Του Αντώνη Κολιάτσου
Αλίμονο για τους καλύτερα πληροφορημένους και σκεπτόμενους Έλληνες πολίτες, που καλούνται να προσέλθουν στις κάλπες της Κυριακής για να αποφασίσουν για την Ευρώπη της επόμενης 5-ετίας. Γιατί, πραγματικά, αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα εν όψει των ευρωεκλογών της Κυριακής μάλλον δεν έχει προηγούμενο.
ΤΟ ΠΟΛΙΚΟ-ΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ
ΔΕΝ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙΑ ΕΥΡΩΠΗ
Αλήθεια ποιος από τους αρχηγούς των ελληνικών κομμάτων ή τους υποψήφιους ευρωβουλευτές μιλάει στους Έλληνες πολίτες για την Ευρώπη της επόμενης 5-ετίας;
• Τους είδατε να ασχολούνται με τα μεγάλα ανοιχτά θέματα της ΕΕ που έχουν φέρει σε αδιέξοδο τους ευρωπαϊκούς λαούς και κυρίως του νότου, που όπως φαίνεται οδηγούνται στη φτωχοποίηση;
• Τους μίλησε ποτέ κανείς για τις αυθαίρετες μειώσεις του κοινοτικού προϋπολογισμού στη γεωργία και αγροτική πολιτική, τις περικοπές κονδυλίων του κοινωνικού κράτους, τις τεράστιες οικονομικές, κοινωνικές και σε ποιότητα ζωής ανισότητες ανάμεσα στις πλούσιες χώρες του ευρωπαϊκού βορά με εκείνες του νότου,, για το τεράστιο σκάνδαλο των «εξαφανισμένων» SMS μεταξύ της πολύφερνης εκ νέου υποψήφιας για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κ. Φον ντερ Λάινεν και Άλμπερτ Μπουρλά της Pfizer, είτε για τα αστρονομικά ποσά που κατέβαλλε ο κοινοτικός προϋπολογισμός για την αγορά περισσότερων των απαιτουμένων εμβολίων κατά του Covid-19;
• Ή μήπως ζητήθηκε η συναίνεση των Ευρωπαίων πολιτών για τα τεράστια ποσά που κατέβαλλαν και καταβάλλουν στον καθ’ υπαγόρευση των Αμερικανών οικονομικό και στρατιωτικό πόλεμο της Δύσης με τη Ρωσία, αλλά και τους αποκάλυψαν τις πολύπλευρες συνέπειες αυτού του πολέμου;
• Τους ανέφερε, για παράδειγμα, κάποιος ιθύνων του κυβερνώντος κόμματος ή γαλάζιος υποψήφιος ευρωβουλευτής αν αυτή η λεγόμενη επιλογή της Ελλάδας να ταχθεί «στην σωστή πλευρά της ιστορίας»-και ειδικότερα να «σφιχταγκαλιαστεί» με τον «καταρρέοντα» Ουκρανό πρόεδρο Ζελένσκυ- κάτι που, εκτός των σημαντικών συνεπειών στις γεωπολιτικές ισορροπίες στον εμπόλεμο περίγυρο της Ελλάδας, είχε τίμημα να εκτιναχθούν στα ύψη οι τιμές της ενέργειας και συνεπακόλουθα τα κόστη των μεταφορών; Να επέλθει μεγάλη αύξηση των τιμών των τροφίμων και των τραπεζικών επιτοκίων, να ανέβει ο πληθωρισμός και εν τέλει να δυναμιτιστεί η εισαγόμενη ακρίβεια; Η οποία-ειρήσθω εν παρόδω- από πράξεις, παραλείψεις και αδυναμίες του κρατικού ελεγκτικού μηχανισμού-και όχι μόνο- έχει καταστεί εφιαλτική. για τα φτωχότερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας.
ΠΩΣ ΕΞΟΜΟΙΩΝΟΥΝ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΕΘΝΙΚΕΣ
Αντίθετα βλέπουμε τους αρχηγούς των κομμάτων και τους υποψήφιους ευρωβουλευτές να διαγκωνίζονται: για το ποιος θα προβάλλει καλύτερα την εν πολλοίς φτωχή ευρώ-γνωστική του πραμάτεια, συνήθως σε life style σκηνικό και πως θα παραμυθιάσουν τους αφελείς και εν πολλοίς ανενημέρωτους πολίτες επί των εσωτερικών και ευρωπαϊκών δρώμενων, υπερασπιζόμενοι, ωστόσο, μονότονα τις θέσεις και τις απόψεις των κομμάτων τους.
