Τις ημέρες των γιορτών στην πόλη μας πραγματοποιήθηκαν εκδηλώσεις – συναυλίες – παρουσιάσεις βιβλίων ντόπιων συγγραφέων, με μεγάλη συμμετοχή του Αρτινού κοινού που πραγματικά φαίνεται ότι διψάει για ψυχαγωγία, ενημέρωση και θεάματα. Ειδικά μετά από 2,5 χρόνια αποχής από τις κάθε λογής εκδηλώσεις λόγω κορονοϊού, ήμουν ευτυχής που είχα την ευκαιρία μαζί με τους συμπολίτες μου να απολαύσω εορταστικές στιγμές ψυχαγωγίας, χαλάρωσης αλλά και πνευματικής καλλιέργειας.
Οι αίθουσες που φιλοξένησαν τις συγκεκριμένες εκδηλώσεις στην πόλη μας δυστυχώς είναι προβληματικές και ακατάλληλες για την αξιοπρεπή συμμετοχή των παρευρισκομένων, πλην της πρόσφατα ανακαινισμένης αίθουσας του Συλλόγου ΣΚΟΥΦΑ, η οποία ανανεώθηκε συνολικά αισθητικά και λειτουργικά με δωρεά του Ιδρύματος Ωνάση, μετά από παρέμβαση της Όλγας Γεροβασίλη. Η αίθουσα του πολιτιστικού Συλλόγου ΜΑΚΡΥΓΙΑΝΝΗ, πραγματικό κόσμημα στο κέντρο της πόλης, ιδιοκτησίας του Δ. Αρταίων, χωρίς θέρμανση τις μέρες των Χριστουγέννων! Πραγματικά απορώ πως φιλοξενούνται τόσα παιδιά στα πολλά κατά γενική ομολογία τμήματα του Συλλόγου (θεατρικό, χορευτικό, χορωδίες κ.α.) και να αποδίδουν μέσα στο ψύχος του συγκεκριμένου κτηρίου. Η αίθουσα ΔΙΩΝΗ επίσης ιδιοκτησίας του Δ. Αρταίων, είναι εγκαταλελειμμένη με μούχλα και υγρασία.
Μπορεί πραγματικά μια ποιοτική εκδήλωση, είτε συναυλία είτε θεατρική παράσταση, να κρατήσει τα χαρακτηριστικά της και να αναδειχτεί σε οποιοδήποτε χώρο; Θυμάμαι το περασμένο καλοκαίρι στη θεατρική παράσταση “η παγίδα” του Ρομπέρ Τομά που παίχτηκε στο εκθεσιακό κέντρο Άρτας, σε έναν χώρο χωρίς καμία υποδομή για θεατρική παράσταση, με τους θεατές καθήμενους σε πλαστικές πανηγυριώτικες καρέκλες της κακιάς ώρας, τις εξευτελιστικές για τον Δήμο μας δηλώσεις του πρωταγωνιστή Βλαδίμηρου Κυριακίδη.
Ο Κώστας Καζάκος σε μια δήλωσή του είχε πει ότι “ο Δήμος οφείλει να εκπαιδεύει τους πολίτες του και η ποιότητα είναι βασικό στοιχείο αλλά δυστυχώς η ποιότητα κοστίζει”. Αυτές τις μέρες λοιπόν ένοιωσα ντροπή. Ντροπή ως Αρτινή πολίτης απέναντι στους συντελεστές των εκδηλώσεων που προσπάθησαν να δώσουν τον καλύτερό τους εαυτό και εορταστική νότα στην πόλη. Ντροπή όμως και απέναντι στους συνδημότες μου γιατί πραγματικά δεν μας αξίζουν τέτοιες συνθήκες.
Στις σύγχρονες κοινωνίες οι άνθρωποι αναπτύσσουν στον ελεύθερο χρόνο τους μια σειρά από ποικίλες ψυχαγωγικές δραστηριότητες. Θέατρα, αίθουσες κινηματογράφου, και άλλους χώρους προβολής και παραγωγής Πολιτισμού. Πέρα από την εκπαιδευτική τους αξία η οποία αποτελεί μοχλό της πολιτιστικής ανάπτυξης του τόπου, χώροι πολιτισμού δύνανται να συμβάλλουν αποφασιστικά στην οικονομική και κοινωνική ανάπτυξη της περιοχής τους. Για μια πόλη λοιπόν η ίδρυση και λειτουργία π.χ. Δημοτικού θεάτρου (χειμερινού και θερινού) συμβάλλει τα μέγιστα τόσο στην βελτίωση της ποιότητας ζωής όσο και στην οικονομική της μεγέθυνση και ανάπτυξη. Επομένως οι Δήμοι που στοχεύουν στην περαιτέρω ανάπτυξη του χώρου της ευθύνης τους κρίνουν σκόπιμη την ίδρυση και διαχείριση τέτοιων πολιτιστικών οργανισμών, εκτός του δικού μας. Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι είναι θέμα αντίληψης της Δημοτικής Αρχής.
Ήρθε λοιπόν η ώρα αυτό να ανατραπεί! Είναι στο χέρι μας να συνδιαμορφώσουμε την Άρτα που μας αξίζει!
Βίκυ Σιαπάτη
