Για τον Τύπο έχει γίνει πολύ κουβέντα το τελευταίο διάστημα και ιδίως για το “τυποκτόνο” όπως αναφέρεται σχέδιο νόμου, που εισάγει η κυβέρνηση, η οποία διπλασιάζει ουσιαστικά το προσωπικό, που είναι υποχρεωμένα τα έντυπα, αλλά και οι ενημερωτικές ιστοσελίδες, προκειμένου να υπαχθούν στο καθεστώς των κρατικών διαφημίσεων, αλλά και δημόσιων καταχωρήσεων.
Στην φάση της διαβούλευσης είναι λοιπόν η νομοθετική πρωτοβουλία, υπό τον τίτλο: «Ενίσχυση δημοσιότητας και διαφάνειας στον έντυπο και ηλεκτρονικό τύπο – Σύσταση Ηλεκτρονικών Μητρώων Έντυπου και Ηλεκτρονικού Τύπου και λοιπές ρυθμίσεις αρμοδιότητας της Γενικής Γραμματείας Επικοινωνίας και Ενημέρωσης» και βέβαια οι ενώσεις Τύπου καλούν τα μέλη τους να προχωρήσουν στην καταγραφή των απόψεών τους, έτσι ώστε να αποφευχθούν τα χειρότερα για την λειτουργία του Τύπου.
Πέραν των άλλων, είναι και ευκαιρία να καταγράψουμε και μια άλλη πραγματικότητα, η οποία αφορά τα ραδιόφωνα, και κυρίως τους ενημερωτικούς σταθμούς, οι οποίοι αποτελούν ή αποτελούσαν τη “φωνή της πόλης” μέσω των ερτζιανών, αλλά και του ίντερνετ πια. Δεν θα αναφερθώ στην τηλεόραση, είναι αντικείμενο άλλου σχολίου.
Τα ραδιόφωνα, ως τα πρώτα “ηλεκτρικά” μέσα ενημέρωσης και σήμερα την εποχή της ενεργειακής κρίσης, είναι και τα πρώτα που πληρώνουν το κόστος της λειτουργίας τους. Ειδικότερα, όλοι σχεδόν οι ραδιοφωνικοί σταθμοί, προσπαθούν να μειώσουν τα κόστη τους, που έχει σχέση με την αναπαραγωγή του προγράμματός τους και δη σε επίπεδο προσωπικού, πόρων και δυναμικότητας. “Πόσο να ρίξουμε την ένταση της συχνότητάς μας” μας έλεγε πρόσφατα στέλεχος ραδιοφωνικού σταθμού, ο οποίος βλέπει το κόστος λειτουργίας της κεραίας αναπαραγωγής στο βουνό να φτάνει ένα χιλιάρικο το μήνα… Και ακόμη δεν έχουν φτάσει στα χέρια των ραδιοφωνατζήδων τα “φουσκωμένα τιμολόγια”!!!
Κάποια πράγματα, που μέχρι πρόσφατα μας φαινόταν αυτονόητα, σήμερα αρχίζουν και χάνουν την κανονικότητά τους. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί της περιοχής, αν θέλουν να είναι νόμιμοι, πρέπει να βάλουν πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη και σε μεγάλο βαθμό την περίοδο αυτή να εργάζονται μόνο για την επιβίωσή τους. Την στιγμή δε, που η διαφημιστική αγορά, που είναι ο μεγάλος υποστηρικτής της, έχει συρρικνωθεί από την πίεση της οικονομικής κρίσης, ή έχει βρει φθηνά υποκατάστατα στις πολλές ιστοσελίδες, που με σαφώς μικρότερο κόστος, έχουν καταλάβει το χώρο.
Η κατάσταση είναι δύσκολη, όπως βέβαια σε κάθε επιχείρηση. Είναι όμως και η μεγάλη ευκαιρία, προκειμένου να επαναπροσδιορίσουν τη θέση τους στο μηντιακό κατεστημένο, στις περιοχές στις οποίες δραστηριοποιούνται, να αναδείξουν την μοναδικότητά τους και γιατί όχι, να συνεργαστούν για αποδοτικότερες πολιτικές.
