Γράφει η ΣΟΦΙΑ ΤΡΑΜΠΑ
Πόσο γρήγορα αλλάζουν τα πράγματα και μάλιστα για ζητήματα στα οποία έχουμε πρόσφατες μνήμες.
Πριν από λίγες ημέρες ο επικεφαλής του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας κήρυξε το τέλος της πανδημίας του κορωνοϊού, μια δήλωση περισσότερο συμβολική, παρά πραγματική, καθώς ναι μεν η ασθένεια των κορωνοϊών είναι ακόμη επικίνδυνη και χτυπάει με πολλούς τρόπους τους φίλους μας, τους συγγενείς μας, τους ηλικιωμένους και τους συνεργάτες μας, φορτώνοντας ακόμη το υγειονομικό σύστημα από τη μια και μετρατρέποντας συνεχώς την καθημερινότητά μας, αλλά σε κάθε περίπτωση έχει βγει από το ν πίνακα των πανδημιών, αποδεικνύοντας ότι η ανθρωπότητα, μπόρεσε να αντιμετωπίσει με σοβαρότητα και υπευθυνότητα το μεγάλο αυτό πρόβλημα, μετρώντας όμως στο παρασκήνιο της κατάστασης αυτής, πολλά εκατομμύρια νεκρούς και πολλούς περισσότερους ασθενείς.
Παρόλα αυτά, θα ήθελα να υπενθυμίσω το εξής: πριν τρία χρόνια όπου ξέσπασε η πανδημία και η Ελληνική κυβέρνηση είχε πάρει τα πρώτα μέτρα, του lockdown, του εγκλεισμού μας στα σπίτια και του περιορισμού στην κίνηση, τότε λοιπόν μπορέσαμε να ξεχωρίσουμε και να διακρίνουμε ιδιαίτερες ομάδες εργαζομένων, οι οποίοι με όλα τα προβλεπόμενα μέτρα ασφαλείας βρέθηκαν μπροστά στην μάχη εκτεθειμένοι στον κίνδυνο ενός αγνώστου τότε εχθρού.
Το είχαμε όλοι αναγνωρίσει ότι εκείνοι ήταν αυτοί, που βοήθησαν το κράτος να συνεχίσει να υπάρχει, η υγεία να διατηρήσει τις αντοχές της σε επίπεδο λειτουργίας και υποδομών. Μεταξύ αυτών και οι νοσηλευτές. Αυτοί, οι οποίοι σήκωσαν εκείνες τις δύσκολες ώρες το βάρος του συστήματος που ήταν έτοιμο να καταρρεύσει. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε όλη την Οικουμένη. Και τότε βγήκαμε στα μπαλκόνια και τους χειροκροτήσαμε, εμείς ασφαλείς από την απειλή και με έμπλεα συναισθήματα ευγνωμοσύνης για την αίσθηση της κινδύνου, που οι συμπολίτες μας αντιμετώπιζαν για εμάς.
Και πέραν αυτών και πολιτικές δηλώσεις και υποσχέσεις και αναφορές… και φτάνουμε τρία χρόνια μετά, το 2023 να τα έχουμε προσπεράσει όλα και να δείχνουμε ότι λες και δεν έγινε τίποτε όλο αυτό το διάστημα.
Αφορμή για το σημερινό μου σημείωμα, είναι οι τρεις σημαντικές ημέρες του Μαϊου, που σχετίζονται με την υγεία μας: η ημέρα του Νοσηλευτή, η ημέρα της Μαίας και η ημέρα της υγιεινής των χεριών μας…
Ημέρες που έχουν τόσο μεγάλους συμβολισμούς για πρόσφατα γεγονότα και παρόλα αυτά, δεν υπήρξε κάποια επίσημη ανακοίνωση, κάποια εκδήλωση ή μια υπενθύμιση αναφορικά με την σημασία του υγειονομικού κλάδου και της παροχής υπηρεσιών υγείας.
Θα ήταν τουλάχιστον ανόητο, να ισχυριστούμε ότι οι νοσηλευτές και οι μαίες θέλουν διεθνείς ημέρες για να αναγνωριστεί το έργο τους. Αυτοί βλέπουν την αναγνώριση στα μάτια των ασθενών, των νέων γονιών και βέβαια των συγγενών τους. Όμως σε κάθε περίπτωση είναι σημαντικό να είμαστε σταθεροί στην αντιμετώπιση των ανθρώπων που επιτελούν συγκεκριμένο έργο και να μην τους κρίνουμε σύμφωνα με το πότε εμείς βρισκόμαστε σε δύσκολη θέση.
- Η ΣΟΦΙΑ ΤΡΑΜΠΑ είναι Δικηγόρος με μεταπτυχιακό στην ΕΓΚΛΗΜΑΤΟΛΟΓΙΑ μέλος της Ενωσης Δημοσιογράφων Ιδιοκτητών Περιφερειακού Τύπου
