Του Δημήτρη Οικονόμου*
Την δεύτερη μέρα του καινούργιου χρόνου καθόμουν στο Φλοριαν στην Σκουφά. Περί ωραν δεκάτη νυκτερινή μια παρέα δέκα ατόμων ζήτησε να καθίσει στα έξω τραπέζια γιατί ήθελε να καπνίσει και μια κυρία της παρέας μας ευχήθηκε καλή χρονιά. Αντευχηθήκαμε και σε ερώτηση αν είναι από την Άρτα μας απάντησε ότι είναι από την Αθήνα. Την ρώτησα τις εντυπώσεις της και μου είπε ότι είναι μια ωραία και καθαρή πόλη.
Μάλλον οι ξένοι κάτι βλέπουν που δεν βλέπουμε εμείς που καθημερινά μιρλιζουμε και ψάχνουμε να βρούμε την Σκουφά αδεια να τραβήξουμε φωτογραφία για να πούμε τι κακομοίρηδες είμαστε.
Πάμε λοιπόν από την αρχή. Γεννήθηκα στη Γριμπόβου και επτά χρονών μετακόμισα στην Παντοκρατορος. Δεκαοκτώ χρονών έφυγα λόγω Πολεμικής Αεροπορίας. Τύχη αγαθή που όμως ήταν και ανομολόγητη επιδίωξη νυμφεύθηκα Αρτινιά να τρώμε και καμιά λαχανόπιτα και έτσι μετά από 37 χρόνια μοιράζουμε το χρόνο μας λόγω επαγγελματικών ενασχολήσεων μεταξύ Αρτης και Αθηνών. Είμαι Αρτινός; Αρτινότατος λέω εγώ. Όχι υπό την έννοια του παλιου Αρτινού, ποιος ψάχνει τώρα για libro d’ oro, αν και δέχομαι ευχαρίστως την πρόκληση αλλά υπό την έννοια του δημότη εμου προσωπικά της συζύγου μου και των γιων μου.
Υπό την έννοια της αγάπης για την πόλη μου της επιχειρηματικής δραστηριότητος σε αυτήν και της συμμετοχής μου στο κοινωνικό γίγνεσθαι.
Θα μπορούσα καθημερινά να απαξιώνω την πόλη συγκρίνοντας τη με την Αθήνα και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες. Όχι όμως αλλα μεγέθη.
Η Άρτα είναι πόλη που χαίρεσαι να ζης.
Πάμε πρώτα στο τομέα του φαγητού οι αδυναμίες φαίνονται. Εντάξει στην Αρτα δεν θα βρούμε σουσι ούτε σατωμπριαν ούτε κοκοβεν. Θα βρούμε όμως πίττες θα βρούμε τσουμπλέκια θα βρούμε αρνί και προβατίνα σε όλες τις εκδοχές. Θα βρούμε ψάρια θα βρούμε χελια καπνιστά και μή θα φάμε παπαλινα καπουσανθες κεφαλο πετάλι πινες και χαβαρα σουπιές με το μελάνι τους σκορπινες κριθαρότο και μερικές φορές μέχρι και σεβιτσε. Ονόματα μαγαζιών δεν λέω να μη θεωρηθεί ότι κάνω διαφήμιση. Θα φας κοκορέτσι σπληναντερο φρυγαδελια θα φας μοσχαροκεφαλή και ουρά μοσχαρίσια σε τιμές που σε κανουν να ντρεπεσαι απορώντας πως βγαίνουν οι μαγαζάτορες. Και όλα αυτά από ευγενεστατους και εξυπηρετικούς ιδιοκτήτες. Θα βγεις θα πιεις δύο ούζα πάντα Γατσιος θα πληρώσεις ένα ταλληρο θα φας και δύο πιάτα μεζέ και μεσημεριανό δεν θέλεις και όχι σε κανένα παρακμιακό μαγαζί. Στις κεντρικές πλατείες και στο πεζόδρομο.
