Γράφει ο ΚΩΣΤΑΣ ΛΥΤΡΑΣ- ΙΧΝΗΛΑΤΩΝΤΑΣ….θέσεις για το ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, το ΚΥΝΗΓΙ, τη ΦΥΣΗ
Η ορεινή Άρτα και γενικότερα η Ήπειρος …«χορεύει» αυτές τις μέρες με τους λύκους, χωρίς ωστόσο το όλο «σκηνικό» να έχει τίποτα από τον «ρομαντισμό» του ομώνυμου φιλμ με τον Κέβιν Κόστνερ….
Είτε νύχτα είτε μέρα οι επιθέσεις των λύκων στα κοπάδια συνεχίζονται και οι βοσκοί σε όλες τις περιοχές είναι απελπισμένοι. «Δεν μπορούμε άλλο, δεν αντέχουμε», λένε οι γεωργοί και οι βοσκοί.
Πριν λίγες μέρες συνάντησα έναν φίλο κτηνοτρόφο από την ορεινή Άρτα, μου είπε ότι στην περιοχή έχασαν πάνω από 30 ζώα μετά από επιθέσεις λύκων. « Τα μάζευα για να τα πάω σε άλλο μαντρί για να γεννήσουν. Πίσω έμειναν μερικά και μέχρι να γυρίσει το παιδί, μέσα σε μισή ώρα τα βρήκε με αίματα στο λαιμό και τα κατσικάκια να σπαράζουν…Για να το κάνουν αυτό σε μισή ώρα , ήταν πολλοί λύκοι». Και συνέχισε « Στους παλιούς λύκους τους γάβγιζε το σκυλί και φεύγανε. Αυτοί τρώνε και τα σκυλιά μας». Ο κτηνοτρόφος ανέφερε πως ο φορέας θα τους αποζημιώσει για την απώλεια των ζώων τους, ωστόσο ο ίδιος κάνει έκκληση για να παρθούν μέτρα ώστε να προστατευτούν τα κοπάδια τους, από τις επιθέσεις.
Η συχνότητα των επιθέσεων, τα ίχνη και τα περιστατικά που καταγράφονται, δείχνουν πως αγέλες λύκων έχουν εγκατασταθεί για τα καλά στην περιοχή.
Στην Αθήνα δεν μπορούν βέβαια να καταλάβουν τίποτα από όλα αυτά, αλλά η κατάσταση είναι απελπιστική.
«Οι ράχες των βουνών έγιναν πλέον σπίτι τους» ,μας λένε οι βοσκοί, προκειμένου να προστατέψουν το βιος τους.
Σε όλες τις περιοχές οι συναντήσεις με τους λύκους είναι πλέον συχνές, αφού τα αγρίμια δεν δείχνουν να φοβούνται την ανθρώπινη παρουσία όπως άλλοτε…
Τα «κανόνια» που κάποτε τρόμαζαν τον λύκο, τώρα αδυνατούν να το κάνουν…Σε κάθε αλλαγή φιάλης υγραερίου, οι βοσκοί βλέπουν τους ντορούς όλο και πιο κοντά τους!
Τα τσοπανόσκυλα χάνονται μέρες ακολουθώντας το κοπάδι που «κόπηκε» και διασπάστηκε στις ερημιές…Άλλα εξαφανίζονται κυνηγώντας τον λύκο.
Οι παρέες των έμπειρων κυνηγών στις αντίστοιχες τοποθεσίες, παρατηρούν σημαντική μείωση του πληθυσμού των νεαρών αγριογούρουνων, καθώς ελέγχουν τους ντορούς μετά τις βροχές.
« Τα βράχια και τα γκρέμια της Ηπείρου είναι η σωτηρία των κοπαδιών των κατσικιών και των νεαρών αγριόχοιρων» μας λένε οι ντόπιοι βοσκοί.«Μόλις καταλάβουν τον λύκο-μας λέει- τρέχουν να πιάσουν τα τσοκάρια»…
Η πίεση που δέχονται οι άνθρωποι της υπαίθρου να εγκαταλείψουν τα χωριά, τα βοσκοτόπια και τα κοπάδια είναι ασφυκτική, χωρίς να έχουν τρόπο να το παλέψουν. Οι μεγαλύτερης ηλικίας δεν έχουν άλλες επιλογές και ακολουθούν μια φθίνουσα πορεία, αλλά οι νεότεροι πολύ πιθανόν να προστεθούν γρήγορα στους καταλόγους των ανέργων, με τρομερές επιπτώσεις στην τοπική κοινωνία, που έμαθε να ζει και να μεγαλώνει με το ντόπιο σφαχτό…
