Γράφει η Δικηγόρος ΡΑΝΙΑ ΤΡΟΜΠΟΥΚΗ
Μια φορά κι έναν καιρό, τα ωραία χρόνια, όταν ο ήλιος έλαμπε ψηλά, μέσα από τις πράσινες φυλλωσιές των δέντρων, ήταν ένας προκομμένος κτηματίας. Είχε ένα πολύ όμορφο αγρόκτημα, με όλα τα καλά του κόσμου. Είχε λοιπόν, ανάμεσα σε όλα τα καλά και μια κότα στρομπουλή, μια όμορφη πουλάδα. Αυτή η κότα έκανε πολλά, χρυσά αυγά και ο γαλαντόμος αγρότης τα μοίραζε παντού, σε φτωχούς, σε ανήμπορους, σε όλη την γειτονιά. Όλοι τον τιμούσαν και τον αγαπούσαν. Και αυτόν και την όμορφη κοτούλα με τα χρυσά αυγά. Απέναντι από το αγρόκτημα του προσφιλούς και αγαπητού αγρότη, ήταν ένα ακόμη κτήμα, μικρό και κακομοιριασμένο. Το είχε ένα νεαρό παιδί, όμορφο, γλυκό και εξυπνούλικο. Τον έβαλαν λοιπόν σε πειρασμό οι παρέες του και ένα βράδυ, που αρρώστησε ο καλός αγρότης, παραβίασε την πόρτα του αγροκτήματος και άρπαξε την κότα με τα χρυσά αυγά. Για να μην γίνει όμως αντιληπτός για την κλοπή, την πήρε όπως ήταν ζωντανή, την έβαλε σε καυτό νερό κι άρχισε να την ξεπουπουλιάζει. Την μάδησε, την βασάνισε, την άφησε σχεδόν γυμνή, ανήμπορη και ταπεινωμένη και την πέταξε στον δρόμο. Ο αγρότης πέθανε. Οι κληρονόμοι του όμως, που τον αγαπούσαν και πονούσαν τους κόπους του, περιμάζεψαν την κότα, την γιατροπόρεψαν, ξενύχτησαν να την αναστήσουν κι άρχισε πάλι να κάνει χρυσά αυγά. Στον κακό γείτονα καθόλου δεν άρεσε αυτό. Μάλιστα, επειδή οι δουλειές του πήγαιναν κατά διαβόλου και κινδύνευε να χάσει το βιός του, άρχισε να διεκδικεί την κότα, για να μπορέσει να πουλήσει τα χρυσά αυγά και να βιοποριστεί. Την κότα που βασάνισε, ταπείνωσε και εξαθλίωσε, την ήθελε δική του. Το κτήμα πια φυλάσσεται και οι φύλακες καραδοκούν….. θα πάρει τα αυγά του κόκορα!!!!!
