ΤΖΕΝΗ: Το χρονικό μιας αποχώρησης…

Προσπαθώ να αναλύσω για ποιον λόγο η περίπτωση της ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ δεν προχώρησε στην πολιτική σκηνή της Άρτας και για ποιον λόγο η Τζένη Ταπραντζή, δεν μπόρεσε να πείσει τους ενεργούς πολίτες για την συμμετοχή της στα κοινά.
Η Τζένη έχει (και είχε) συγκεντρωμένα όλα εκείνα τα ποιοτικά χαρακτηριστικά ενός χαρισματικού πολιτικού και δη γυναίκας. Είναι 1) καταρχήν ελεύθερη επαγγελματίας, ήτοι επιβιώνει σε μια σκληρή και ανταγωνιστική αγορά, γνωρίζοντας τις πιέσεις που ασκείται σε αυτήν 2) έχει σφαιρική πολιτική άποψη, με γνώση στα προβλήματα της καθημερινότητας, με ευαισθησία κοινωνική και προσωπική απέναντι σε δύσκολα δεδομένα 3) έχει έντονη κοινωνική παράσταση, ακαδημαϊκή κουλτούρα, διεισδυτικότητα σε όλους τους χώρους και όλα τα κοινωνικά επίπεδα και 4) και πλέον σημαντικό, έχει ένα ακόρεστο πάθος να οραματίζεται μια διαφορετική εικόνα για την μικροκοινωνία μας.
Αυτά μεταξύ άλλων είναι ποιοτικά χαρακτηριστικά, που όπως είναι αυτονόητο, δεν μπορούν να μην γίνουν αντιληπτά από όλους, όσοι βέβαια είχαν την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή και επικοινωνία με την Τζένη Ταπραντζή… Γιατί όχι λοιπόν; Γιατί η Τζένη δεν κάνει;
Επιχειρώντας επί ξυρού ακμής και θεωρώντας ότι κινδυνεύω να ξεφύγω από τα όρια της προσωπικής αντίληψης απέναντι στα πράγματα, θα τολμήσω να καταθέσω την εξής άποψη:
Ο συνδυασμός της ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ, όπως αναφέρουμε από την πρώτη στιγμή, που από την ΑΠΟΨΗ γράφουμε για τα δημόσια πράγματα, μετατράπηκε σε ένα πολιτικό φορέα, για τον οποίον όλοι ένιωθαν περίεργα: Το εκλογικό σώμα που τον ανέδειξε, έθεσε εκποδών των εκλεγμένων τα κομματικά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που συμμετείχαν και ανέδειξε πρόσωπα προερχόμενα από το … διευρυμένο κέντρο. Εξελέγησαν στελέχη κυρίως προερχόμενα από το ΠΑΣΟΚ, τα οποία στην δυναμική περίοδο του ΣΥΡΙΖΑ είχαν προσεγγίσει το κόμμα της τότε κυβερνώσας …. Αριστεράς.
Κατά τον δεύτερο γύρο των αυτοδιοικητικών εκλογών και ενώ η Τζένη ήταν στον Β’ Γύρο απέναντι στον Χρήστο Τσιρογιάννη, λόγω ενός επεισοδίου που είχε στο εκλογικό κέντρο της, η παράταξή της αποδομήθηκε, η ίδια … απετάχθη από το ΣΥΡΙΖΑ (σχεδόν αφορίστηκε), και βέβαια ο δημοτικός συνδυασμός αντιμετωπίστηκε ως ένα ξένο σώμα, ως ένα “μπάσταρδο”, για το οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ ως εραστής της μιας νύχτας, όχι μόνο αρνήθηκε να αποδεχθεί, αλλά στην συνέχεια έψαχνε “νέα νόμιμα τέκνα” προκειμένου να τους αφήσει το βιός του…
Και στην δύσκολη αυτήν περίοδο, είναι σίγουρο ότι αν δεν υπήρχε η Τζένη, μέσα σε λίγες ώρες η ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ, θα έπαιρνε τον δρόμο της βαθιάς λήθης, όπως εκατοντάδες άλλοι συνδυασμοί σε όλη την Ελλάδα, που δημιουργήθηκαν μόνο και μόνο για να μην λειτουργήσουν ποτέ. Και απέδειξε ότι εκτός από τα παραπάνω ποιοτικά χαρακτηριστικά, που δεν υπάρχει λόγος να επαναλάβουμε, είχε και ένα ακόμη προσόν: την δημιουργική ηγεσία.
