-Καλή εβδομάδα φίλοι και φίλες.
-Παρακολουθώ τις επικές μάχες που δίνονται στις σελίδες των παραπολιτικών των τοπικών, των πρεβεζοαρτινών και λοιπών πανηπειρωτικών εφημερίδων αναφορικά με το ποιος πρόκειται να είναι ο επόμενος επικεφαλής και αντίπαλος του Χρήστου Τσιρογιάννη στις δημοτικές εκλογές που πρόκειται να γίνουν σε δυο χρόνια.
Καλή είναι η προσπάθεια, αλλά μου φαίνεται ότι προέρχεται από μια μικρή ομάδα ανθρώπων, που αυτοαναλώνονται μεταξύ τους σε ένα σκάκι στρατηγικής, χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους ένα περιβάλλον, οικονομικό, πολιτικό και πάνω απ’όλα κοινωνικό, που είναι ρευστό και ακατανόητο…
-Εν ολίγοις δεν βλέπω στην τοπική κοινωνία να υπάρχει κανένα απολύτως ενδιαφέρον τι θα γίνει τα επόμενα δυο χρόνια και ποιοι θα είναι οι μεγάλοι αντίπαλοι στις κάλπες της Αυτοδιοίκησης…
Κακά τα ψέμματα…
Άμα θες να φτιάξεις καλό τυρί, δεν αρκεί η διαδικασία, χρειάζονται όλα τα στοιχεία, γιατί η φέτα θα σου βγει …σαν ροκφόρ και σίγουρο είναι ότι δεν αρέσει σε πολλούς η μούχλα… Έτσι είναι και η πολιτική.
-Περισσότερες πιθανότητες υπάρχουν να γίνει συζήτηση για το που θα πάει για μπάνιο η φαμίλια, που είναι πιο ζεστά τα νερά, τι πρέπει να μην φας μετά το εμβόλιο και το χρηματιστήριο των 150 ευρώ για τους πιτσιρικάδες…
-Εν ολίγοις, δεν υπάρχει η ζύμωση… Κανένα ενδιαφέρον, τίποτα. Μόνο λίγη γκρίνια ακούγεται για τον Τσιρογιάννη, τα συνήθη δηλαδή που ακούγονται για κάθε δήμαρχο που κάνει την θητεία του…
-Από κει και πέρα, έχω και την μεγάλη απορία: γιατί ψάχνουν εναγωνίως τα πρόσωπα που θα ηγηθούν; Δεν υπάρχουν πρόσωπα π.χ. στον συνδυασμό της Τζένης, τα οποία θα μπορούσαν να είναι άξια να ηγηθούν δηλαδή της προσπάθειας, μιας και έχουν την εμπειρία εκείνη, είναι στο προσκήνιο και γνωρίζουν εκ των έσω τα προβλήματα του Δήμου;
-Οι Βασιλάκης Σωτήρης, Γιώτης Χρήστος, Μιχάλης Θανάσης, Πλατσούκας Αποστόλης, Χουλιάρα Χαρά που μπήκαν στον αγώνα και εκλέχθηκαν, δεν είναι πρόσωπα που μπορούν να αναδειχθούν ως επικεφαλής;
-Ή επειδή αποφάσισαν να μην γίνουν μπαλάκι στα μικροπολιτικά, πρέπει να μπουν στο κρεββάτι του Προκρούστη και να εγκιβωτιστούν στις αποφάσεις των μικροομάδων αυτών;
-Δεν λέμε… Καλός είναι ο Βασίλης, άριστος ο Γιάννης, τέλειος ο συνάδελφος Άρης (που δεν λέω ότι οι ίδιοι ενδιαφέρονται), οι οποίοι ακούγονται ως μνηστήρες για την θέση του υποψηφίου δημάρχου (έστω και με το ζόρι), αλλά εδώ υπάρχουν και άνθρωποι που είναι μάχιμοι στην ανούσια και τρέχουσα, ρευστή αυτοδιοίκηση.