Πραγματικά αρχίζοντας από τους επί κεφαλής των τριών κομμάτων εξουσίας ΝΔ-(ΣΥΡΙΖΑ-ΠΔ)-ΠΑΣΟΚ, τα κομματικά τους στελέχη και τους υποψηφίους ευρωβουλευτές ,δεν βλέπεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τίποτε περισσότερο, από εικόνες άγριας καθημερινής κόντρας ανάμεσα στην κυβερνητική ΝΔ και τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως, λες και την προσεχή Κυριακή θα ψηφίσουμε για νέα κυβέρνηση και όχι για το Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.
Εκεί, σε αυτό το στημένο σκηνικό, δυστυχώς, οι ευρώ-αντιμαχόμενοι κάνουν το παν, προκειμένου:
• Να υποκαταστήσουν την πολιτική σκέψη και εντεύθεν την αντικειμενική κρίση του πολίτη, από το ίδιο ιδεολογικό και πολιτικό-κομματικό του συναίσθημα .
•Να κατισχύσει το φτωχό προσωπικό και πολιτικό «είναι» τους, του φτιασιδωμένου πλούσιου «φαίνεσθαι», προσδοκώντας στις δημοσκοπικές επιδόσεις που είναι φυσικό να κερδίσουν από την συχνή παρουσία τους στα φίλια ραδιόφωνα και τηλεοράσεις.
•Να απουσιάσει ο ειλικρινής ενημερωτικός ευρώ-εκλογικός λόγος που θα προήγαγε τη ουσιαστική , τεκμηριωμένη και εποικοδομητική κριτική του πολίτη.
•Να είναι επιθετικός και ανούσιος ο διάλογος ανάμεσα στους αντιτιθέμενους υποψηφίους ευρωβουλευτές, αλλά φροντισμένα πλούσιος ιδεολογικό-πολιτικό-κομματικών συνθημάτων και φτωχός επιχειρημάτων, ώστε ευκολότερα αυτός( ο διάλογος) να εξελίσσεται σε κοκορομαχία.
• Να υποκαθίσταται η αλήθεια από την στείρα άρνηση και η κομματική σκοπιμότητα να γίνεται μέσο ακύρωσής της.
• Να είναι σήμα κατατεθέν του ευρώ-προεκλογικού μονολόγου, η ένθεν κακείθεν υπερβολή του εκφερόμενου πολιτικού λόγου, καθώς και η σοφιστεία, το χοντρό ψέμα και εν τέλει ο σκοπός της συστηματικής παραπλάνησης του πολίτη.
ΤΑ ΕΩΛΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ ΚΑΙ Η ΑΓΩΝΙΑ
ΤΩΝ ΠΟΣΤΩΝ ΤΗΣΕΥΡΩΚΑΛΠΗΣ
Ωστόσο, όπως προ-ειπώθηκε όλοι οι εμπλεκόμενοι στην προεκλογική αναμέτρηση της Κυριακής, επιμένουν να μιλάνε με τη γλώσσα των εθνικών εκλογών και όχι των ευρωεκλογών.
Ειδικότερα κανείς από τους γαλάζιους ευρώ-κομματικούς ιθύνοντες, από τον αρχηγό μέχρι τον άσχετο ευρωβουλευτή, δεν θέλει, ειλικρινώς να πει στον κόσμο:
• Ότι στις 9 Ιουνίου 2024 δεν έχουμε εθνικές εκλογές.
•Ότι το όποιο αποτέλεσμα αυτών των εκλογών δεν θα ανατρέψει την κυβέρνηση του Κυριάκου Μητσοτάκη.
•Ότι ακόμη και αν το εκλογικό αποτέλεσμα είναι δυσμενές για το κυβερνών κόμμα, δεν θα κινδυνεύσει η κυβερνητική σταθερότητα ούτε η υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων που επαγγέλλεται ο πρωθυπουργός…
•Ότι εξ’ αιτίας ενός τέτοιου ενδεχομένου, δεν θα δοκιμαστούν οι καλές σχέσεις της χώρας με τους Ευρωπαίους και υπερατλαντικούς συμμάχους της και φυσικά δεν θα διαταραχθούν οι γεωπολιτικές ισορροπίες στην ευρύτερη περιοχή.
