Μιλήσαμε για την ιστορία της 8ης Μάρτη.
Τι γιορτάζουμε την ημέρα αυτή;
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, γιορτάζεται σε ανάμνηση μιας μεγάλης διαμαρτυρίας που ξεκίνησε στις 8 Μαρτίου 1857 από τις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, με αίτημα καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Οι διαμαρτυρίες και οι διεκδικήσεις, δεν τελείωσαν εκεί.
Το 1910, 20.000 εργάτριες απήργησαν για 13 εβδομάδες.
Το 1912, 23.000 γυναίκες έκαναν μία μεγαλειώδη πορεία στη Νέα Υόρκη διεκδικώντας όχι μόνο καλύτερες συνθήκες εργασίας για τις ίδιες, αλλά και την κατάργηση της παιδικής εργασίας-γιατί δούλευαν και τα παιδιά από 4 ετών.
Η Κλάρα Τσέτκιν ήταν εκείνη που στη Συνδιάσκεψη Σοσιαλιστριών Γυναικών, στην Κοπεγχάγη το 1910, πρότεινε να τιμηθούν οι ιστορικές διαδηλώσεις των Αμερικανών εργατριών και να αφιερωθεί η 8η Μάρτη στις γυναίκες όλου του κόσμου και στον αγώνα τους.
Έπειτα από πολλά χρόνια με πολλούς αγώνες, σε Αμερική και Ευρώπη, το 1977 ο ΟΗΕ καλεί όλες τις χώρες να αφιερώνουν αυτή την ημέρα στα δικαιώματα των γυναικών.
Η Μαίρη Καραμπίκα, πρόεδρος του Συλλόγου, μας μίλησε για την ιστορία της ΟΓΕ. Μας ανέλυσε τη δράση της στην Ελλάδα, από ιδρύσεώς της, το 1976 αλλά και στην Άρτα που ο Σύλλογος δραστηριοποιείται από το 1977.
Η Σοφία Τσώλα, μέλος του Συλλόγου, μας ανέλυσε την ανάγκη ύπαρξης της ΟΓΕ στην Ελλάδα, τονίζοντας τις θέσεις και τις δράσεις της, που τη διαφοροποιούν από τις υπόλοιπες γυναικείες οργανώσεις.
Συμμετοχή είχαν και φοιτήτριες του Τμήματος Μουσικών Σπουδών. Η Αντζουλέτα Μπερίκου απήγγειλε δύο ποιήματα που έγραψε η Μυρτώ Χριστοπούλου. Το ποίημα “Γυναίκες” και το “Λουλούδι της ανατολής” που είναι αφιερωμένο στην Παλαιστίνη.
Η 8η Μάρτη δεν είναι μέρα γιορτής, είναι μέρα μνήμης και τιμής του αγώνα των εργατριών, των εργαζόμενων γυναικών που έσπασαν τον φόβο τους και τόλμησαν να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους.
Δώσαμε υπόσχεση να συνεχίσουμε τους αγώνες ώσπου να φτιάξουμε μία κοινωνία όπως την ονειρευόμαστε, για εμάς και τα παιδιά μας.