-Από την άλλη, υπάρχουν και άλλα πρόσωπα, τα οποία κάνουν τον σεμνό τους αγώνα, έχουν παρουσία και κάποια στιγμή είναι βέβαιο ότι θα θελήσουν θεσμική στήριξη και όχι όσα βεβιασμένα θέλουν να εκμαιεύσουν δια καισαρικής τομής κάποιοι…
-Π.χ. ακούγεται ότι και ο πρώην προϊστάμενος της καθαριότητας του Δήμου Αρταίων, Νίκος Νικολάου (κι αυτός Μελισσουργιώτης παρεμπιπτόντως) έχει την διάθεση να ασχοληθεί…
-Εν ολίγοις…
-Λείπει η κοινωνική ζύμωση, δεν υπάρχει η ώσμωση εκείνη που θα μέσα από συζητήσεις θα προκύψει το όνομα εκείνο που θα κληθεί να σταθεί απέναντι στον Τσιρογιάννη.
-Το να ρίχνουμε ντουφεκιές στον αέρα, το πιο πιθανό είναι να πετύχουμε καμιά μπεκάτσα αφενός, αφετέρου να τους φοβήσουμε και τους …μετά βίας μνηστήρες, οι οποίοι βλέπουν ότι μπορεί να κάψουν και το χαρτί τους.
-Διάβαζα και ένα σχόλιο που έγραψε στο Facebook ο Γιάννης Σκούφος, για το πως φτιάχνεται το τυρί και πόση σημασία έχουν τα συστατικά του, «την πρωτεΐνη του, τα λιπαρά του οξέα, τα τερπένια του, τις μαγικές καζείνες, τις λακτοσφαιρίνες και κυρίως το μικροβίωμα του, τα μικρόβια που του δίνουν άρωμα, γεύση, οξύτητα, ποιότητα, ασφάλεια, ποικιλομορφία αλλά και στιβαρότητα»…
-Άμα θες να φτιάξεις καλό τυρί, δεν αρκεί η διαδικασία, χρειάζονται όλα τα στοιχεία, γιατί η φέτα θα σου βγει …σαν ροκφόρ και σίγουρο είναι ότι δεν αρέσει σε πολλούς η μούχλα… Έτσι είναι και η πολιτική.
-Από την άλλη, έχω και μια απορία: μόνο ο Δήμος Αρταίων μας καίει στην περιοχή; Στην Περιφέρεια ο Καχριμάνης είναι καλός (το σίγουρο είναι ως βλάχος το φέρνει το τυρί, όπως περιπαικτικά αναφέρει πολλές φορές και ο ίδιος) και στην Άρτα ο Τσιρογιάννης είναι ο κακός;
-Οι Μίγδος, Ροζίνα και Χασιάκος, δεν υπάρχουν στον χάρτη; Κανένας δεν ενδιαφέρεται για ζυμώσεις πάνω από το φράγμα; Αμ, ο Καλαντζής στη Φιλιππιάδα;
-Ε, όχι βέβαια… Απλώς η ιστορία με τον Δήμο Αρταίων είναι πραγματικά ένα ψευδοαφήγημα, που δεν έχει απασχολήσει την κοινωνία, η οποία προσπαθεί κάπως να συνέλθει από την χρόνια κόπωση της κοινωνικής απομόνωσης.
-Δεν λέμε ότι δεν θα γίνει η συζήτηση και καλό είναι να αρχίζουν σιγά – σιγά να γίνονται ζυμώσεις, όμως το να πετάγονται ονόματα στο τραπέζι, έτσι μόνο και μόνο για να γίνεται κουβέντα και για να εκβιάζουμε τις καταστάσεις, το μόνο αποτέλεσμα που μπορεί να υπάρχει είναι να καίγονται τα χαρτιά αφενός, αλλά και να κουραζόμαστε από μια διαδικασία η οποία είναι εκτός χρόνου…
-…εκτός κι αν ισχύει το «κάψε με αγά μου ν’αγιάσω»
ΚΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ
