Της Ηλιάνας Καϊντάση
Μια φορά κι έναν καιρό, σε ένα μικρό βασίλειο, ήταν μια καλόκαρδη νοσοκόμα, η Φούλα. Είχε περάσει πολλά χρόνια δουλεύοντας στο τοπικό νοσοκομείο, φροντίζοντας αρρώστους και τραυματίες. Η Φούλα λάτρευε τη δουλειά της και πάντα έκανε τα πάντα για να κάνει τους ασθενείς της να αισθάνονται καλύτερα.
Μια μέρα, η Φούλα ξύπνησε και διαπίστωσε ότι ήταν η γιορτή της. Ήταν ενθουσιασμένη που θα γιόρταζε με τους συναδέλφους της στο νοσοκομείο, καθώς ήταν σαν οικογένεια για εκείνη. Έφτασε στη δουλειά και φόρεσε μια καθαρή καλοσιδερωμενη στολή, αλλά όσο περνούσε η μέρα, παρατήρησε ότι κανείς δεν φαινόταν να θυμάται τη γιορτή της.
Η Φούλα ένιωσε λίγο λυπημένη και ξεχασμένη, αλλά κράτησε ένα χαμόγελο στα χείλη της και συνέχισε να εργάζεται σκληρά, όπως έκανε πάντα. Φρόντιζε τους ασθενείς της με αγάπη και συμπόνια, και μάλιστα κατάφερε να φτιάξει το κέφι μερικούς από αυτούς που ένιωθαν απογοητευμένοι.
Καθώς η μέρα πλησίαζε στο τέλος της, η Φούλα ετοιμαζόταν να φύγει από το νοσοκομείο όταν άκουσε μια μικροσκοπική φωνή να ψιθυρίζει το όνομά της. Γύρισε και είδε μια νεράιδα να στέκεται μπροστά της, με ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη.
«Γεια σου, Φούλα», είπε η νεράιδα. «Είμαι η νεράιδα της γιορτής και ήρθα για να σου κάνω μια ευχή την ιδιαίτερη μέρα σου».
Η Φούλα έμεινε έκπληκτη και χαρούμενη που είδε τη νεράιδα. Έκανε την ευχή της και δεν ζήτησε παρά την υγεία και την ευτυχία των ασθενών της.
Η νεράιδα χαμογέλασε και εκπλήρωσε την ευχή της, και καθώς η Φούλα έβγαινε από το νοσοκομείο, είδε ότι ο ουρανός ήταν γεμάτος πολύχρωμα μπαλόνια και οι συνάδελφοί της περίμεναν έξω με μια μεγάλη τούρτα.
«Χρόνια πολλά !» φώναξαν, καθώς την αγκάλιαζαν και τη φιλούσαν.
Η Φούλα χάρηκε πολύ όταν είδε ότι οι συνάδελφοί της δεν είχαν ξεχάσει τελικά τη γιορτή της. Ένιωθε ευγνωμοσύνη και αγάπη, και ήξερε ότι οι ασθενείς που είχε φροντίσει εκείνη την ημέρα ένιωθαν το ίδιο.
Από εκείνη την ημέρα, η Φούλα συνέχισε να εργάζεται σκληρά και να φροντίζει τους ασθενείς της με όλη της την καρδιά. Ήξερε ότι ακόμα και όταν τα πράγματα φαίνονταν δύσκολα, πάντα περίμενε λίγη μαγεία για να φωτίσει τη μέρα της. Κι έτσι, έζησε ευτυχισμένη για πάντα, σκορπώντας αγάπη και καλοσύνη όπου κι αν πήγαινε.
Υ.Γ. Καθώς πλησιάζουμε στην Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτών, θέλω να σας υπενθυμίσω τον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζουν οι νοσηλευτές στη ζωή μας. Οι νοσηλευτές είναι η ραχοκοκαλιά του συστήματος υγείας μας και εργάζονται ακούραστα για να φροντίσουν εμάς και τους αγαπημένους μας, συχνά με μεγάλες προσωπικές θυσίες.
οι νοσηλευτές αξίζουν την εκτίμηση και την αναγνώρισή μας για τη σκληρή δουλειά και την αφοσίωσή τους. Βρίσκονται στην πρώτη γραμμή της πανδημίας COVID-19, θέτοντας σε κίνδυνο τη δική τους υγεία για να φροντίσουν όσους είναι άρρωστοι.
Γι’ αυτό, αυτήν την Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτών την 12η Μαΐου , σας προτρέπω να μην ξεχάσετε να ευχηθείτε στις νοσοκόμες της ζωής σας ευτυχισμένη Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτών. Αφιερώστε λίγο χρόνο για να δείξετε την ευγνωμοσύνη και την εκτίμησή σας για τη σκληρή δουλειά που κάνουν, είτε στέλνοντας ένα μήνυμα κειμένου, κάνοντας ένα τηλεφώνημα ή απλά λέγοντας ευχαριστώ.
Ας ενωθούμε ως κοινότητα για να στηρίξουμε και να γιορτάσουμε τους Νοσηλευτές μας. Ας τους δείξουμε ότι βλέπουμε και εκτιμούμε τη δουλειά που κάνουν και ότι εκτιμούμε τη συμπόνια και τη φροντίδα που προσφέρουν στο επάγγελμά τους.
Λοιπόν, ελάτε μαζί μου όλοι για να ευχηθούμε σε όλες τους νοσηλευτές σε όλο τον κόσμο μια χαρούμενη Παγκόσμια Ημέρα Νοσηλευτών. Ας τους υπενθυμίσουμε ότι τους εκτιμούν, τους αγαπούν και τους εκτιμούν οι κοινότητες που υπηρετούν.
Ευχαριστούμε όλες τις νοσοκόμες για τη σκληρή δουλειά και την αφοσίωσή τους!