Πάρα ταύτα ένα τυχόν απροσδόκητα χαμηλό αποτέλεσμα για τη ΝΔ, είναι βέβαιο ότι ερμηνευθεί από την αντιπολίτευση ως «χτύπημα» κατά της κυβερνητικής αλαζονείας εν ονόματι του 41% των εκλογών Ιουνίου 2023.
Από το άλλο μέρος ακούγοντας τον ξύλινο κομματικό λόγο των υποψηφίων ευρωβουλευτών, που ως άλλα στρατευμένα κομματικά στελέχη περιορίζονται στην κριτική κατά των αντιπάλων κομμάτων, οι σκεπτόμενοι και καλύτερα ενημερωμένοι πολίτες, αισθάνονται να προσβάλεται η νοημοσύνη τους και να υποβαθμίζεται η προσωπικότητά τους.
Πόσω δε μάλλον όταν βλέπουν τους τρεις εγχώριους ευρώ-μονομάχους, να αγωνιούν περισσότερο για τα ποσοστά των κομμάτων τους το βράδυ της Κυριακής, όπως και για τις πολιτικές εντυπώσεις που θα προκληθούν και λιγότερο για το τι καλό ή κακό επιφυλάσσει το ιερατείο των Βρυξελλών για την Ευρώπη και ειδικότερα για την Ελλάδα τα επόμενα πέντε χρόνια.
Περίπου ανέγγιχτο, αφήνεται για παράδειγμα το μεγάλο θέμα των τεράστιων κοινοτικών κονδυλίων που θα απαιτήσουν: τόσο η προαναγγελθείσα δημιουργία ενός Ευρωπαϊκού Ταμείου ύψους 100 δισ. ευρώ , για την ενίσχυση της Ουκρανίας σε βάθος πενταετίας,. όσο και η πρόταση για την δημιουργία ενός σιδερένιου θόλου(Iron Dome) για την προστασία του εναέριου ευρωπαϊκού χώρου, από τυχόν ρωσικά πυραυλικά και από μη επανδρωμένα αεροσκάφη(UAV) χτυπήματα εναντίον χωρών της Ευρώπης. Τα οποία κονδύλια, ειρήσθω εν παρόδω, εν τοις πράγμασι αφαιρούμενα προεχόντως από τις τσέπες των ευρωπαίων πολιτών ή αλλιώς επιβαρύνοντας τον . κοινοτικό προϋπολογισμό και εντεύθεν με επιφερόμενη δραματική μείωση των επί μέρους προϋπολογισμών του «κοινωνικού κράτους», της «αγροτικής πολιτικής» κ.ά, αναμφίβολα θα φτωχοποιήσουν έτι περαιτέρω την πλειονότητα των ευρωπαίων πολιτών και θα επαυξήσουν τον κίνδυνο διάρρηξης του ευρωπαϊκού κοινωνικού ιστού.
Η ΑΓΩΝΙΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΠΟΣΟΤΑ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ ΚΑΙ ΟΙ ΕΣΦΑΛΜΕΝΕΣ ΣΥΓΓΡΙΣΕΙΣ ΤΟΥΣ
Από την άλλη είναι και σουρεαλιστικό, όταν, στην ευρωεκλογική αυτή συγκυρία που διακυβεύονται ύψιστα συμφέροντα της χώρας, βλέπει κανείς τους αρχηγούς των κομμάτων μαζί και τους υποψήφιους ευρωβουλευτές τους να αγωνιούν για τα ποσοστά που θα επιτύχουν τα κόμματά τους το βράδυ της Κυριακής. Με τον κ. Μητσοτάκη μάλιστα να είναι έτοιμος να πανηγυρίσει ότι «θα υπερβεί το πήχυ του 33%» των ευρωεκλογών του 2019, και με κάθε έναν από τους κ.κ Κασσελάκη και Ανδρουλάκη να είναι «βέβαιος» για τη… δεύτερη θέση μετά τη ΝΔ. .
