασά, Φ. Πουκεβίλ, ο Γερμανός ιστορικός Μ. Μπάρθολντι, ο Γάλλος ιστορικός Αύγουστος Φαμπέρ, ο Ν. Κασομύλης, ο Λ. Κουτσονίκας , ο Γ. Τσαγρής, ο Λ. Μάλαμας ο Ιταλός δημοσιογράφος Γκιουζέπε Πέκκιο[σ. σ, στη συνέντευξη που ο ίδιος ο Καραϊσκάκης έδωσε στις αρχές του 1825 στον Πέκκιο, ο τελευταίος αναφέρει: « Το πρώτον πρόσωπον το οποίον επεσκέφθην μετά του στρατηγού Ρώς ήτο ο Γεώργιος Κραϊσκάκης, Ηπειρώτης γεννηθείς εις Άρταν»( σ. σ, ίδετε PecchioG: «Relazione de cli Avvenimenti DellaCrecia Nella Primavera Del 1825», LugaNoi 825, σελ.31). «Είμαι απ’ την άρτα», λέγεται ότι ήταν η ακριβής απάντηση του ήρωα στον Πέκκιο], αλλά και οι διακεκριμένοι νεώτεροι ιστορικοί Π. Κανελλόπουλος(σ. σ, ίδετε: «Ιστορία του Ευρωπαϊκού Πνεύματος», Αθήναι 1976, Τόμος 9 ος σελ.548), Σπ. Μαρκεζίνης (σ. σ, ίδετε: «Πολιτική Ιστορία της Νεωτέρας Ελλάδος», Αθήναι 1966, Τόμος 1 ος σελ. 159).
Κυρία Πρόεδρε
Παρά τα ανωτέρω «φοβερά ντοκουμέντα», με τα πέντε τελευταία μάλιστα να επιβεβαιώνουν με τον πλέον επίσημο και κατηγορηματικό τρόπο ότι ο Γεωρ. Καραϊσκάκης είναι γέννημα και θρέμμα της Σκουληκαριάς Άρτας– και με γονείς Σκουληκαρίτες– οι γνωρίζοντες την αλήθεια δικαιολογημένα συνέχονται από ανάμεικτα αισθήματα, πικρίας και απογοήτευσης. Πόσω δε μάλλον όταν βλέπουν: Πολιτειακούς, Πολιτικούς, Εκκλησιαστικούς, Δικαστικούς, Αυτό-διοικητικούς, αξιωματούχους, έγκριτους ανθρώπους του πνεύματος της ιστορίας και του πολιτισμού κ.ά είτε από ασύγγνωστη άγνοια είτε από συγγνωστή πλάνη, είτε από πολιτικό-κομματική σκοπιμότητα, είτε από τυπολατρική προσαρμογή σε δήθεν σχετικά Διατάγματα- τα οποία είδαμε πως και γιατί εξεδόθησαν-,να «βαφτίζουν» με ευκολία τον μεγάλο Καραϊσκάκη εκ γενετής «Μαυρομματινό».
Από το άλλο μέρος, Κυρία Πρόεδρε, κανένα άλλοθι-και για κανέναν- δεν αποτελεί το γεγονός ότι το μιντιακό στερέωμα, όντας θύμα της προ-εκτεθείσας παραπληροφόρησης, έχει κατακλυσθεί από περισπούδαστες αρθρογραφικές αναλύσεις και βιβλίο-παρουσίες, ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά αφιερώματα, επετειακές ομιλίες κ.ά (σ. σ ίδετε εισαγωγή του με αρ 1268 ένθετου περιοδικού της σειράς «Κλασσικά Εικονογραφημένα» ,εφημερίδων. «Το Βήμα» της 27/03/09 και «Καθημερινή» της 06/04/2021, εγκυκλοπαίδεια «Αμερικάνα», «Παπυράκι του Larousse», «Βήμα – ιστορία», την ομιλία του Μακαριστού Αρχιεπισκόπου Χριστόδουλου στη Βουλή για τον Καραϊσκάκη, τις σχετικές ανακοινώσεις της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης ν. Καρδίτσας, Ένθετα «Ε-Ιστορικά», της Ελευθεροτυπίας, δεκάδες blogs στο διαδίκτυο κ.ά.), που επιμένουν να αποσιωπούν, προσπερνώντας τα ύπερθεν παρατιθέμενα είκοσι έξη(26) ζωντανά ιστορικά ντοκουμέντα που καθιστούν την «Σκουληκαρίτικη» καταγωγή του ήρωα της επανάστασης του 1821 Γεωργίου Καραϊσκάκη: συνολική(σ.σ, εξ’ αίματος και εκ γενετής), αδιαφιλονίκητη,οριστική και αμετάκλητη .
Κυρία Πρόεδρε
Κλείνοντας την παρούσα επιστολή, επιτρέψτε μου να επαναλάβω , ότι ο επίμαχος αυτό-προσδιορισμός Σας, ως συντοπίτισσας του «Μαυροματινού» Γεωργίου Καραϊσκάκη, αν και συμβολικός, δεν παύει να ισοδυναμεί με αναιρετικό της ιστορικής αλήθειας προηγούμενο, κάτι το γενικότερα ανεπίτρεπτο τουλάχιστον για τους σκεπτόμενους Έλληνες αλλά και σφόδρα ενοχλητικό, ειδικότερα για τους πολίτες της Άρτας. Και το οποίο, αν μη τι άλλο, κατά το κοινώς λεγόμενο ρίχνει νερό στο μύλο των ζηλωτών της συγκεκριμένης «παραχάραξης».
Ωστόσο, οι απανταχού Αρτινοί, και ειδικότερα οι «Σκουληκαρίτες» επίγονοι του μεγάλου Καραϊσκάκη, επικροτούντες τα όσα προ-εκτέθηκαν ευσεβάστως απευθύνουν στην εξοχότητά Σας έκκληση, όπως λάβετε σοβαρά υπόψη τα πιο πάνω και με τρόπο που αρμόζει στον θεσμικό πολιτειακό Σας ρόλο, αποφασίσετε να επικουρήσετε την κοινή προσπάθεια των Ηπειρωτών και ειδικότερα των Αρτινών ιθυνόντων για να αποκατασταθεί η εν θέματι ιστορική αλήθεια.
Με την προσήκουσα τιμή
Αντώνης Κ. Κολιάτσος
Μαθηματικός-αρθρογράφος
Μέλος της υπό συγκρότηση Επιτροπής ιστορικής έρευνας,
περί τον Γεώργιο Καραϊσκάκη
Επικοινωνία:
Μαξίμου Γραικού αριθ. 46- Άρτα(ΤΚ-4710)
Τηλ: 2681100355/ 6974772915
email:akoliatsos@gmail.com
