Η φωτογραφία είναι γνωστή σκηνή από την εκπληκτική κινηματογραφική ταινία “ο Εχθρός προ των Πυλών”, όπου περιγράφει τις μνημειώδεις μάχες που έδωσαν στο Στάλινγκραντ οι Σοβιετικοί με τους Γερμανούς, για να κρατήσουν λίγα εκατοστά από την πόλη, με τους στρατιώτες να πολεμούν πόρτα πόρτα κυριολεκτικά… Αυτό μου θυμίζουν και οι εκλογές τις αυτοδιοίκησης κυρίως του α’ βαθμού, όπου οι Ναπολεόντειοι στρατοί των υποψηφίων, με τους συγγενείς και τους υποστηρικτές τους, καλούνται να διαχειριστούν και να κερδίσουν τον παραπάνω εκείνο σταυρό που θα εξασφαλίσει την εκλογή, την δική τους και της παράταξής τους.
Οι αριθμοί παίζουν ρόλο στην πολιτική: καταρχήν το ίδιο το σύστημά μας είναι αριθμοκεντρικό. Εδώ δεν είναι σεξολογία, εδώ όντως το μέγεθος μετράει. Και για τον λόγο αυτόν, μεγάλες οι συζητήσεις αναφορικά με την εκδήλωση των εγκαινίων του Χριστόφορου Σιαφάκα στην κεντρική πλατεία της Άρτας, όπου εξελίχθηκε στην μεγαλύτερη μέχρι στιγμής σε παράσταση κόσμου…
Εμείς θα λέγαμε ότι η εκδήλωση ήταν σημαντική, είδαμε μετά από πολλά χρόνια τόσο πολύ κόσμο συγκεντρωμένο στην πλατεία, αλλά καλό είναι σε τέτοιες καταστάσεις να κρατάμε μικρό καλάθι: Αν οι εκλογές δεν αφορούσαν 250 υποψηφίους, θα λέγαμε ότι τα περίπου 700 άτομα (άντε 1000) είναι ένας μεγάλος αριθμός. Όμως ο μεγάλος αριθμός των υποψηφίων κάνει τα νούμερα αυτά αναλογικά συμβατά. Ο υποψήφιος και η οικογένειά του φτάνουν για μια βάση 1000 ατόμων.
Είναι βέβαιο ότι και αντίστοιχα ο συνδυασμός του Τσιρογιάννη θα μπορούσε να συγκεντρώσει έναν τουλάχιστον τέτοιον αριθμό, αλλά τα εγκαίνια τότε έγιναν πολύ φοβικά – την ίδια μέρα ο Χρ. Σιαφάκας είχε αναβάλει λόγω της καταστροφής στη Θεσσαλία- και το μήνυμα που δόθηκε ήταν απλώς να κάνουν τα εγκαίνια και να μην προκαλέσουν με περαιτέρω εκδηλώσεις…
-Σήμερα, πολλοί υποψήφιοι του συνδυασμού κατηγορούν τον Χριστόφορο Σιαφάκα: πριν λίγες μέρες ήταν συγκλονισμένος και μετά από μια εβδομάδα έκανε εγκαίνια -υπερπαραγωγή, με μουσικές, βεγγαλικά και πυρσούς; Μέχρι εκεί η συγκίνηση;
Σαφώς όλα έχουν ένα όριο… Θα λέγαμε όμως ότι ακόμη και τα προσχήματα, κρατούνται όσο πρέπει. Αν συνεχίσουν καταντούν τουλάχιστον γελοία. Αυτό βέβαια όλοι το κατάλαβαν.
Γιατί γιορτές έκανε και το ΚΚΕ και μάλιστα το μεγάλο φεστιβάλ του, με γνωστούς τραγουδιστές και μεγάλη συμμετοχή κόσμου, την ίδια ημέρα που έκανε εγκαίνια ο Τσιρογιάννης, γιορτή έκανε και η ΡΔΑ στον περίβολο της Αγίας Θεοδώρας και μάλιστα με μεγάλη παρουσία φίλων της δημοτικής ομάδας, που πραγματικά σε κάνει να αναρωτιέσαι αν στην Άρτα είμαστε περισσότεροι από όσοι μετριούμαστε…
Ένα συμπέρασμα αρχικά: ο κόσμος δεν γουστάρει εκδηλώσεις πολιτικές… Δεν αντέχει να κάτσει 2,5 ώρες να ακούσει τους υποψήφιους των τοπικών, να ακούσει 250- 260 άτομα… Αυτή είναι γιορτή για τους ίδιους και τις οικογένειές τους. Κομμωτήριο, κουστουμάκι, τουαλέτα, μαλλί, γυαλί και παντελόνι Lee που λέγαμε μικρά. Ευκαιρία για όμορφες σέλφι και βιντεάκια στα σόσιαλ. Ο κόσμος ο πολύς γουστάρει γλέντια και καλή καρδιά, σουβλάκι, μπύρα και χορό (και δεν πα να πνίγεται ο Θεσσαλικός κάμπος).
Αν ο κόσμος γούσταρε τέτοιες εκδηλώσεις, ή ήθελε να δώσει μήνυμα συμμετοχής, τότε να είμαστε βέβαιοι ότι τα εγκαίνια Τσιρογιάννη και Σιαφάκα θα μάζευαν από 5.000 κόσμο τουλάχιστον…!!!
Οι αριθμοί που παίζουν τώρα, δίνουν μόνο ένα μήνυμα: εδώ είμαστε και σας περιμένουμε... Θα κερδίσει όποιος πάει πόρτα- πόρτα, δρόμο- δρόμο, γειτονιά- γειτονιά! Οικογένεια- οικογένεια, αντρόγυνο- αντρόγυνο… Εκεί θα δούμε τι μετράει ο καθένας. Ένα μικρό Στάλινγκραντ είναι ο Δήμος μας…
Εκλογές: Άρτα, το μικρό Στάλιγκραντ!
