ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ…θέσεις για το ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, τη ΦΥΣΗ, το ΚΥΝΗΓΙ Γράφει ο Κώστας Λύτρας
Από αρχαιοτάτων χρόνων, αυτή είναι μια από τις πιο συνηθισμένες ατάκες – ερωτήσεις των Ελλήνων! Και φυσικά όπου Έλληνας και απάντηση, όπου Ρωμιός και άποψη. Από τους τυχερούς Ρωμιούς ο γράφων, καθώς έχω κι ένα βήμα να καταθέτω γραπτή τη γνώμη μου. Κάποιοι θα συμφωνήσουν με τα γραφόμενα, που είναι προϊόν μιας μικρής προσωπικής έρευνας, κάποιοι όχι, αλλά κάντε μου τη χάρη να ψάξετε λίγο το θέμα. Γιατί, αν μία στις χίλιες έχω δίκιο, η πράσινη ανάπτυξη που μας υπόσχονται θα φέρει μαύρες μέρες για τους πολλούς και άφθονο χρήμα για τους λίγους, τους εκλεκτούς της.
Η ιστορία ξεκινάει από πιο παλιά, από τότε που η οικολογία ξεκίνησε ως ένα αυθαίρετο, σχεδόν επαναστατικό κίνημα, ανθρώπων με καλές προθέσεις με πραγματικές και βάσιμες ανησυχίες και διάθεση προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο, με κέντρο τον άνθρωπο, χωρίς καμία απολύτως προσδοκία κέρδους, για να καταντήσει σήμερα μέσο βιοπορισμού και πολλές φορές κερδοσκοπίας κάποιων επαγγελματιών οικολάγνων, που χώθηκαν στο κίνημα επιδεικνύοντας θολές περγαμηνές και κραδαίνοντας- κάλπικες και αμφισβητούμενες, από μεγάλους επιστήμονες, σε όλο τον κόσμο σήμερα απειλές, που μιλούσαν για τρύπες στην ατμόσφαιρα, υπερθέρμανση του πλανήτη, καταστροφή του περιβάλλοντος άνευ επιστροφής και άλλα τέτοια εφιαλτικά, σπέρνοντας τον πανικό και το φόβο.
Έτσι το όμορφο, το ανθρώπινο κίνημα έγινε ΜΚΟ. Μεταλλάχτηκε σε μια καλοστημένη παγκόσμια πλεκτάνη αδίστακτων, μονοδιάστατων ανθρώπων που φορούν σανδάλια αλλά οδηγούν ακριβά τζιπ, που μιλούν ένα ιδιόρρυθμο λεξιλόγιο γεμάτο ακαταλαβίστικες «επιστημονικές» εκφράσεις, που καταστροφολογούν αναπόδεικτα, αν όχι στημένα, που μαγειρεύουν καταπώς τους βολεύει τα αποτελέσματα ερευνών, για τις οποίες καλοπληρώνονται από τα χρήματα των λαών, για να εκμεταλλεύονται τη δικαιολογημένη ανησυχία των – νέων κυρίως- κατοίκων των αστικών κέντρων και την άγνοιά τους σε ό,τι έχει να κάνει με την επαρχία, που δεν έμαθαν ποτέ πώς φυτρώνει η ντομάτα, που νομίζουν πως άλλο ζώο είναι το αρνί κι άλλο το πρόβατο.
Απολυταρχικών μεθόδων οι περισσότερες ( γιατί υπάρχουν και κάποιες που νοιάζονται πραγματικά για το περιβάλλον και μόνο που όλως τυχαίως είναι αυτές που παίρνουν τις λιγότερες επιχορηγήσεις ή κάποιες φορές δεν επιδοτούνται καν). Θεμελιωμένες στο ψέμα και την απάτη, που γιγαντώνονται μέρα με τη μέρα και που με μεγάλη μαεστρία απομονώνουν οργανώσεις και κινήσεις πολιτών που είτε δεν συμμετέχουν ή αντιτίθενται στην κερδοφόρα σχέση τους με το κεφάλαιο και την πολιτική, που «αγοράζουν» τοπικούς παράγοντες και συνειδήσεις, που πνίγουν κάθε αντίθετη φωνή, που επιλέγουν τη σιωπή όπου συμφέρει, που αγνοούν κι ακόμα χειρότερα τρομοκρατούν τοπικές κοινωνίες όταν τολμήσουν να απαιτήσουν σεβασμό στο περιβάλλον του τόπου τους, τις συνήθειες και τις παραδόσεις τους ή όταν προσπαθήσουν να διαφυλάξουν την επιβίωση αυτών και των παιδιών τους.
Το αν οι ΜΚΟ της χώρας μας ανήκουν στη μία ή την άλλη κατηγορία, δεν είμαι αρμόδιος να το κρίνω. Υπάρχουν δικαστές γι’ αυτό και πάνω από όλα υπάρχει η κρίση του λαού, του αδέκαστου κριτή, που μόλις πάρει χαμπάρι πως τον θεωρούν κορόιδο, στέλνει τα φαβορί στη Β’ Εθνική με 10 μονάδες διαφορά.
Ανησυχώ όμως στη σκέψη πως με κυβερνούν άνθρωποι που δεν εκτέθηκαν στη βάσανο των εκλογών και δεν τους νοιάζει η γνώμη του λαού κι επαναστατώ όταν βλέπω να νομοθετούν κάποιοι που δεν του ψήφισε κανείς, και έχουν γίνει με το έτσι θέλω κυβερνήτες…
Όσο καλοπροαίρετα κι αν θέλω να το δω, αυτόματα γεννιούνται κάποιες ερωτήσεις (όχι πως περιμένω απάντηση…)
Μη σας κουράζω άλλο ,η εκλογές είναι σε λίγες μέρες, καλό βόλι λοιπόν, θα τα πούμε μετά της εκλογές.
