Γράφει η Σοφία Τράμπα
Η Μεγάλη Εβδομάδα στην Άρτα χαρακτηρίστηκε από το πνεύμα της ευχάριστης υπερβολής, γεγονός το οποίο είχε τα θετικά του, αλλά και τα αρνητικά του χαρακτηριστικά…
Στα θετικά του χαρακτηριστικά ανήκει το ότι μετά από πολλά χρόνια η Άρτα είχε πολλούς επισκέπτες, οι οποίοι μετά τον εγκλεισμό της καραντίνας του κορωνοϊού, φρόντισαν να τα δώσουν όλα…
Ιδιαίτερα ο χώρος της εστίασης ανάσανε μετά από πολλούς μήνες «υπομονής», αν και όπως ανέφεραν και οι ίδιοι, μόνο οι τζίροι ανέβηκαν, τα δε κέρδη απορροφήθηκαν από τον πληθωρισμό και την ακρίβεια που αυτός συνοδεύεται. Μας έλεγε καλός φίλος επαγγελματίας της εστίασης ότι και ο ίδιος δυσκολεύεται να τιμολογήσει τα προϊόντα του, αναφέροντάς μας ένα παράδειγμα: για το ίδιο προϊόν π.χ. αλαντικό ή τυρί, που χρησιμοποιεί στα φαγητά, έχει τιμολόγια τελευταίων δύο μηνών, όπου οι τιμές έχουν αλλάξει πάνω από δεκαπέντε φορές.
Χωρίς λοιπόν καμία σταθερότητα στις τιμές του παραγωγικού τομέα, δεν μπορεί παρά να υπάρχει ανασφάλεια στην μεταποίηση και στον τελικό καταναλωτή.
Το άλλο στοιχείο, αυτό της αρνητικής υπερβολής το αντιμετωπίσαμε με την υπόθεση των βεγγαλικών και της πάσης είδους εκρηκτικής ύλης, που από την περίοδο των Αποκριών είναι μια φλεγμαίνουσα καθημερινότητα στην ζωή της μικρής μας πόλης. Ακόμη και τις ημέρες όπου το κέντρο της Άρτας είχε γεμίσει από επισκέπτες, με μικρά παιδιά και μωρά στο καρότσι, η πλειοψηφία των παιδιών, είχε βρει σαν αποκλειστικό παιχνίδι τα δυναμιτάκια, τα οποία είχαν στήσει ανενόχλητα και χωρίς καμία επιστασία τον χορό των εκρήξεων: αφού από ένα σημείο και πέρα δεν δημιουργούσαν καμία έκπληξη στους διαβάτες…
Το ερώτημα δεν έχει να κάνει με το παιχνίδι των παιδιών, ούτε με την επιστασία της Αστυνομίας, αλλά με το αν οι γονείς συμφωνούν με το είδος αυτό της «εκρηκτικής» διασκέδασης, το οποίο όπως μαθαίνουμε δεν είναι και φθηνό για τις τσέπες των πιτσιρικάδων.
Φαίνεται ότι και οι ενήλικες δεν έχουν τα όριά τους στο θέμα αυτό, αν κρίνει κανείς από την συμπεριφορά κατά την διάρκεια της Αναστάσιμης λειτουργίας και του Χριστός Ανέστη στις εκκλησίες, όπου κυριολεκτικά η πόλη της Άρτας εξεράγη από τα υπερβολικά πολλά βεγγαλικά, που σαν τρελά εκτοξεύτηκαν «κατά δικαίων και αδίκων». Κανένα μέτρο προστασίας, καμία πρόληψη, καμία αίσθηση σοβαρότητας από τους χειριστές τους και καμία αίσθηση ασφάλειας από τους συμπολίτες μας που ανησύχησαν για την σωματική και κυρίως για την ψυχική τους υγεία.
Ίσως θα έπρεπε του χρόνου να λάβουν κάποια πρωτοβουλία οι ενορίες, να ρίξουν λίγο τους τόνους, γιατί εκτός από τους ηλικιωμένους, τους ασθενείς, τα μικρά παιδιά και τα κατοικίδια, που ταράζονται από τέτοιου είδους εκρήξεις – εκφράσεις χαράς, σε μεγάλο βαθμό δεν συμφωνεί και με την κατανυκτική παράδοση της Ηπείρου και ιδίως της Άρτας. Σε κάθε περίπτωση , εκτιμούμε ότι το μέτρο θα ήταν άριστο και ιδιαίτερα καλαίσθητο σε τέτοιες καταστάσεις.
Για να δούμε θα γίνει κάτι, γιατί η εμπειρία δείχνει ότι τέτοια γεγονότα είναι ανεξέλεγκτα, μέχρι να γίνει το πρώτο ατύχημα, αλλά τότε θα είναι αργά…
*Η ΣΟΦΙΑ ΤΡΑΜΠΑ είναι δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω με Μεταπτυχιακό στην Εγκληματολογία