Όμως κάποιος πρέπει να τους πει ότι τα εκλογικά ποσοστά είναι συγκρίσιμα μόνο όταν αφορούν σε διαφορετικές μεν εκλογικές αναμετρήσεις, που διενεργούνται όμως υπό ίδιες ή περίπου ίδιες. βασικές συνθήκες. Έτσι για παράδειγμα στις ευρωεκλογές του Μαΐου 2019, που διεξήχθησαν ταυτόχρονα με τις αυτό-διοικητικές εκλογές της Ά Κυριακής, οι χιλιάδες υποψήφιοι δημοτικοί και περιφερειακοί σύμβουλοι, δίνοντας τη μάχη του σταυρού έφεραν στις κάλπες και πολίτες που διαφορετικά δεν θα πήγαιναν να ψηφίσουν, αλλά πάρα ταύτα σε ένα βαθμό έριξαν ψηφοδέλτιο στην ευρώ-κάλπη. Συνέπεια τούτου η συμμετοχή στο 58,69%(σ. σ, 41,31% η αποχή) ήταν η αιτία να προκύψει το 33,12% της ΝΔ. Όμως στις εκλογές της Κυριακής αυτός ο λόγος, όχι μόνο δεν συντρέχει, αλλά υπάρχουν και κάποιες άλλες αιτίες(σ. σ, ακρίβεια, χαμηλοί μισθοί και συντάξεις, Τέμπη, υγεία κ.λπ) και κυρίως η εθιμική χαλαρή ψήφος καθώς και εκείνη των διαμαρτυρόμενων απέναντι στην κυβέρνηση πολιτών , που έξ’ αιτίας τους η αποχή προβλέπεται μεγαλύτερη του 41,31%. Επομένως η «συμμετοχή» που θα καθορίσει το ποσοστό της ΝΔ, πιθανότατα θα είναι μικρότερη του 58,69% με αποτέλεσμα να επηρεαστεί αρνητικά το αναμενόμενο 33% που βάζει ως πήχυ ο κ. Μητσοτάκης.
Αλλά με το ίδιο σκεπτικό και υπό διαφορετικές συνθήκες διεξαγωγής τους είναι λογικά απορριπτέα και η σύγκριση του ποσοστού της ΝΔ το βράδυ της Κυριακής σε σχέση με το 41% των εκλογών του Ιουνίου 2023. Υπό αυτή την έννοια, πέρα από τις εντυπώσεις που θα επιδιώξουν να δημιουργήσουν τα κόμματα της αντιπολιτεύσεως, θα κάνουν ένα τεράστιο λάθος αν, υιοθετώντας μια τέτοια σύγκριση, θελήσουν να ερμηνεύσουν αρνητικά το μικρότερο του 41% ποσοστό της ΝΔ υποστηρίζοντας ότι εξ’ αιτίας του θα κλονιστεί ουσιαστικά η σταθερότητα της κυβέρνησης Μητσοτάκη.
ΤΕΛΙΚΑ ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΕΥΡΩΠΗ
ΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΨΗΦΙΣΟΥΜΕ;
Στο πιο πάνω καίριο όσο και επίκαιρο ερώτημα, την απάντηση επιλέξαμε να την αντιγράψουμε από το εμβληματικό άρθρο του έγκριτου δημοσιογράφου κ. Γιώργου Βιδάλη, που ο κ. Δ. Καπράνος συμπεριέλαβε στη στήλη του «Της Ημέρας» στην έγκυρη ΕΣΤΙΑ( 24/5/2024). Εκεί ο κ. Καπράνος: καταγράφοντας τις σκέψεις του κ. Βιδάλη, σημειώνει ότι: «…ως άνθρωπος του Πολιτισμού, λοιπόν, δεν μπορεί παρά να προβληματίζεται με αυτά που συμβαίνουν στην “Γηραιά ήπειρο”. Όπως προβληματίζεται κάθε άνθρωπος που πονά και έχει αγαπήσει την Ευρώπη που γνωρίσαμε, εμείς οι κάπως παλαιότεροι, πριν σκεπαστεί με την δική της “αστερόεσσα” και αποκτήσει τα ήθη και τις συνήθειες εκείνες τις οποίες βδελυσσόταν, πριν αποκτήσει πρόσωπο όμοιο με εκείνο το οποίο απεχθανόταν[…]. Τις σκέψεις του φίλτατου Γιώργου, λοιπόν, αποτυπώνω σήμερα. Προς γνώσιν..».
“Όταν ο ήλιος του πολιτισμού είναι χαμηλά στον ορίζοντα, ακόμα και οι νάνοι ρίχνουν μεγάλες σκιές» (Καρλ Κράους).