Γιατί μπόρεσε, σε πείσμα των καταστάσεων, να κρατήσει για μια ολόκληρη τετραετία την ομάδα δεμένη, το καράβι σταθερό και μάλιστα να επικρατήσει στο επίπεδο της αντιπολιτευτικής κριτικής: καλόπιστη, σοβαρή, έγκαιρη και ουσιώδης. Η Τζένη απέδειξε ότι στα δύσκολα μπορεί και μάλιστα μπορεί να είναι και πιο αποδοτική!!!
Στον δημόσιο λόγο της, κράτησε υψηλό και το αξιακό επίπεδο της πολιτικής. Οι τοποθετήσεις της αμιγώς πολιτικές και ουσιαστικές, με έμφαση στην διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων και την ανάγκη προώθησης εναλλακτικού μοντέλου διακυβέρνησης του Δήμου. Στις συζητήσεις της, σοβαρή και ελπιδοφόρα… Ποτέ δεν μίλησε άσχημα για πολιτικό του αντίπαλο και είναι πάντοτε ευγενής, ακόμη και στους πιο αυστηρούς χαρακτηρισμούς.
Η Τζένη έγινε το κυριότερο προπύργιο της αντιπολίτευσης στον Δήμο, αναδεικνύοντας μια ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ πολιτική φωνή, ουσιαστική και χρήσιμη. Με διάθεση συνεργασίας και αλληλοϋποστήριξης, χωρίς λαϊκισμό και υπονοούμενα. Και αυτό είναι κάτι που όλοι το αναγνώρισαν.
Υπήρξαν στο παρελθόν συνδυασμοί που στηρίχθηκαν από κόμματα και από την θέση της Αντιπολίτευσης, έσβησαν από την ανυπαρξία, ιδίως των επικεφαλής τους. Πρόσωπα, με κοινωνικό λόγο και δημόσια παρουσία, στο δημοτικό συμβούλιο πέρασαν με μηδέν χρόνο ομιλίας, καμία παράσταση και καμία ομιλία… Και αυτοί αξιολογήθηκαν στα κομματικά τετράδια, ως άξιοι και ικανοί. Η Τζένη όμως όχι… Ίσως επειδή δεν ήταν σαν αυτούς. Ίσως επειδή η Τζένη απέδειξε πως λειτουργεί η ηγεσία, στα δύσκολα και όχι όταν έχεις από πίσω σου στρατό κομματικών στελεχών και φίλων, ίσως επειδή η Τζένη είναι η μόνη γυναίκα που τόλμησε να αγγίξει το άστρο της εκλογής.
Η Τζένη θα μπορούσε σήμερα να είναι υποψήφια. Θα μπορούσε να αφήσει στην άκρη την ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ και να σπεύσει να κάνει μια καινούργια παράταξη, ανεξάρτητη και αυτόνομη, χωρίς τις ακάλυπτες επιταγές του παρελθόντος, χωρίς τις προσωπικές δεσμεύσεις και βέβαια χωρίς τα τυχόν βαρίδια, που συγκεντρώθηκαν σε μια δύσκολη πολιτική περίοδο. Ίσως να είχε την υποστήριξη και πολιτικών χώρων… Αυτών που είχαν τις αντιρρήσεις τους για την προέλευση της ΔΗΜΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗΣ και φρόντιζαν να τις εκφράζουν με τα πλέον μελανά χρώματα, όπως συνήθως οι κουτσομπόληδες μιλάνε για τα “μπάσταρδα”, έστω κι αν ξέρουν ποιος είναι ο πατέρας και ο υπαίτιος της κατάστασής τους.
Παρόλα αυτά και έτσι, σαν ηγέτης λειτούργησε και αποφάσισε να μην κρύβεται στις σκιές, ούτε βέβαια και να δεσμεύει μια ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι την εμπιστεύτηκαν και τους εμπιστεύτηκε. Αλλά η ίδια έκλεισε, με αξιοπρέπεια και τόλμη, έναν κύκλο δράσης, που μόνο επιτυχής μπορεί να καταγραφεί.
Ένας κύκλος πολιτικός κλείνει και για εμάς, καθώς η Τζένη Ταπραντζή και ο Γιάννης Παπαλέξης είχαν επιχειρήσει να δημιουργήσουν τις συνθήκες μιας κεντροαριστεράς σύμπραξης, χωρίς οι ίδιοι να αξιώνουν οφίτσια και θέσεις… Το γεγονός ότι δεν το πέτυχαν, σε τίποτε δεν μειώνει την προσπάθειά τους. Απλώς το αποτέλεσμα της κεντροαριστερής κομματικής αρτηριοσκλήρυνσης των τελευταίων μηνών, θα το δούμε σύντομα στα αυτοδιοικητικά πράγματα της περιοχής μας.