Πάμε τώρα στην ζωή της πόλης. Καθημερινές πρωινά η αγορά είναι φίσκα. Έχετε πάει σε καμμια άλλη κοντινή η μακρινή επαρχιακή πόλη ιδίου μεγέθους; Δίπλα στη Πρέβεζα επι παραδείγματι. Ακούς τα βήματα σου από την ησυχία. Ναι αλλά αν βγεις 5 η ώρα το απόγευμα Τετάρτη στη Σκουφά θα την δεις άδεια. Ε ναι ρε κάτσε να ξυπνήσουν από τα ούζα.
Πάμε τώρα στην ομορφιά. Άλλη πόλη με τετιο χρώμα στην κεντρική οδό στην Σκουφά με τον ωραιότατο πεζόδρομο δεν υπαρχει. Αυτά έστω τα λίγα που δεν είναι λίγα νεοκλασικά που υπάρχουν είναι χάρμα οφθαλμών. Περπατάς στη πόλη και περπατάς στη Ιστορία της Ελλάδος. Θα δεις κομμάτια από την αρχαία οχύρωση κυκλώπεια τείχη της αρχαίας Αμβρακίας θα δεις μέσα στη πόλη αρχαίο θέατρο της ίδιας εποχής θα δεις μέσα στη πόλη ένα τεράστιο αρχαίο νεκροταφείο. Θα δεις τις ωραιότερες βυζαντινές εκκλησίες της Ελλάδος ειδικά μνημονεύω την Παναγία την Παρηγορήτισσα και την Αγία Θεοδώρα βασίλισσα Αρτης και πολιουχο.
Θα δεις το εμπορικό του Σκουφά ιδρυτού της Φιλικής Εταιρείας θα δεις πλήθος αρχοντικών και νεοκλασικων κτιρίων.
Θα πας μια βόλτα στο ποτάμι θα δεις το πολυθρύλητο γεφύρι θα πιεις το καφέ σου και θα ηρεμήσεις.
Θα πας στο περίπτερο να πιεις τον καφέ σου και θάχεις όλο το κάμπο στα πόδια σου και την άνοιξη θα σουρχοντσι οι μυρωδιές των ανθισμένων εσπεριδοειδών.
Το βράδυ μπορείς να βγεις σε ένα από τα ωραιότατα μπαρ του κέντρου η της γέφυρας να απολαύσεις το ποτό σου συνοδεία εξαιρετικής μουσικής από εξαίρετος dj ‘s με γνώσεις στη μουσική που θα ζήλευαν πολλοί Αθηναίοι και μυκονιατες αντίστοιχα.
Ναι αλλά δεν έχουμε σινεμά η μάλλον δεν είχαμε. Ναι ρε και ποιος φταίει. Ο επιχειρηματίας που ενώ πήγαινε κόσμος και κονόμαγε το έκλεισε. Μαλλον εμείς που γκρινιάζουμε φταίμε που δεν πηγαίναμε. Δηλαδή για το Ideal που έκλεισε στην Αθήνα ποιος φταίει; Οι καιροί έχουν αλλάξει. Με τόσα συνδρομητικά κανάλια ποιος θα πάει σινεμά.
Πάμε τώρα στα μαγαζιά. Ειλικρινά ένα μεγάλο μέρος των αναγκών μου το καλύπτω από την τοπική αγορά. Δεν το θεωρώ μόνο υποχρέωση να επιστρέψω στη γενέθλιο πόλη μέρος αυτών που μου αποφέρει η επιχειρηματική δραστηριότητα αλλά είμαι απόλυτα ικανοποιημένος από πλευράς ποιότητος και τιμών. Και δεν σας κρύβω ότι πάρα πολλοί στην Αθήνα με ρωτούν που το αγόρασα. Θα μπορούσα να γεμίσω σελίδες.
Να μην ξεχάσω τους ανθρώπους τουλάχιστον αυτούς που ξέρω και ξέρω πολλούς. Έχουν αυτή την αδιόρατη αστική ευγένεια και την δωρική απλότητα στη συμπεριφορά και την ομιλία τους και εξαιρετική αίσθηση του χιουμορ.
Καλή χρονιά και παραμπρος καλύτερα κατά τα αρτινά.
Γι αυτό κάτω τα χέρια από την πόλη. Σεβασμός.
*Το παρόν αναδημοσίευεται από το FB έπειτα από άδεια του συντάκτη του