Ποια Ευρώπη ; Αυτή που απεμπόλησε το πνευματικό παρελθόν της ; Τον αρχαιοελληνικό και ρωμαϊκό πολιτισμό ; Την ομορφιά, την δικαιοσύνη, την αρετή ; Την χριστιανική παράδοση με τις αξίες της αγάπης, της καλοσύνης, του σεβασμού ; (ασχέτως αν κατά καιρούς τα καπέλωσαν και τα εκμεταλλεύτηκαν προς ίδιον συμφέρον κάθε είδους εξουσίες).
Αυτή που στέγνωσε πνευματικά, συναισθηματικά χωμένη και πνιγμένη στον ορθολογισμό, στον μηδενισμό, στον κυνισμό των αγορών και των τραπεζών ομνύοντας στον Μαμμωνά της παγκοσμιοποίησης ;
Αυτή που αποδομεί και ισοπεδώνει ό, τι ωραίο, ευγενικό και καλαίσθητο πλασάροντας συστηματικά το κιτσάτο, νοσηρό και έκλυτο προσφέροντας για πρότυπο το παρά φύσιν και θεωρώντας μπανάλ το κατά φύσιν;
Ποια Ευρώπη ; Αυτή που κονιορτοποιεί συστηματικά θεσμούς αιώνων, της πατρίδας, του έθνους, της οικογένειας, του γάμου, των παραδόσεων, των μύθων εκτελώντας διαταγές μιας χούφτας δισεκατομμυριούχων του πλανήτη ;
Αυτή των ελίτ, των τραπεζικών στελεχών που διοικούν ή ορέγονται να διοικήσουν χώρες εξυπηρετώντας τα μεγάλα τεχνολογικά κεφάλαια της παγκοσμιοποίησης;
Αυτή που κοιμάται τον ύπνο του δικαίου τρώγοντας τις σάρκες της, εξαφανίζοντας σιγά-σιγά τον πολιτισμό της με το «άρατε πύλας» στην ανεξέλεγκτη μετανάστευση, στη σταδιακή μουσουλμανοποίησή της αντί να βοηθάει με όποιο τρόπο μπορεί τις πολύπαθες χώρες της Αφρικής κι Ανατολής ;
Ποια Ευρώπη ; Αυτή των ύποπτων μπίζνες με διάφορα λόμπι αραβικών πετρελαιοπαραγωγών χωρών, με την πληρωμή δισεκατομμυρίων για την αγορά εκατομμυρίων εμβολίων κορωνοϊού με κρυφές συμφωνίες της πρώτης τη τάξει κυρίας στη Κομισιόν ;
Με τη δική μας την Εύα που αμάρτησε στις Βρυξέλες για μια χούφτα πετρέλαιοδολλάρια ;
Ποια Ευρώπη ; Αυτή των μεγάλων συγκροτημάτων τύπου και τηλεόρασης που συστηματικά διαστρεβλώνουν κι εκφοβίζουν τους Ευρωπαίους να κάτσουν στα αυγά τους και να μη διαμαρτύρονται γιατί θα έρθει ο μπαμπούλας που αυτοί τον έχουν επωάσει.
Ποιού πολιτισμού, ποιών αξιών ; Τι έγινε η Ευρώπη των Σωκράτη, Πλάτωνα, Αριστοτέλη ; Αυτή των Μιχαήλ Αγγελου, Ραφαήλ, Λεονάρδου ντα Βίντσι, Δομήνικου Θεοτοκόπουλου ; Αυτή των Μπετόβεν, Μότσαρτ, Μπαχ ; Αυτή των Σαίξπηρ, Μολιέρου, Θερβάντες ; Αυτή των Ντίκενς, Ουγκώ, Γκαίτε ; Αυτή των Πασκάλ, Νίτσε, Κίργκεγκορ:..»
Ύστερα από όσα πιο πάνω προεκτέθησαν, είναι να μην αναρωτιέται ο σκεπτόμενος Έλληνας πολίτης. πως θα κατασιγαστεί η οργή και αγανάκτησή των πολιτών για τα όσα ηχούν παράταιρα και σκοπίμως πράττονται από τους εποφθαλμιούντες τα έδρανα της ευρώ-εξουσίας; Και το κυριότερο πως η αδιαφορία τους θα μετατραπεί σε ενδιαφέρον για τις εκλογές της Κυριακής , ώστε να προσέλθει στις κάλπες και όντας νηφάλιος να κρίνει αξιοκρατικά και εντεύθεν να επιλέξει δια της ψήφου του τους καλύτερους για να τον εκπροσωπήσουν στο Ευρωκοινοβούλιο…
